Hiç

10

Ilgaz yemek masasında tüm mutsuzluğuyla önündeki yemekle oynarken Robert ve Zeynep kızı izliyordu.
Salvatore ailesinin tedirginliğini hissediyordu. "Ilgaz."diye uyardı kızı. Ilgaz kafasını kaldırıp karşısında oturan adama baktı. "Efendim Salvatore?"

"Oynamayı kes de yemeğini ye artık."dedi sert bir şekilde. Ilgaz göz devirdi ve kafasını tekrar eğip yemeğine döndü.

Zeynep gülümsedi. "Siz birbirinize alıştınız sanırım."dedi oğluna bakarak.
Salvatore durgun yüz ifadesiyle annesine döndü. "Evet."dedi öylece. Yüzünde mimik kıpırdamamıştı.

Robert çatık kaşlarını düzeltti. "Bana da aranızı ısıtmışsınız gibi geldi."

Ilgaz alayla güldü. Yarım saattir oynadığı biftek parçasını ağzına götürüp sinirle çiğnedi.
Salvatore,"Alıştık evet."dedi."Yakınlaştık."
Yakınlaştık derken sesindeki ima Ilgaz'ı daha da sinirlendirdi.

"Birkaç günde böyle olduysanız-"diye cümleye başlayacaktı ki Zeynep Ilgaz kadına öfkeyle döndü. "Zeynep Hanım,"dedi. "Gerçekten birbirimize alıştığımızı düşünüyor musunuz?"

Sustu Zeynep. Ne diyeceğini bilemeyince kocasına yardım ister gibi baktı. Robert boğazını temizleyerek,"Güzel kızım, zamanla alışırsınız o zaman."dedi anlayışlı olmaya çalışarak.

Ilgaz kaşlarını çattı. Yemeğine eğdi kafasını tekrar. Robert ile konuşmayı kesinlikle reddediyordu.
Salvatore iç çekti. Konuyu değiştirmek istediğinden sordu. "Linda nerede?"

"Arkadaşında."dedi Zeynep. "Ödevleri varmış, onu yapacaklardı."
Robert gülümsedi. "Linda bizim küçük kız."diye açıklama yaptı Ilgaz'a.
Ilgaz oralı olmadı.
"Bizim prensesimiz."diye destekledi karısı Robert'ı.
"Ilgaz biraz sohbete katılsan?"
Ilgaz sinirle,"Ben niye buradayım?"diye sordu aniden kafasını kaldırıp adama bakarak.
"O, o da ne demek?" Diye şaşırdı Zeynep.
Ilgaz söylemek istediklerini yutup,"Bunca şeyden sonra neden sizinle yemek yiyorum yani?"dedi.

Salvatore içten içe kıza hak verdi. Babası tüm gün ısrar etmeseydi kızı çağırmazdı. Tüm gece şirkette ağlarken kameradan izlediğinde kıza çok yüklenmemeye karar vermişti.
Tabii beceriyor muydu orası maullaktaydı.

Robert çatalın masaya yavaşça koyarak,"Aile olmaya bir yerden başlamalıyız da ondan buradasın."dedi sertçe. "Sana anlayış göstermeye çalışıyorum ancak ben bu kadar da sabırlı biri değilim. Lütfen birbirimizi kırmayalım."

Sessizce ofladı Ilgaz. Salvatore güldü. "Ilgaz'ı yeterince tanımadan seçmek senin problemin ihtiyar. Fazla sinirli bir kız."

Robert gülümsedi. "Delinin dilinden deli anlar. Tam sana göre."

Salvatore göz devirerek,"Yaa ne demezsin."dedi. "Bana deli diyen adama bak. Manavdan portakal alır gibi ev gezmesinde gelin aldı."

Ilgaz öfkeli bakışlarını adama çevirince Salvatore kıza karizmatik bir bakış attı. "Birbirinden nefret eden karı koca. Alev alev bir evlilik olacak."

**

Ilgaz yemek masasında sorun çıkartmamak için kendisini yemiş bitirmişti. Yemek bitmiş oturmaya geçtiklerinde saat iyice geç olmuştu.
Ağzını açmamak için yanaklarını içten ısırıyordu ve ağzına kan tadı gelince,"Ben gideyim artık."dedi.
Robert ve Zeynep kıza daha fazla acı çektirmek istemediklerinden ısrarcı olmadılar. Yaşlı adam,"Korumalar seni bırakacak."dedi usulca.

Ilgaz derin bir nefes aldı. "Gerek yok efendim eve gitmeyeceğim."

Salvatore tek kaşını kaldırdı. "Nereye gideceksin?"