After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 232

Tessa's POV

«Χριστέ μου» ακούω τη φωνή του Χάρρυ, βαθιά μέσα στο θολωμένο μου μυαλό. Πρέπει να είναι αυτός.

«Να πάρει Τες, λυπάμαι τόσο πολύ. Όλο αυτό είναι δικό μου λάθος» για ποιο πράγμα λυπάται;

«Σωστά το είπες! Αυτό είναι δικό σου λάθος, τώρα βγες έξω από το σπίτι μου πριν φέρω την αστυνομία να σε συνοδεύσει!» Τσιρίζει η μητέρα μου.

«Θα σταματήσεις επιτέλους; Δεν πάω πουθενά. Εμπρός, πήγαινε και φώναξε την αστυνομία και πες τους να έρθουν εδώ τέτοια ώρα, για σένα θα μιλάει όλη η πόλη μετά, και όλοι ξέρουμε ότι δεν το θέλεις αυτό» Απλά σταματήστε! Θέλω να ουρλιάξω και στους δύο, δεν μπορώ άλλο να τους ακούω να μαλώνουν έτσι. Η μητέρα μου μιλάει ξανά αλλά μου είναι αδύνατον να την ακούσω, το σκοτάδι με βυθίζει, με παρασέρνει, μάλλον γι' αυτό το κεφάλι μου είναι τόσο βαρύ...

«Ελπίζω ότι μπορείς να με ακούσεις, λυπάμαι τόσο πολύ. Θεέ μου, λυπάμαι τόσο για όλο αυτό. Δεν έπρεπε να σε είχα αφήσει εξ αρχής να φύγεις. Τι σκεφτόμουν;»

«Μα δεν ήσουν καν εκεί» του λέω. Μπορεί να με ακούσει;

«Θα ήσουν περήφανη για μένα, λίγο, νομίζω. Δεν σκότωσα τον Νταν όταν τον βρήκα, τον χτύπησα μόνο στο πρόσωπο.. α και τον έπνιξα λίγο αλλά αναπνέει ακόμα, και παραλίγο να πιω σήμερα αλλά δεν το έκανα. Δεν θα μπορούσα να έχω κάνει χειρότερα τα πράγματα μεταξύ μας. Ξέρω ότι σκέφτεσαι πως δεν νοιάζομαι αλλά δεν είναι αλήθεια, νοιάζομαι, απλά δεν ξέρω πώς να στο δείξω» η φωνή του Χάρρυ σπάει καθώς μιλάει απαλά. «Μπορείς να με ακούσεις;»

«Ναι, τι έγινε με τον Ζέιν; Τον χτύπησες;» Αναπνέω, οι σκέψεις είναι εκεί και προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ να τις εκφράσω με λόγια, απλά δεν είμαι σίγουρη αν το στόμα μου είναι συγχρονισμένο με το μυαλό μου.

«Όχι, Χάρρυ. Ο Χάρρυ είμαι, όχι ο Ζέιν.» Το ξέρω... νομίζω. Ο Χάρρυ είναι εδώ, όχι ο Ζέιν. Περίμενε, κι ο Ζέιν είναι εδώ. Δεν είναι;

«Όχι, Χάρρυ χτύπησες τον Ζέιν;» Το σκοτάδι με παρασέρνει στην αντίθετη κατεύθυνση από την φωνή του Χάρρυ. Η φωνή της μητέρας μου εισβάλλει στο δωμάτιο αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ούτε λέξη, η μόνη καθαρότητα που έχω είναι στη φωνή του Χάρρυ.

«Όχι, δεν φεύγω» λέει σκληρά. «Φυσικά, πού είναι το δωμάτιο;» Μερικά λεπτά αργότερα αισθάνομαι κάτι κάτω από το σώμα μου, τα χέρια του Χάρρυ; Δεν είμαι εντελώς σίγουρη αλλά είμαι με σηκώνει από τον καναπέ καθώς η οικεία μυρωδιά της μέντας γεμίζει τα ρουθούνια μου. Γιατί είναι εδώ, και πώς με βρήκε;