After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 233

Harry's POV

''Μην γίνεσαι μαλάκας.'' Σπρώχνω την πόρτα και κάνει ένα βήμα πίσω. 

''Γιατί είσαι εδώ;'' Ρωτάει, η έκφραση του προσώπου του χαραγμένη σε ένα βαθύ βλοσυρό ύφος. Θα έπρεπε εγώ να τον ρωτήσω γιατί στο καλό είναι εδώ, δεν έχουμε χωρίσει για περισσότερο από 3 μέρες και αυτός ο μαλάκας είναι εδώ μαζί της.

''Της έφερα το αυτοκίνητο της. Είναι εδώ;'' Κοιτάω πίσω του αλλά δεν βλέπω τίποτα. Είπα στον εαυτό μου ότι για κανένα λόγο δεν θα ήθελα να με δει ή να θυμηθεί ότι ήμουν εκεί σε όλα εχθές το βράδυ., αλλά ξέρω ότι λέω βλακείες.

''Ίσως.. δεν ήξερε ότι θα ερχόσουν;'' Ο Νόα κουνάει τα χέρια του και κρατάω τον εαυτό μου όσο το δυνατόν γίνεται από το να σπάσω το κεφάλι του στο έδαφος, να περάσω μέσα και να την βρω.

''Όχι, θέλω απλώς να ξέρω ότι είναι καλά. Τι σου είπε;'' Τον ρωτάω, στηρίζομαι επάνω στα κάγκελα.

''Τίποτα, δεν μου είπε τίποτα. Δεν είχε να μου πει κάτι, ξέρω ότι δεν θα ερχόταν για κανένα λόγο εδώ εάν δεν της είχες κάνει κάτι εσύ.''

''Είσαι λάθος προφανώς, δεν ήμουν εγώ..αυτή την φορά.'' Κατσουφιάζω και μοιάζει έκπληκτος.

''Κοίτα, ξέρω ότι με μισείς και έχεις κάθε λόγο να το κάνεις αλλά θα την δω με οποιονδήποτε τρόπο αλλιώς θα..''

''Χάρρυ;'' Η φωνή της Τέσσα είναι ένα ψίθυρος, που χάνεται μέσα στον άνεμο, όταν εμφανίζεται από πίσω του.

''Γεια.'' το πόδι μου μετακινείται επάνω στις σκάλες, αυτή και ο Νόα έρχονται έξω εκεί που κάθομαι. 

''Είσαι καλά;'' Την ρωτάω, βάζοντας τα χέρια μου επάνω στα μάγουλα της. Φεύγει μακριά, από το κρύο, πείθω τον εαυτό που να πιστέψει, και στέκεται μακριά από εμένα.

''Ναι, είμαι καλά.'' Λέει ψέματα.

''Είσαι σίγουρη; Πως νιώθεις; Κοιμήθηκες; Είχες πονοκέφαλο;'' Οι ερωτήσεις πέφτουν σαν βροχή από το στόμα μου και γνέφει.

''Ναι, εντάξει, λίγο, ναι.'' Απαντάει μια προς μια τις ερωτήσεις μου αλλά σχεδόν ξέχασα τι την είχα ρωτήσει.

''Ποιος σου το είπε;'' Με ρωτάει, τα μαγουλά της ένα βαθύ κόκκινο χρώμα.

''Μόλλυ,''

''Μόλλυ;''

''Ναι, μου τηλεφώνησε όταν ήσουν..εε..στο παλιό μου δωμάτιο.'' Δεν μπορώ να κρύψω τον πανικό στην φωνή μου.

''Oh.'' Κοιτάει επάνω, εστιάζοντας στο κενό, τα φρύδια της ενωμένα, σαν να σκέφτεται.Θυμάται ότι ήμουν εδώ εχθές; Εγώ θέλω να το θυμάται;Ναι,θέλω γιατί είμαι ηλίθιος.

''Ναι,''

''Τι συνέβη ακριβώς;'' Ο Νόα ρωτάει και εγώ κοιτώ την Τέσσα. Μπορώ να καταλάβω από την έκφραση της ότι δεν θέλει να το πει και δεν θέλει να το ξέρει ο Νόα. Μου αρέσει αυτό περισσότερο από ότι θα έπρεπε.

''Τίποτα, μην ανησυχείς για αυτό.'' Του απαντάω και δεν χρειάζεται ούτως ή άλλως να ξέρει.

''Ήταν σημαντικό;'' Πιέζει.

''Είπα να μην σε νοιάζει.'' Μουρμουρίζω και γνέφει, γυρνάω ξανά στην Τέσσα ''Σου έφερα το αμάξι σου.'' Της λέω.

''Το έφερες;''

''Ναι, ήταν έξω από την εστία και είχε κάποια πράγματα σου μέσα.''

''Ευχαριστώ, περίμενα ότι η Στεφ θα είχε σπάσει το παρμπρίζ ή κάτι τέτοιο.'' Αναστενάζει, οι ώμοι της καμπουριάζουν σε κάθε λέξη.

''Γιατί πήγες σε αυτήν έτσι κι αλλιώς; Μέσα σε όλους τους ανθρώπους, γιατί σε αυτήν;'' Την ρωτάω. Κοιτάει τον Νόα και μετά πάλι πίσω σε εμένα.

''Μπορείς να μας δώσεις ένα λεπτό;'' Ρωτάει ευγενικά. Γνέφει και μας αφήνει μόνους. Υποθέτω ότι είναι κάποιο είδος προειδοποίησης πριν μας αφήσει στο μικρό σαλόνι.

''Γιατί αυτή, πες μου.'' Επαναλαμβάνω.

''Δεν ξέρω, απλά δεν είχα που αλλού να πάω Χάρρυ.''

''Θα μπορούσες να πας στον Λίαμ, έχεις και το δικό σου δωμάτιο σε εκείνο το σπίτι.''

''Δεν θέλω να τους επιβαρύνω συνεχώς, το έχω κάνει αρκετές φορές και δεν είναι δίκιο.''

''Και ήξερες ότι θα πήγαινα εκεί;'' Προσθέτω και κοιτάει κάτω στα χέρια της.

''Όχι δεν το σκέφτηκα έτσι''

''Εντάξει.''Γαμώτο, δεν είναι αυτό που εννοώ.''Δεν το εννοώ έτσι, εννοώ ότι θα σου έδινα λίγο χώρο,'' Παραδέχομαι.

''Oh.'' Ψιθυρίζει καθώς πειράζει τα νύχια των χεριών της.''Είσαι πολύ ήρεμη.''

''Είμαι..δεν ξέρω γιατί. Ήταν μια πολύ μεγάλη νύχτα και ένα πρωί.'' Κατσουφιάζει. Θέλω να την πλησιάσω να απαλύνω την ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια της και να την φιλήσω.

''Όχι Χάρρυ..Ζέιν.'' Μου είπε όταν ήταν αναίσθητη.

''Το ξέρω, το θυμάσαι;'' Την ρωτάω, δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να ακούσω την απάντηση της.

Περιμένω να μου πει να φύγω ή να με βρίσει. Αλλά αντί για αυτό γνέφει και κάθεται στον καναπέ, δείχνοντας από δίπλα την άδεια θέση για να κάτσω κι εγώ.