Tessa's POV
«Είσαι καλά;» ο Λίαμ με ρωτάει μόλις ο Χάρρυ και εγώ μπαίνουμε πάλι στο διαμέρισμα. Η ατμόσφαιρα έχει μετατραπεί σε περίεργη και άβολη.
«Ναι.» δηλώνω απλά, λέγοντας ψέματα.
Είμαι μπερδεμένη, πληγωμένη, θυμωμένη και εξαντλημένη. Έχουν περάσει μόνο λίγες ώρες από τότε που φτάσαμε στο Pullman και είμαι ήδη έτοιμη να πάω πίσω στο Σιάτλ. Οποιαδήποτε ελπίδα νόμιζα ότι υπήρχε του να θέλω να ζήσω ξανά εδώ εξαφανίστηκε κάπου κατά τη διάρκεια της σιωπηλής διαδρομής από το ασανσέρ ως τη πόρτα του διαμερίσματος.
«Τέσσι... δεν ήθελα να συμβεί τίποτα από αυτά.» ο πατέρας μου με οδηγεί στην κουζίνα. Χρειάζομαι ένα ποτήρι νερό, το κεφάλι μου βουίζει.
«Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό.» η βρύση τρίζει όταν την ανοίγω και περιμένω υπομονετικά να γεμίσει το ποτήρι.
«Νομίζω ότι πρέπει τουλάχιστον να μιλήσουμε-»
«Σε παρακαλώ.» γυρνάω να τον κοιτάξω. Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό. Δεν θέλω να ακούσω την φριχτή αλήθεια ούτε κάποιο προστατευτικό ψέμα. Απλά θέλω να πάω πίσω στο να είμαι ενθουσιασμένη αλλά και σκεπτική για το γεγονός ότι θα χτίσω μια σχέση μαζί του που ποτέ δεν είχα ως παιδί. Ξέρω ότι ο Χάρρυ δεν έχει κανέναν λόγο να πει ψέματα για τις συνήθειες του πατέρα μου, όμως ίσως κάνει λάθος;
«Τέσσι-» ο πατέρας μου παρακαλάει.
«Είπε ότι δεν θέλει να μιλήσει για αυτό.» ο Χάρρυ επεμβαίνει, μπαίνοντας στο δωμάτιο. Προχωρά περισσότερο μέσα στη κουζίνα και στέκεται ανάμεσα στον πατέρα μου και μένα. Είμαι ευγνώμων για την παρέμβαση του αυτή τη φορά αλλά είμαι λίγο ανήσυχη για τις γρήγορες κινήσεις του στήθους του ενώ οι αναπνοές του γίνονται πιο βαθιές και ασταθείς.
Χαίρομαι όταν ο πατέρας μου αναστενάζει ηττημένα και με αφήνει μόνη με τον Χάρρυ στη κουζίνα.
«Ευχαριστώ.» στηρίζομαι στον πάγκο και πίνω άλλη μια γουλιά από το χλιαρό νερό της βρύσης.
«Δεν θα έπρεπε να σε αφήσω να έρθεις εδώ, ήξερα ότι θα συμβεί αυτό.» μια ανήσυχη γραμμή καλύπτει το μέτωπο του Χάρρυ και δεν προσπαθεί να κρύψει το βαθύ κατσούφιασμα του. Τα δάχτυλα του πιέζονται ενάντια στο μέτωπο του και στηρίζεται στον απέναντι πάγκο.
«Είμαι εντάξει.»
«Πάντα αυτό λες.»
«Γιατί πάντα πρέπει να είμαι. Αλλιώς, όταν η επόμενη καταστροφή ξεσπάσει δεν θα είμαι προετοιμασμένη.» η αδρεναλίνη που έρρεε μέσα μου από μόλις λίγα λεπτά πριν έχει εξαφανιστεί, εξατμιστεί μαζί με την ελπίδα ότι για μια φορά, κάτι θα πήγαινε καλά για ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο. Δεν μετανιώνω που ήρθα εδώ γιατί μου έλειψε ο Λίαμ τόσο πολύ και ήθελα να πάρω το γράμμα μου, το νουκ, και το βραχιόλι μου.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
After 3 - Greek Translation
FanfictionΗ παθιασμένη ιστορία της Τέσσα και του Χάρρυ συνεχίζεται καθώς οικογενειακά μυστικά, βαθιές προδοσίες και επαγγελματικές ευκαιρίες απειλούν να τους χωρίσουν. Συγχωρέστε τυχόν εκφραστικά ή ορθογραφικά λάθη, που συμβαίνουν λόγω βιασύνης. Η ιστορία αυτ...
