After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 278

Harry's POV

«Περίμενε εδώ όσο θα είμαστε μέσα. Θα επιστρέψουμε πίσω σε λιγότερο από πέντε λεπτά οπότε μην μετακινήσεις το ταξί.» Δίνω οδηγίες στον οδηγό. Άργησε να με πάρει εξαρχής, οπότε δεν θα πρέπει να τον πειράζει που περιμένει. Όχι ότι παραπονιέμαι ότι ήρθε αργά, αλλιώς δεν θα πετύχαινα την Τέσσα να περπατά στην αναθεματισμένη βροχή, μόνη της..

Δεν έχει μιλήσει από τότε που την πήρα μέσα στο ταξί και είμαι πολύ απασχολημένος να προσπαθώ να κατευνάσω τον θυμό μου για να σχολιάσω την στιγμή. Το να την βλέπω εκεί έξω, στο σκοτάδι και να τρέχει να ξεφύγει από κάτι.. να τρέχει από τον Ζέιν, με θυμώνει τόσο πολύ και θα ήταν πανεύκολο να ενδώσω σε αυτό.

Δεν μπορώ να το κάνω αυτό όμως. Όχι αυτή την φορά. Αυτή την φορά, θα της αποδείξω πως μπορώ να ελέγξω το στόμα μου, και την γροθιά μου επίσης. Μπήκα σε αυτό το ταξί με εκείνη αντί να πάω να σπάσω το κρανίο του Ζέιν ενάντια στο τοίχο. Ελπίζω να μου το αναγνωρίσει αυτό, ελπίζω αυτό να βοηθήσει την κατάσταση μου, ακόμη και στο ελάχιστο.

Η Τέσσα δεν προσπάθησε να δραπετεύσει ακόμη και δεν αντιμίλησε όταν είπα στον οδηγό να μας πάει στης μητέρας της για να πάρουμε τα πράγματα της. Αυτό είναι καλό σημάδι. Πρέπει να είναι. Τα ρούχα της είναι βρεγμένα, κολλάνε σε κάθε εκατοστό του κορμιού της και τα μαλλιά της στάζουν πάνω στον πρόσωπο της. Σπρώχνει το χάος πίσω με το χέρι της, αναστενάζοντας όταν οι ατίθασες τούφες δεν κάθονται ίσια. Μου παίρνει κάθε σπιθαμή αυτοσυγκράτησης για να μην πλησιάσω και να φέρω τα μαλλιά της πίσω από τα αυτιά της.

Όταν το ταξί σταματά στην γωνία μπροστά από τον δρόμο του σπιτιού της Κάρολ, η Τέσσα ανοίγει την πόρτα και διασχίζει την αυλή. Δεν ανατριχιάζει όταν η βροχή πέφτει πάνω της, προστατεύοντας το σώμα της, και σχεδόν την απομακρύνει από εμένα. Αφού υπενθυμίζω στον οδηγό να παραμείνει εκεί, τρέχω από πίσω της προτού η βροχή μας χωρίσει και άλλο.

Κρατάω την ανάσα μου, αναγκάζοντας τον εαυτό μου να αγνοήσει το κόκκινο φορτηγό που είναι σταθμευμένο μπροστά από το σπίτι. Δεν μπορώ να χάσω την ψυχραιμία μου. Πρέπει να της δείξω ότι μπορώ να συγκρατηθώ και να βάλω τα αισθήματα της πρώτα από τα δικά μου.

«Τερέσα, πόσες φορές θα το κάνεις αυτό; Σέρνεις το εαυτό σου πάλι πίσω σε κάτι που γνωρίζεις ότι δεν θα λειτουργήσει.» Η Κάρολ έχει ήδη αρχίσει να φλυαρεί όταν μπήκα στο σαλόνι. Ο Ζέιν στέκεται στο κέντρο του σαλονιού, φτύνοντας νερό στο πάτωμα. Τα δάχτυλα της Τέσσα τσιμπάνε την κορυφή της μύτης της, ένα δείγμα φανερής δυσφορίας, και για άλλη μια φορά, παλεύω να κρατήσω το στόμα μου κλειστό.