After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 274

Harry's POV

Η Τέσσα σταμάτησε να μιλά επιτέλους, μόνο λεπτά πριν, το σώμα της κεκλιμένο προς τα εμένα, και άφησε τον εαυτό της να ξαπλώσει πάνω μου για στήριξη. Τα πρησμένα μάτια της είναι κλειστά και τώρα έχει αποκοιμηθεί παρά τη θορυβώδη βροχή που χτυπάει πάνω στο θερμοκήπιο.

Όπως κάθομαι εδώ και ακούω τους ήχους της ανελέητης βροχής απ' έξω, δεν αντιστέκομαι στο να τη συγκρίνω με την καταιγίδα στην οποία έχω μετατρέψει τη ζωή μου. Είμαι κόπανος, ο μεγαλύτερος, ο χειρότερος που θα μπορούσε να υπάρξει.

Κουνιέμαι ελάχιστα, ελπίζοντας να μην ξυπνήσει καθώς ξαπλώνω το κεφάλι της κάτω στα γόνατά μου. Πρέπει στα αλήθεια να τη πάρω από εδώ, μακριά από τη βροχή και μακριά από όλη τη λάσπη, αλλά ξέρω τι θα κάνει όταν ανοίξει τα μάτια της. Θα με απομακρύνει, θα μου πει ότι δεν είμαι επιθυμητός εδώ και γαμώτο, δεν είμαι έτοιμος να ακούσω πάλι αυτές τις λέξεις.

Τις αξίζω, όλες και μερικές ακόμα, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι είμαι ένας καταραμένος δειλός και απολαμβάνω τη σιωπή όσο κρατάει. Μόνο εδώ, στη γλυκιά σιωπή, μπορώ να προσποιηθώ ότι είμαι κάποιος άλλος. Μπορώ, μόνο για ένα λεπτό, να προσποιηθώ ότι είμαι ο Νόα. Βασικά, μια λιγότερο ενοχλητική εκδοχή του, αλλά αν ήμουν αυτός τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τώρα. Θα ήμουν ικανός να χρησιμοποιήσω λέξεις και κινήσεις για να κερδίσω την Τέσσα από την αρχή αντί για ένα ηλίθιο παιχνίδι. Θα μπορούσα να την κάνω να γελάει συχνότερα από ότι να κλαίει. Θα με είχε εμπιστευτεί ολοκληρωτικά και δεν θα είχα πάρει αυτήν την εμπιστοσύνη για να τη θρυμματίσω σε στάχτες και μετά να την κατουρήσω. Θα είχα γευτεί την εμπιστοσύνη της και ίσως να της άξιζα.

Αλλά δεν είμαι ο Νόα, είμαι ο Χάρρυ και το να είμαι ο Χάρρυ δε σημαίνει τίποτα.

Αν δεν είχα δημιουργήσει τόσα προβλήματα μέσα στο κεφάλι μου θα την είχα κάνει ευτυχισμένη. Θα της είχα δείξει το φως της ζωής, όπως έκανε αυτή για μένα. Εν αντιθέσει, να τη, κάθεται εδώ, πληγωμένη και εντελώς κατεστραμμένη ψυχολογικά. Το δέρμα της είναι λερωμένο με σκούρα λάσπη, η βρωμιά στα χέρια της έχει τώρα αρχίσει να στεγνώνει και το πρόσωπό της, ακόμα και στον ύπνο, είναι συνοφρυωμένο. Τα μαλλιά της είναι υγρά σε κάποια σημεία και αρχίζω να αναρωτιέμαι αν έχει αλλάξει τα ρούχα της πάνω από μια φορά από τότε που έφυγε από το Λονδίνο. Δεν θα την έστελνα ποτέ εδώ πίσω αν ήξερα ότι θα έβρισκε το πτώμα του πατέρα της στο διαμέρισμά μου.