Κεφάλαιο 250

7K 165 90
                                    

Tessa's POV

Πέντε λεπτά πριν τις πέντε προσπαθώ να τηλεφωνήσω στον Χάρρυ όμως δεν το σηκώνει. Που είναι όλη μέρα; Ο Ζέιν είχε δίκιο όταν είπε ότι ο Χάρρυ ήταν έξω αργά χθες το βράδυ; Είναι πιθανόν ότι θα μπορούσε να ήταν στον δρόμο για το Σιάτλ και σχεδιάζει να μου κάνει έκπληξη αλλά δεν νομίζω ότι αυτό ισχύει. Το να συμφωνήσω να συναντήσω τον Ζέιν βαραίνει το στήθος μου από τότε που το έκανα. Ξέρω ότι ο Χάρρυ μισεί την φιλία μου με τον Ζέιν. Την μισεί τόσο πολύ που τον στοιχειώνει στα όνειρα του και να'μαι εγώ φουντώνοντας αυτό το μίσος.

Δεν ξοδεύω τον χρόνο μου στο να φτιάξω τα μαλλιά μου ή να  φρεσκάρω το μακιγιάζ μου πριν πάρω το ασανσέρ για να κατέβω στην είσοδο, αγνοώντας το επικριτικό βλέμμα την Κίμπερλυ αφού της είπα το σχέδιο μου. Το φορτηγάκι του Ζέιν φαίνεται μέσα από τους γυάλινους τοίχους και δεν μπορώ να αγνοήσω τον ενθουσιασμό που νιώθω που βλέπω ένα οικείο πρόσωπο. Θα προτιμούσα να είναι ο Χάρρυ, όμως ο Ζέιν είναι εδώ και ο Χάρρυ όχι.

Ο Ζέιν κατεβαίνει από το φορτηγάκι του για να με χαιρετήσει μόλις βγαίνω από το κτήριο. Το χαμόγελο του μεγαλώνει καθώς με βλέπει να περπατάω κατά μήκος του πεζοδρομίου. Το πρόσωπο του Ζέιν είναι καλυμμένο με μαύρα μαλλιά και είναι ντυμένος με μαύρο τζιν και μια γκρι μακρυμάνικη μπλούζα. Δείχνει πιο ωραίος από ποτέ και εγώ δείχνω χάλια.

«Χει.» χαμογελάει, ανοίγοντας τα χέρια του για μια αγκαλιά.

Αβεβαιότητα με γεμίζει όμως η ανάγκη να είμαι ευγενική με σπρώχνει στα χέρια του.

«Πάει καιρός.» λέει στα μαλλιά μου. Γνέφω θετικά.

«Πως ήταν η διαδρομή;» τον ρωτάω ενώ απομακρύνομαι από την αγκαλιά.

«Μακριά.» ανοίγει τη πόρτα του συνοδηγού για μένα και βιάζομαι να μπω μέσα και να αποφύγω τον κρύο αέρα. Το κάθισμα του φορτηγού του είναι ζεστό και μυρίζει σαν αυτόν.

«Τι σε έκανε να έρθεις σήμερα και όχι αύριο;» ξεκινάω την συζήτηση καθώς ο Ζέιν διστακτικά οδηγεί στην κίνηση.

«Ήταν απλά... μια αλλαγή σκέψης, τίποτα το σημαντικό.» τα μάτια του κοιτούν μπρος και πίσω ανάμεσα στον καθρέφτη και τους καθρέφτες στα πλάγια.

«Το να οδηγείς στη πόλη είναι τρομακτικό.» του λέω.

«Ναι. Πολύ.» χαμογελάει, ακόμα επικεντρωμένος στον δρόμο.

«Ξέρεις που θες να πάμε για βραδινό; Δεν έχω κάνει και πολύ εξερεύνηση ακόμα οπότε δεν ξέρω ποια είναι τα καλύτερα μέρη.»

After 3 - Greek TranslationΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα