Tessa's POV
«Χάρρυ!» σπρώχνω την πόρτα και φωνάζω το όνομα του. Βρίσκεται ήδη στη μέση της μπροστινής αυλής.. Όταν γυρνάει, το πρόσωπο του δείχνει μπερδεμένο. «Ναι;»
«Μπορείς να πεις στον Λίαμ να μου τηλεφωνήσει αν δεν θέλει να έρθει μέσα;» απαντάω γρήγορα. Ξέρω ότι ο Λίαμ θα ερχόταν μέσα στο σπίτι της μητέρας μου όμως είμαι σίγουρη ότι ο Χάρρυ θέλει να φύγει τώρα, και αντίθετα από τον Λίαμ, δεν θα καθόταν στο αυτοκίνητο περιμένοντας.
«Oh, εντάξει.» Περιμένω να γυρίσει πίσω σε μένα, δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που περιμένω, ένα αντίο, μια αγκαλιά, κάτι, όμως δεν έρχεται. Ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του Λίαμ και μπαίνει μέσα.
Το χέρι μου κουνιέται στον αέρα σε ένα μικρό και απελπισμένο αντίο. Ο Λίαμ κατεβάζει το παράθυρο και χαιρετάει και αυτός, λέγοντας μου ότι θα μου τηλεφωνήσει αύριο. Ο Χάρρυ πρέπει να επέμενε να φύγουν τώρα. Την στιγμή που το αυτοκίνητο του Λίαμ χάνεται από το οπτικό μου πεδίο, το κενό στο στήθος μου μεγαλώνει και μπαίνω μέσα. Ο Νόα στέκεται στο κατώφλι ανάμεσα στο σαλόνι και στη κουζίνα.
«Έφυγε;» ρωτάει.
«Ναι, έφυγε.» η φωνή μου είναι απόμακρη, άγνωστη.
«Δεν ήξερα ότι δεν ήσασταν μαζί.»
«Εμείς, λοιπόν... εμείς απλά προσπαθούμε να λύσουμε μερικά πράγματα.»
«Μπορείς να μου πεις κάτι πριν αλλάξεις θέμα;» τα μάτια του εξετάζουν το πρόσωπο μου. «Το ξέρω αυτό το βλέμμα, προσπαθείς να βρεις έναν λόγο να το κάνεις.» ακόμα και αφού ήταν μακριά μου για μήνες, με ξέρει τόσο καλά.
«Τι θες να ξέρεις;» ρωτάω πριν συμφωνήσω στη πρόταση του.
«Αν μπορούσες να πας πίσω θα το έκανες; Σε άκουσε να λες ότι θες να διαγράψεις τους τελευταίους έξι μήνες, θα το έκανες αλήθεια;» ρωτάει, τα μπλε του μάτια καρφωμένα στα δικά μου.
Θα το έκανα; Κάθομαι στον καναπέ να σκεφτώ την ερώτηση του, θα τα έπαιρνα όλα πίσω; Θα έσβηνα όλα όσα μου συνέβησαν του τελευταίους έξι μήνες; Το στοίχημα, τους ατέλειωτους τσακωμούς με τον Χάρρυ, την κάτω φόρα που πήρε η σχέση μου με την μητέρα μου, την προδοσία της Στεφ, όλη την ντροπή, τα πάντα.
«Ναι, θα το έκανα, με την πρώτη ευκαιρία.»
Το χέρι του Χάρρυ πάνω στο δικό μου, τον τρόπο που τα μελανιασμένα του χέρια τυλίγονταν γύρω μου, τραβώντας με στο στήθος του. Τον τρόπο που γελούσε τόσο δυνατά που τα μάτια του έκλειναν και ο ήχος του γέλιου του γέμιζε τα αυτιά μου, την καρδιά μου, και ολόκληρο το διαμέρισμα με μια τόσο σπάνια ευτυχία που τίποτα δεν θα μπορούσε να διαγράψει αυτήν την ανάμνηση.
YOU ARE READING
After 3 - Greek Translation
FanfictionΗ παθιασμένη ιστορία της Τέσσα και του Χάρρυ συνεχίζεται καθώς οικογενειακά μυστικά, βαθιές προδοσίες και επαγγελματικές ευκαιρίες απειλούν να τους χωρίσουν. Συγχωρέστε τυχόν εκφραστικά ή ορθογραφικά λάθη, που συμβαίνουν λόγω βιασύνης. Η ιστορία αυτ...
