After 3 - Greek Translation

Κεφάλαιο 267

Harry's POV

«Πού να πάω;» Ρωτάει σιωπηλά η Τέσσα. Η φωνή της είναι απαλή και βραχνή πάνω από την βαριά ανάσα μου.

«Δεν ξέρω» απαντάω ειλικρινά. Ένα κομμάτι μου θέλει να της πει να μπει στο επόμενο αεροπλάνο και να φύγει από το Λονδίνο, μόνη της, αλλά το εγωιστικό και πολύ πιο δυνατό κομμάτι του εαυτού μου ξέρει ότι αν το έκανε, δεν θα έβγαζα την νύχτα χωρίς να πιω μέχρι να αρρωστήσω. Ξανά. Το στόμα μου έχει γεύση εμετού και το στομάχι μου καίει από την αποβολή του υγρού από το σύστημά μου με τόσο ωμό τρόπο.

Η Τέσσα ανοίγει την κεντρική κονσόλα που βρίσκεται ανάμεσά μας, τραβάει μια χαρτοπετσέτα από τη θήκη και αρχίζει να σκουπίζει τις γωνίες του στόματός μου με το τραχύ χαρτί.

Τα δάχτυλά της ίσα που ακουμπούν το δέρμα μου κι εγώ τινάζομαι στην παγωμένη θερμοκρασία. «Είσαι παγωμένη. Άναψε τη μηχανή.»

Δεν περιμένω να υπακούσει, αντιθέτως γέρνω μπροστά και γυρίζω εγώ το κλειδί, ενεργοποιώντας την θέρμανση. Ο αέρας είναι κρύος στην αρχή αλλά αυτό το ακριβοπληρωμένο αμάξι έχει κάποια δύναμη και η ζέστη απλώνεται γρήγορα στον μικρό χώρο.

«Πρέπει να βάλουμε βενζίνη. Δεν ξέρω πόση ώρα οδηγούσα αλλά το φωτάκι της βενζίνης είναι κόκκινο και η οθόνη λέει πως πρέπει να τη γεμίσουμε» μου λέει, δείχνοντας την πολυτελή οθόνη πλοήγησης μπροστά μας. Ο ήχος της φωνής της με σκοτώνει.

«Έχει κλείσει η φωνή σου» λέω, παρ' όλο που ξέρω ότι είναι εντελώς προφανές. Νεύει και γυρίζει το κεφάλι της μακριά από εμένα. Τα δάχτυλά μου τυλίγονται γύρω από το πηγούνι της και γυρίζω το κεφάλι της πίσω σε μένα. «Δεν σε κατηγορώ αν θέλεις να φύγεις. Θα σε πάω στο αεροδρόμιο αυτή τη στιγμή.»

Μου δίνει μια προβληματισμένη ματιά προτού ανοίξει το στόμα της, «εσύ θα μείνεις εδώ; Στο Λονδίνο; Νόμιζα ότι η πτήση μας ήταν απόψε;» Ρωτάει. Η φωνή της μοιάζει περισσότερο με τρίξιμο παρά με κανονικά λόγια και ξεσπάει σε βήχα.

Ψάχνω στις θήκες των ποτηριών μήπως βρω κάτι να την βοηθήσω αλλά είναι άδεια. Αλλάζω το θέμα, «έλα να αλλάξουμε θέσεις, θα οδηγήσω εγώ μέχρι εκεί» νεύω δείχνοντας το βενζινάδικο στην άλλη άκρη του δρόμου. «Χρειάζεσαι νερό και κάτι για το λαιμό σου.» Περιμένω να μετακινηθεί από τη θέση του οδηγού, αλλά εκείνη επεξεργάζεται με τα μάτια της το πρόσωπό μου πριν θέσει το αυτοκίνητο σε εκκίνηση και βγει από το πάρκινγκ.