After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 217

Tessa's POV

Περπατάω μέχρι το μπαλκόνι για να κλείσω τα παράθυρα πριν πάω στην ντουλάπα να βάλω τις πιτζάμες μου. Με το μυαλό μου να τρέχει, είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ στο ντύσιμο. Τίποτα δεν φαίνεται να υποκαθιστά επαρκώς τα φορεμένα ρούχα του Χάρρυ αλλά αρνούμαι να φορέσω το άσπρο μπλουζάκι που κρέμεται στον ώμο του καναπέ, πρέπει να μάθω να κοιμάμαι στα δικά μου αναθεματισμένα ρούχα. Μετά από ατελείωτο ψάξιμο στα συρτάρια, τα παρατάω και αποφασίζω να βολευτώ με το σορτς και την αθλητική μπλούζα που φοράω ήδη, και ξαπλώνω στο κρεβάτι.

Ποιο είναι αυτό το μυστηριώδες κορίτσι με το οποίο είναι ο Χάρρυ; Η ειρωνεία είναι ότι είμαι πιο θυμωμένη για το διαμέρισμά μου στο Σιάτλ απ' ότι για την κόρη του φίλου του Κεν. Αν θέλει να θέσει σε κίνδυνο τη σχέση μας απατώντας με, είναι δική του επιλογή. Ναι, θα κατέστρεφε ότι έχει απομείνει μέσα μου, σε χίλια κομμάτια και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να συνέλθω ποτέ, αλλά δεν θα επικεντρωθώ σ' αυτό.Δεν μπορώ να το φανταστώ, δεν μπορώ να τον φανταστώ να με απατάει παρά τα όσα έχει κάνει στο παρελθόν, απλά δεν το βλέπω. Όχι μετά το γράμμα του, όχι μετά τα παρακάλια του για συγχώρεση. Ναι, είναι καταπιεστικός, πολύ καταπιεστικός, και δεν ξέρει πότε να σταματήσει να ανακατεύεται στη ζωή μου, αλλά οι προθέσεις πίσω από τις πράξεις του δεν είναι τόσο κακόβουλες όσο το να είναι άπιστος.

Ο θυμός μου απέναντι στον Χάρρυ δεν φεύγει όσες ώρες κι αν χαζεύω το ταβάνι μετρώντας τα βαμμένα ξύλινα δοκάρια που καλύπτουν την κεκλιμένη επιφάνεια.Δεν ξέρω αν είμαι ακόμα έτοιμη να του μιλήσω αλλά ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ μέχρι να τον ακούσω να μπαίνει στην καμπίνα. Όσο περνάει η ώρα τόσο αυξάνεται το αίσθημα της ζήλιας μέσα στο στήθος μου. Δεν μπορώ παρά να συγκρίνω καταστάσεις: αν εγώ ήμουν έξω με έναν τύπο, ο Χάρρυ θα είχε τρελαθεί και πιθανότατα θα προσπαθούσε να κάψει όλα τα δέντρα που υπάρχουν στην περιοχή. Θέλω να γελάσω με αυτή τη γελοία σκέψη αλλά απλά δεν μου έρχεται. Αντιθέτως, κλείνω τα μάτια μου ξανά, παρακαλώντας να με πάρει ο ύπνος.

Harry's POV

«Θέλεις ένα ποτό;» Ρωτάει η Λίλιαν.

«Φυσικά» ανασηκώνω τους ώμους και ρίχνω μια ματιά στο ρολόι.

«Δεν μπορείς να είσαι μια ζωή δειλός ξέρεις.»

«Σκάσε.»

«Της μοιάζεις τόσο πολύ» γελάει, τραβώντας το καπάκι ενός μπουκαλιού με μπράντι, το οποίο είμαι σίγουρος ότι κοστίζει περισσότερο από την τεράστια τηλεόραση που κρέμεται στον τοίχο.