After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 213

''Η βάρκα είναι λίγο ασταθής, αλλά αρκετά ανθεκτική. Θα πρέπει να καλέσω κάποιον για να την επιδιορθώσει.'' Ο Κεν μας λέει, καθώς τον ακολουθούμε στην βάρκα δίπλα από την καμπίνα.Η αυλή οδηγεί απευθείας στη βάρκα, η θέα είναι απίστευτη. 

''Ωραία.'' Ο Χάρρυ λέει. Τα κύματα φτάνουν ως τους βράχους και την ακτή και εγώ κρύβομαι πίσω από τον Χάρρυ ενστικτωδώς.

''Τι συμβαίνει;'' Ρωτάει σιγανά.

''Τίποτα. Είμαι απλά λίγο νευρική.''Γυρίζει σε εμένα και τοποθετεί τα δυο του χέρια στις πίσω τσέπες του παντελονιού μου. 

''Είναι μόνο νερό μωρό μου, όλα θα πάνε καλά.'' Χαμογελάει. Δεν μπορώ να καταλάβω αν αστειεύεται ή αν είναι ειλικρινής,αλλά όταν τα χείλη του ακουμπάν το μάγουλο μου, η αμφιβολία μου εξαφανίζεται.

''Το ξέχασα, δεν σου αρέσει το νερό.'' Με τραβάει κοντά του.

''Μου αρέσει το νερό, στις πισίνες.''

''Και στα ποτάμια;'' Τα μάτια του φωτίζουν στο χιούμορ.

''Μόνο ένα ποτάμι.'' Χαμογελώ στην ανάμνηση. 

Ήμουν νευρική κι εκείνη την μέρα. Ο Χάρρυ με έβαλε μέσα στο νερό δωροδοκώντας με. Μου είχε υποσχεθεί ότι θα απαντήσει σε μια από τις ερωτήσεις μου αν έμπαινα μέσα στο νερό μαζί του. Αυτές οι μέρες φαίνονται τόσο μακρινές, τόσο παλιές αλήθεια, αλλά το κοινό μας θέμα είναι ακόμα μυστικό μέχρι και τώρα.Ο Χάρρυ παίρνει το χέρι μου στο δικό του καθώς ακολουθούμε την οικογένεια του κάτω στο καράβι με το απίστευτο εκφοβιστικό δείγμα σταθμευμένο στο τέλος. Δεν ξέρω πάρα πολλά για τα καράβια αλλά νομίζω πρέπει να είναι ένα πολύ μεγάλο σκάφος. Το ξέρω ότι δεν είναι ένα γιοτ αλλά είναι το μεγαλύτερο σκάφος που έχω δει ποτέ στην ζωή μου.

''Είναι τόσο τεράστιο.'' Λέω στον Χάρρυ.

''Σσσς, δεν θα έπρεπε να μιλάς για το πουλί μου αυτή τη στιγμή.'' Με πειράζει και χαμογελάει. Λατρεύω αυτή τη παιχνιδιάρικη και γκρινιάρα διάθεση που είναι, το χαμόγελο του είναι μεταδοτικό.

''Παρακολουθήστε το βήμα.'' Ο Κεν μας καλεί όταν στέκεται στην σκάλα ανάμεσα στην αποβάθρα και στο σκάφος. Το χέρι του Χάρρυ με βοηθάει από πίσω να ανέβω στην σκάλα. Προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου να φανταστεί ότι ανεβαίνω μια μικρή σκάλα στο πάρκο, και όχι μια τεράστια σε ένα σκάφος. Η μόνη καθησύχαση για να μην τρέξω πίσω στην καμπίνα και κρυφτώ κάτω από το κρεβάτι ,είναι το χέρι του Χάρρυ που κρατά ακόμη την μέση μου.