After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 290

ΙΟΥΝΙΟΣ

Tessa's POV

«Δείχνω καλά;» Κάνω στροφές μπροστά από τον καθρέπτη, πιάνοντας ελαφρώς τις άκρες του φορέματος μου. Το καφέ μετάξι είναι απαλό επάνω στο δέρμα μου. Από την στιγμή που δοκίμασα αυτό το φόρεμα, ερωτεύτηκα τον τρόπο που εφαρμόζει επάνω μου και δείχνει τις καμπύλες μου. Το χρώμα του, μου θυμίζει το παρελθόν μου, τότε..που ήμουν κάποια άλλη..

Αυτό το φόρεμα είναι τελείως διαφορετικό από ότι συνήθιζα να φοράω. Είναι φαρδύ και έχει πολλά λουριά, με κάτι μανίκια που φτάνουν έως και τους καρπούς μου. Υπάρχει επίσης, ένα μεγάλο κορδόνι γύρω από τον λαιμό μου, που μοιάζει σαν ένα κολιέ. Συνήθιζα να λατρεύω αυτού του είδους,τα παλιά φορέματα, αλλά είμαι χαρούμενη με τον τρόπο που δείχνει επάνω μου αυτή την στιγμή.

«Φυσικά Τερέσα.» η μητέρα μου στέκεται επάνω στο ξύλο της πόρτας και μου χαμογελάει.

Προσπαθώ να ελέγξω την αγωνία μου για την σημερινή ημέρα. Τελικά,κατέληξα να πιω τέσσερα ποτήρια καφέ, να φάω ένα μπολάκι από ποπ κορν, και να πηγαινοέρχομαι συνέχεια μέσα στο σπίτι της μητέρας μου. Κάθε ελεύθερο λεπτό πριν από 2 μήνες επιστρέφει σήμερα. Η αποφοίτηση του Χάρρυ.

Γίνομαι ελαφρώς παρανοϊκή, νομίζω πως η άφιξη μου εκεί δεν θα είναι τόσο ευπρόσδεκτη, βέβαια μπορεί να είναι όλοι ευγενικοί αλλά σίγουρα μετά από λίγα λεπτά θα εξαφανιστούν όλα. Όλοι οι μήνες, όλες οι μέρες,όλες οι ώρες, όλα τα λεπτά που έχουν περάσει μακριά του μοιάζουν αιώνες. Αυτή την φορά όμως όχι..δεν προσπαθώ να τον ξεχάσω. Αυτή την φορά, θα τα θυμάμαι όλα, ότι και αν περάσαμε μαζί και θα του δώσω ένα μεγάλο χαμόγελο..αυτό που επιθυμεί.

Εκείνη την νύχτα του Απριλίου,όταν ο Λίαμ μου έδωσε τον έλεγχο της πραγματικότητας σε μια ασημένια πιατέλα, οδήγησα μέχρι της μητέρας μου. Τηλεφώνησα στην Κίμπερλυ και έκλαιγα στο ακουστικό μέχρι που μου είπε να ηρεμήσω,να μην κλαίω άλλο, και να κάνω κάτι για την κατεύθυνση που είχε πάρει η ζωή μου.

Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο σκοτεινή είχε γίνει η ζωή μου μέχρι να δω το φως ξανά. Πέρασα την πρώτη εβδομάδα, σαν ένα μικρό κλαψιάρικο κοριτσάκι μέσα στο παιδικό μου δωμάτιο, και έπρεπε να δώσω εντολή στον εαυτό μου να φάει. Κάθε εκατοστό που ήμουν μακριά από τον Χάρρυ μου θύμιζε πόσο πολύ μου είχε λείψει, τον χρειαζόμουν..τον αγαπούσα.

Η επόμενη εβδομάδα ήταν λιγότερο επώδυνη, σχεδόν όπως ήταν στο παρελθόν όταν χωρίζαμε για μερικές μέρες..αλλά και πάλι αυτή την φορά ήταν λιγάκι διαφορετικά. Αυτή τη φορά, έπρεπε να πείθω συνέχεια τον εαυτό μου για το ότι ο Χάρρυ ήταν σε ένα καλύτερο μέρος με την οικογένεια του και έπρεπε να τον απομακρύνω από εμένα.