Hiç

Final

Ilgaz telefonla konuşurken kahkahalarla gülüyordu.

Salvatore odaya girip gömleğinin iliklerini açıyordu, karısını kahkahalarla gülerken görünce tebessüm ederek sordu. "Ne oldu?"

"Işıl,"dedi Ilgaz göz yaşlarını silerek. "Benim tiyatromu yapmış bir lise de oynamışlar onu anlatıyor."

Salvatore kaşlarını çattı. "Işıl da kim ve senin neyini tiyatro yapmış?"

Ilgaz telefonu kocasına uzattı. "Al kendin tanış."

Salvatore uzanarak kızın telefonunu aldı ve kulağına götürüp,"Merhabalar,"dedi.
Işıl şakıdı,"Tiyatromun başrolü!"

Salvatore garipsedi. "Tam olarak nasıl bir tiyatro bu?"

Işıl güldü. "Türkiye işte, maksimum ne kadar zirveye gidebilir ki. OKB nin romantik dramını anlatan bir hikaye. Seninle arasında olan romantizme insanlar bayıldı ama dediğim gibi Türkiye işte. Bugün bayılıp yarın unuturlar."

Salvatore karısına baktı. İtalyanca,"Ne garip kız bu?"dedi. "Ama sevdim."

Ilgaz güldü. "Benim bir üst modelim gibi düşün. Onunda kaygı sorunları var ama hayatı aile dramlarıyla dolu, aşk yok. Onda olmayınca benim aşk hayatımı yazmış."

Salvatore,"Işıl acaba tiyatronun kayıtları var mı? İzlemek isterim."dedi.

Işıl kahkaha attı. "Ilgaz 'a attım, muhakkak izleyin. Yorumlarınızı bekliyorum."

Biraz sohbetten sonra Salvatore iç çekerek kapattığı telefonu karısına attı. Kızın yanına tırmanarak,"Oğluumm..."diyip kızın şiş karnına baktı. "Ben seni çok özledim gel artık."

Ilgaz kıkırdayarak adamın yanaklarını tuttu. "Görmediğin bir bebeği mi özledin sen?" Yüzünü yavru köpek gibi yaparak,"Yaa,"dedi. "Kıyamam ben sana."

Salvatore gülümseyerek karısının dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu. "Yemek yedin mi?"

Ilgaz,"Yemedim."diye fısıldadı. "Seni bekledim."

Salvatore karısına bakarak,"Neden yemiyorsun?"diye sordu. "Beni bekleme."

Ilgaz omuz silkti. "Ben seni bir ömür boyu aç susuz bile beklerim Salvatore," kocasının omuzlarına ellerini götürüp okşadı. "Sensiz ben bir hiçim sevgilim." Salvatore mutluydu.
Karısına sarılarak saçlarını okşadı ve dudaklarını öpmeye başladı.

**

O günden bir ay sonra Ilgaz doğum yaptı.

Doğumu güzel geçmişti,
Sağlıklıydı.

Salvatore Dalon doğmuştu.

Ilgaz küçük oğlunu seven kocasına aşkla baktı.

Salvatore çok mutluydu.
"Salvatore,"dedi küçük oğluna bakarak. "Oğlum," Ilgaz gülümsedi. "Çok güzel değil mi?"

Salvatore kafasını kaldırıp kıza baktı. "Kesinlikle çok güzel."

Ilgaz iç çekti. "Robert ağlıyordu, neden adını Salvatore koydunuz diye."

Salvatore gülümsedi. "Robert ismini tanıyorsam ağlama sebebi tüm serveti ona vereceğiz diyedir."

Ilgaz adamın dediğiyle birden kahkaha atmaya başladı. "Kes sesini,"derken kahkahasını engelleyemiyordu. "Aptal ya."

Salvatore kocaman gülümsedi. Karısına yaklaşarak küçük oğlunu uzattı. "Al."dedi. "Benim gibi kokuyor."

Ilgaz gülerek oğlunu adamdan aldı. "Çünkü sabahtan beri kucağında, serseri seni." Oğlunun minnak yüzüne baktı. "Oyy, benim güzel oğlum." Yanağını öptü. "Baba sabahtan beri alıkoydu seni aşkım,"