After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 273

Harry's POV

Οι φωνές της γεμίζουν τα αυτιά μου, το άδειο μου στομάχι, και τελικά κατασταλάζουν κάπου μέσα μου που δεν ήμουν βέβαιος ότι θα μπορούσαν να φτάσω πια. Μόνο εκείνη μπορεί, και πάντα θα μπορεί.

«Τι κάνεις εδώ;» Ο Νόα πετάγεται όρθιος και προσπαθεί να σταθεί ανάμεσα σε εμένα και το μικρό κρεβάτι σαν να είναι κάποιος γελοίος άσπρος ιππότης ορισμένος να την προστατέψει, από εμένα; Ακόμη φωνάζει, μα γιατί φωνάζει;

«Τέσσα σε παρακαλώ.» Δεν είμαι σίγουρος τι πράγμα ζητάω αλλά οι φωνές της μετατρέπονται σε βήχα και ο βήχας σε κλάματα και τα κλάματα σε πνιχτικούς ήχους που απλά δεν μπορώ να χειριστώ. Κάνω ένα προσεχτικό βήμα προς εκείνη και επιτέλους βρίσκει την ανάσα της.

«Τες, τον θέλεις εδώ;» Ο Νόα την ρωτά. Τα στοιχειωμένα της μάτια καταλήγουν πάνω μου, ανοίγοντας μια τρύπα μέσα μου που μόνο εκείνη μπορεί να γεμίσει. Μου παίρνει κάθε σταγόνα αυτοσυγκράτησης να αγνοήσω το γεγονός ότι βρίσκεται εδώ από την αρχή και στα αλήθεια με προκαλεί.

«Φέρτης λίγο νερό!» λέω στην μάνα της. Με αγνοεί. Δεν φεύγω από το δωμάτιο.

Το κεφάλι της Τέσσα κουνιέται απαλά σε αντίθετες μεριές, με αρνείται, ωθώντας τον προστάτης της σε δράση.

«Δεν ξέρει τι θέλει! Κοίταξε την!» Ρίχνω τα χέρια μου στον αέρα αγνοώντας τα βαμμένα νύχια της Κάρολ που έχουν μπιχτεί στον ώμο μου. Έχει χάσει τα λογικά της, εάν νομίζει ότι θα πάω κάπου, δεν το έχει εμπεδώσει έως τώρα ότι δεν μπορεί να με κρατήσει μακριά από την Τέσσα?

Μόνο εγώ μπορώ να κρατήσω τον εαυτό μου μακριά της, μια εντελώς χαζή ιδέα που δεν μπορώ να την τηρήσω.

«Δεν θέλει να σε δει και θα ήταν καλύτερα να φύγεις» ο Νόα στέκεται μπροστά μου. Δεν με νοιάζει καθόλου που φαίνεται να έχει μεγαλώσει σε μέγεθος και μυϊκό ιστό από την τελευταία φορά που τον είδα, δεν μετράει για εμένα. Θ μάθει σύντομα γιατί οι άνθρωποι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να έρθουν ανάμεσα σε εμένα και την Τέσσα, γνωρίζουν καλύτερα, και θα το μάθει και αυτός.

«Δεν φεύγω.» Γυρίζω προς την Τέσσα. Ακόμη βήχει και κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται. «Κάποιος ας της φέρει ένα νερό επιτέλους!» Φωνάζω μέσα στο μικρό δωμάτιο και ο θόρυβος ηχεί από τοίχο σε τοίχο. Η Τέσσα κλαψουρίζει και φέρνει τα γόνατα της στο στήθος της.

Ξέρω ότι πονάει και ξέρω ότι δεν θα έπρεπε να βρίσκομαι εδώ αλλά επίσης γνωρίζω ότι η μαμά της και ο Νόα δεν θα μπορέσουν ποτέ να είναι πραγματικά εκεί για εκείνη. Ξέρω την Τέσσα καλύτερα και από τους δύο μαζί και δεν την έχω δει ποτέ έτσι, οπότε σίγουρα κανείς από τους δύο δεν θα έχει ιδέα τι να κάνει με εκείνη όσο είναι σε αυτή την κατάσταση.