After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 262

Ο άντρας πίσω από τη ρεσεψιόν δίνει στον Χάρρυ το κλειδί του δωματίου μας με ένα χαμόγελο που ο Χάρρυ δεν ανταποδίδει. Προσπαθώ όσο πιο πολύ μπορώ να επανορθώσω γι' αυτό με ένα δικό μου χαμόγελο, αλλά βγαίνει βεβιασμένα και αμήχανα και ο θυρωρός κοιτάει αμέσως αλλού.

Μέσα στη σιωπή περπατάμε στον διάδρομο για να βρούμε το δωμάτιο. Ο διάδρομος είναι μακρύς και στενός, θρησκευτικοί πίνακες καλύπτουν τους κρεμ τοίχους, ένας γοητευτικός άγγελος γονατίζει πίσω από μια παρθένα κόρη και δύο εραστές αγκαλιάζονται στον διπλανό. Ανατριχιάζω όταν τα μάτια μου πέφτουν πάνω στον τελευταίο πίνακα, συναντώντας τα μαύρα μάτια του Εωσφόρου αυτοπροσώπως, ακριβώς έξω από το δωμάτιο που μας έχει εκχωρηθεί. Έχω κολλήσει χαζεύοντας τις άδειες πισίνες καθώς ο Χάρρυ γλιστράει την κάρτα του δωματίου για να ανοίξει την πόρτα. Υπέροχα.

Μπαίνω βιαστικά μέσα στο δωμάτιο ακολουθώντας τον Χάρρυ και ανοίγω το διακόπτη, φωτίζοντας το σκοτεινό δωμάτιο. Εκείνος πετάει την τσάντα μου στην φτερωτή καρέκλα που βρίσκεται στην γωνία του δωματίου και η βαλίτσα παραμένει ακουμπισμένη στην πόρτα δίπλα από εκεί όπου εγώ στέκομαι ακίνητη.

«Πάω να κάνω ένα μπάνιο» λέει σιωπηλά. Χωρίς να κοιτάξει πίσω, ο Χάρρυ μπαίνει στο μπάνιο και κλείνει την πόρτα πίσω του.

Θέλω να τον ακολουθήσω αλλά είμαι διχασμένη. Δεν θέλω να τον πιέσω ή να τον αναστατώσω περισσότερο από όσο ήδη είναι αλλά την ίδια στιγμή θέλω να βεβαιωθώ ότι είναι καλά και δεν θέλω να τον αφήσω να βυθιστεί σ' αυτό, τουλάχιστον όχι μόνος του.

Βγάζω τα παπούτσια μου μαζί με το τζιν μου και την μπλούζα του Χάρρυ, και τον ακολουθώ μέσα στο μικρό μπάνιο, εντελώς γυμνή. Όταν ανοίγω την πόρτα εκείνος δεν γυρίζει προς το μέρος μου. Ατμοί έχουν ήδη αρχίσει να σχηματίζονται μέσα στο μικρό χώρο, γεμίζοντάς τον, καλύπτοντας το γυμνό σώμα του Χάρρυ με ένα σύννεφο παχύ αέρα. Τα τατουάζ του βγαίνουν διογκώνονται, το μαύρο μελάνι σπρώχνει κάτω από τη σάρκα, τραβώντας με προς το μέρος του.

Περνάω πάνω από τη στοίβα των πεταμένων ρούχων του και στέκομαι πίσω του, κρατώντας λιγότερο από ένα μέτρο απόσταση ανάμεσά μας.

«Δεν χρειάζεται να-» αρχίζει ο Χάρρυ, η φωνή του είναι μονότονη.

«Ξέρω» τον διακόπτω. Ξέρω ότι είναι θυμωμένος, πληγωμένος, και ότι αρχίζει να κρύβεται ξανά πίσω από τον τοίχο που με τόσο κόπο έχω προσπαθήσει να γκρεμίσω. Έλεγχε τόσο καλά τον θυμό του, θα μπορούσα να σκοτώσω την Άνν και τον Κρίστιαν που τον έκαναν να το χάσει με αυτόν τον τρόπο. Είμαι έκπληκτη με την σκοτεινή κατεύθυνση που έχουν πάρει οι σκέψεις μου, για αυτό τις διώχνω.