After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 280

Tessa's POV

Το να πω ότι αποφεύγω τον Χάρρυ θα ήταν λίγο. Καθώς οι μέρες περνούν, βασικά μόνο δύο, τον έχω αποφύγει με κάθε τρόπο. Ξέρω ότι είναι εδώ, σε αυτό το σπίτι αλλά δεν μπορώ να τον δω. Έχει χτυπήσει την πόρτα μου μερικές φορές αλλά του βρήκα μια χαζή δικαιολογία για να μην του ανοίξω.

Απλά δεν ήμουν έτοιμη..

Το αναβάλλω εδώ και πολύ καιρό και η Κάρεν θα αγανακτήσει στο τέλος. Κοντεύει να εκραγεί από τη χαρά της και ξέρω ότι δεν θέλει να κρατήσει το νέο μέλος της οικογένειάς τους κρυφό για πολύ ακόμα. Δεν θα έπρεπε, θα έπρεπε να είναι χαρούμενη και περήφανη και ενθουσιασμένη. Δεν μπορώ να της το στερήσω αυτό με το να είμαι δειλή.

Γι' αυτό ακριβώς δεν μπορώ να αποφύγω αυτή τη στιγμή παραπάνω απ' όσο το έκανα. Ξέρω ότι είναι στο σπίτι, μόλις άκουσα τις μπότες του να χτυπούν ενάντια στο ξύλινο πάτωμα του διαδρόμου. Μόλις άκουσα την πόρτα του να κλείνει και λεπτά αργότερα να ξανανοίγει. Ακούω αυτές τις βαριές μπότες, αυτή τη φορά έξω από την πόρτα μου. Περιμένω σιωπηλά, ελπίζοντας αξιολύπητα για ένα χτύπημα, αλλά παράλληλα ευχόμενη να φύγει στον πρώτο χτύπο. Ακόμα περιμένω για την μέρα όπου το μυαλό μου θα καθαρίσει, όπου οι σκέψεις μου θα βγάζουν και πάλι νόημα.

Όσο περισσότερο περνάει η ώρα, τόσο πιο πολύ αρχίζω να αναρωτιέμαι πόσο ξεκάθαρες ήταν ποτέ οι σκέψεις μου. Ήμουν πάντα τόσο μπερδεμένη, τόσο αβέβαιη για τον εαυτό μου και τις αποφάσεις μου; Δεν είμαι σίγουρη αλλά εύχομαι να ήξερα την απάντηση.

Περιμένω, με μάτια κλειστά και χείλη σφιγμένα ανάμεσα στα δόντια μου, να φύγει προτού χτυπήσει. Απογοητεύομαι και ανακουφίζομαι ταυτόχρονα όταν ακούω την πόρτα του να κλείνει από το διάδρομο. Συγκεντρώνοντας όλη μου τη δύναμη και έχοντας το κινητό μου στο χέρι, ελέγχω την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη μια τελευταία φορά και διασχίζω τον διάδρομο. Όταν σηκώνω το χέρι μου για να χτυπήσω, η πόρτα ανοίγει και ο Χάρρυ είναι ημίγυμνος, κοιτώντας με.

«Τι συμβαίνει;» Ρωτάει αμέσως.

«Τίποτα, εγώ» αγνοώ το σφίξιμο στο στομάχι μου καθώς τα φρύδια του σχηματίζουν μια ανήσυχη έκφραση. Τα χέρια του με αγγίζουν ξανά, οι αντίχειρες του πιέζουν τρυφερά τα μάγουλά μου και εγώ απλώς στέκομαι στο κατώφλι, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μου, ανίκανη να κάνω μια σωστή σκέψη.

«Πρέπει να σου μιλήσω για κάτι» λέω τελικά. Οι λέξεις βγαίνουν χαμηλόφωνα και με κοιτάζει με τη σύγχυση ξεκάθαρη στα πράσινα μάτια του.