Τη στιγμή που εντοπίζω το φορτηγάκι του Ζέιν στο πάρκινγκ του μικρού πέτρινου σπιτιού, σχεδόν κάνω εμετό. Δεν θα πρέπει να έχουν φτάσει ώρα πριν, πήγαινα με 15 μίλια πάνω από το όριο ταχύτητας σε όλον το δρόμο ως εδώ. Η ψυχραιμία μου εξατμίζεται και η όρασή μου γίνεται κόκκινη καθώς μπαίνει στο προαύλιο. Προχωρά αργά προς το φορτηγάκι του ενώ εγώ παρκάρω στο δρόμο, μη θέλοντας να τον μπλοκάρω όπως φεύγει επιτέλους εδώ. Τι να του πω; Τι θα πω σε αυτή; Θα έχει τη δυνατότητα να με ακούσει;
«Το ήξερα πως θα εμφανιστείς εδώ.» λέει σιγά όταν εμφανίζομαι μπροστά του.
«Γιατί να μην εμφανιστώ;» γρυλίζω, κρατώντας στον θυμό μου υπό έλεγχο.
«Ίσως επειδή όλα αυτά είναι δικό σου λάθος» ειρωνεύεται.
«Είσαι σοβαρός; Είναι δικό μου λάθος που η Στεφ είναι μια καταραμένη ψυχασθενής;» Ναι, ναι είναι.
«Όχι, είναι λάθος σου που δεν ήρθες μαζί της στο πάρτι εξαρχής. Θα έπρεπε να είχες δει το πρόσωπό της όταν έριξα αυτή την πόρτα μέσα.» Κουνά το κεφάλι του σαν να προσπαθεί να κάνει την ανάμνηση να φύγει απ' το μυαλό του. Το στέρνο μου σφίγγεται.
«Εγώ, εγώ δεν ήξερα ότι θα πήγαινε εκεί οπότε χέσε μας. Πού είναι;
«Μέσα.» Δηλώνει το προφανές με ένα δολοφονικό βλέμμα.
«Μη με κοιτάζεις έτσι γαμώτο, δεν θα έπρεπε να βρίσκεσαι καν εδώ εξαρχής.» του θυμίζω.
«Αν δεν ήμουν εγώ θα είχε βιαστεί και ένα Θεός ξέρει τι άλλο.» Τα χέρια μου βρίσκουν τον γιακά από το δερμάτινο μπουφάν του και τον σπρώχνω πίσω στο καπό του φορτηγού του.
«Όσες φορές και να προσπαθήσεις, όσες φορές και να την 'σώσεις', ακόμα δεν θα σε θέλει. Μην το ξεχνάς.»
Του δίνω μια τελευταία σπρωξιά και κάνω βήμα μακριά του. Θέλω να τον χτυπήσω, να σπάσω την γαμημένη μύτη του επειδή είναι τόσο μαλάκας αλλά η Τέσσα είναι ούτε είκοσι πόδια καλά καλά μακριά μου και το να τη δω είναι πολύ πιο σημαντικό αυτήν τη στιγμή. Όπως περνώ μπροστά από τα παράθυρα του αυτοκινήτου του βλέπω τη τσάντα της Τέσσα και... το φόρεμά της... στη θέση. Δεν φοράει ρούχα;
«Γιατί είναι το φόρεμά της εδώ;», τολμώ να ρωτήσω. Τραβάω το πόμολο της πόρτας και μαζεύω τα πράγματα στα χέρια μου ενώ περιμένω για την απάντησή του.
«Της το έβγαλαν.», απλά παρατηρεί, η έκφρασή του βλοσυρή.
«Γαμώτο» σφυρίζω και περπατώ πάνω στο τσιμεντένιο προαύλιο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
After 3 - Greek Translation
FanfictionΗ παθιασμένη ιστορία της Τέσσα και του Χάρρυ συνεχίζεται καθώς οικογενειακά μυστικά, βαθιές προδοσίες και επαγγελματικές ευκαιρίες απειλούν να τους χωρίσουν. Συγχωρέστε τυχόν εκφραστικά ή ορθογραφικά λάθη, που συμβαίνουν λόγω βιασύνης. Η ιστορία αυτ...
