After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 228

Harry's POV

 ''Δεν ξέρω γιατί είμαι εδώ αλλά δεν έχω που αλλού να πάω.'' Βυθίζω το κεφάλι μου μέσα στα χέρια μου και ο πατέρας μου κάθεται στην καρέκλα πίσω από το ξύλινο γραφείο.. 

''Είμαι χαρούμενος που ήρθες σε εμένα.''

''Δεν ήθελα ακριβώς να έρθω σε εσένα.'' Του υπενθυμίζω. Δεν ερχόμουν στα αλήθεια εδώ αλλά δεν θέλω να πιστεύει ότι μπορεί αυτό να είναι μια μεγάλη αποκάλυψη ή κάτι τέτοιο.Τον βλέπω καθώς πίνει μια γουλιά από το ποτήρι και γνέφει, τα μάτια του κοιτάζουν γύρω στον χώρο εκτός από εμένα.

''Μην αγχώνεσαι, δεν ήρθα εδώ για να σπάσω κάτι, δεν έχω την ενέργεια να το κάνω.'' Αναστενάζω όταν δεν απαντάει.

''Θέλεις να μου πεις τι συνέβη;''

''Όχι δεν θέλω.'' Αναστενάζω.

''Εντάξει..''Φαίνεται διαλυμένος σε μικρά κομμάτια για μια στιγμή, τα μάτια του ανοιχτά να εξετάζουν το πρόσωπο μου, περιμένοντας για την παγίδα, είμαι σίγουρος.

''Πίστεψε με, αν είχα κάπου αλλού να πάω τώρα δεν θα βρισκόμουν εδώ αλλά ο Λίαμ είναι μαλάκας και παίρνει συνέχεια το μέρος της.'' Βογκάω, ξέροντας ότι αυτό δεν είναι εντελώς αλήθεια απλά δεν χρειάζομαι την συμβουλή του αυτή την στιγμή. Και επίσης, δεν θέλω να του εκμυστηρευτώ πόσο ηλίθιος είμαι και τι μαλακίες είπα στην Τέσσα τις τελευταίες μέρες. Η γνώμη του δεν με ενδιαφέρει και πολύ αλλά είναι καλή μερικές φορές από άλλους, εκτός από της Τέσσα φυσικά.

''Το ξέρω αυτό γιε μου,''

''Ωραία.'' Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω ειλικρινά, δεν είμαι σίγουρος τι με έφερε εδώ πέρα. Είχα όλη την καλή πρόθεση να πάω σε ένα μπαρ και να πιω αλλά τελικά κατέληξα στου πατέρα μου, όχι, στου μπαμπά μου εννοώ. Τον τρόπο που η Τέσσα λέει ''πατέρας'' και ''μητέρα'' αντί για ''μπαμπάς'' και ''μαμά'' με εκνευρίζει αλλά τώρα έγινε σχεδόν μια συνήθεια και για εμένα. Είναι τυχερός που τον αποκαλώ πατέρα ή μπαμπά αντί για Κεν ή μαλάκα όπως τον έλεγα εδώ και τόσα χρόνια.

''Ωραία, όπως καλά υπόθεσες η Τέσσα με άφησε.'' Παραδέχομαι και κοιτάω επάνω στον πατέρα μου. Βάζει τα δυνατά του να κρατήσει μια κανονική έκφραση στο πρόσωπο του όταν συνεχίζω. ''Και δεν την σταμάτησα.''

''Είσαι σίγουρος ότι δεν θέλει να γυρίσει;'' Με ρωτάει.

''Ναι είμαι σίγουρος, μου έδωσε πολλές ευκαιρίες να την σταματήσω, αλλά δεν έχει πάρει τηλέφωνο ούτε έχει στείλει κάποιο μήνυμα.'' Στρέφομαι στο ρολόι του τοίχου ''Περίπου 28 ώρες και δεν ξέρω καν που έχει πάει.'' Περίμενα να βρω το αμάξι της όταν ήρθα εδώ αλλά δεν ήταν πουθενά. Που αλλού μπορεί να είναι; Ελπίζω να μην οδήγησε μέχρι στης μαμάς της το σπίτι.