Κεφάλαιο 242

7K 182 22
                                    

Harry's POV

«Χάρρυ!» τσιρίζει η Τέσσα και τρέχει κυριολεκτικά για να διασχίσει το δωμάτιο, οι κάλτσες της γλιστρούν στο ξύλινο πάτωμα και σχεδόν παθαίνω καρδιακή προσβολή. Ένα από τα γόνατά της χτυπά το πάτωμα αλλά σηκώνεται πριν κουρνιάσει μέσα στην αγκαλιά μου. Αυτή δεν είναι σίγουρα η αντίδραση που περίμενα από αυτήν.

Νόμιζα ότι θα μου παραχωρούσε ένα άβολο 'γεια' και ένα χαμόγελο που δεν θα πλησίαζε τα μάτια της, αλλά αποδείχθηκα λάθος. Πολύ λάθος. Σφίγγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου και βυθίζω το κεφάλι μου στα μαλλιά της. Το γλυκό άρωμα του σαμπουάν της γεμίζει τις αισθήσεις μου και καταβάλλομαι στιγμιαία από την παρουσία της, ζεστή και φιλόξενη, στα χέρια μου.

«Γεια» λέω  εν τέλη και με κοιτάζει στα μάτια.

«Έχεις παγώσει» παρατηρεί. Τα χέρια της μετακινούνται στα μάγουλά μου, ζεσταίνοντας τα αμέσως.

«Η βροχή είναι παγωμένη εκεί έξω, είναι χειρότερα στο σπίτι... στο σπίτι μου, εννοώ.» διορθώνω τον εαυτό μου. Τα μάτια της καρφώνονται γρήγορα στο πάτωμα πριν με κοιτάξουν πάλι.

«Τι κάνεις εδώ;» μου ψιθυρίζει, προσπαθώντας όσο καλύτερα μπορεί να κρύψει την ερώτηση από την παρέα μας.

«Κάλεσα τον Κρίστιαν ενώ ερχόμουν» ενημερώνω την Κίμπερλυ, συνεχίζει να με κοιτάζει, ένα χαμογελάκι παίζει στα βαμμένα χείλη της.

«Δεν μπορούσες να μείνεις μακριά ε;» μου κάνει νόημα πίσω από την πλάτη της Τέσσα. Η Κίμπερλυ είναι η μεγαλύτερη σπαστική στον κόσμο, δεν είμαι σίγουρος πώς την αντέχει ο Κρίστιαν, με προθυμία σε αυτό.

«Μπορείς να μείνεις στο δωμάτιο απέναντι από της Τέσσα, μπορεί να σου δείξει», λέει φωναχτά η Κίμπερλυ. Αντί να της απαντήσω ξεκολλάω από την Τέσσα και η Κίμπερλυ εξαφανίζεται αθόρυβα από την αίθουσα υποδοχής, αφήνοντάς μας μόνους.

«Συγγνώμη!» τραυλίζει η Τέσσα καθώς κοιτάζει γύρω στο δωμάτιο. «Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό, είναι απλά όμορφο να βλέπω ένα γνώριμο πρόσωπο.» κοκκινίζει. Δεν την άφησα επειδή δεν ήθελα να την κρατάω, απλά έτσι το πήρε.

«Χαίρομαι κι εγώ που σε βλέπω.» της λέω προσπαθώντας να την ελευθερώσω από την ντροπή της.

«Γλίστρησα στο πάτωμα» κοκκινίζει ξανά και δαγκώνω το εσωτερικό από το μάγουλό μου, προσπαθώντας να μην την κοροϊδέψω.

«Ναι, το είδα αυτό.» Δεν μπορώ να συγκρατήσω ένα μικρό γελάκι που δραπετεύει από μέσα μου και κουνάει το κεφάλι της, γελώντας με τον εαυτό της.

After 3 - Greek TranslationWhere stories live. Discover now