Hiç

21

Salvatore gece boyunca sinirli bir şekilde insanları izlerken Ateş arkadaşına yaklaşarak,"Özür dile."dedi.
Öfkeli bakışlarını adama yöneltti. "Ateş siktiğimin çenesini kapalı tut."

Ateş göz devirdi. "Bak,"dedi. "Biliyorum sen alışık değilsin ancak kadınlar narin yaratıklardır. Şirketteki mühendisini, muhasebeciyi azarlamıyorsun. Hayat arkadaşına dediğin lafları iki düşünüp bir söylemelisin."

Salvatore nefesini sertçe dışarı vererek,"Birden yüz seksen derece dönmemi beklemeyin benden."dedi.
Ateş arkadaşına hak verdi. "Kimse birden değişemez. Senden sadece çabalamanı istiyorum. Yoksa Ilgaz ile mutlu olamazsın. Ilgaz ne Çağla'ya benziyor ne de Eşsiz'e. Eyvallahı olmayan bir tip. Tıpkı senin gibi."

Ofladı Salvatore. "Hadi kardeşim uzak dur benden."dedi Ateş'i göğsünden iterek. Ateş güldü."Oğlum yapma böyle işte!"dedi. "Ben san akıl vermiyorum şu an. Yardımcı olmaya çalışıyorum."

Salvatore durduğu yerde dikleşti ve omuzlarını düşürerek,"Ateş,"dedi sinirlerine hakim olmak için çabalıyordu. "Bana yardımcı olmaya çalışman asıl sinirlerimi geren şey zaten. Bu duruma düşmek hiç hoşuma gitmedi."

Ateş güldü. "Bende ilk haftalar böyle hissediyordum." Salvatore şaşırdı. "Sen ortada Romeo gibi geziniyordun Ateş."dedi. "Aşık olunca kötü hissediyor olmana inanmamı bekleme."

Ateş şaşkınlıkla arkadaşına baktı. "Sen aşık mı oldun?!"diye yükseltti sesini.
Salvatore dişlerini sıktı. "Sesini alçalt!"
Kahkaha attı Ateş. "Ben hoşlandığını falan düşünüyordum ancak sen boku yemişsin."

Ofladı Salvatore. Ateş muzip bir bakış attı. "Nereden anladın aşık olduğunu?"

Genç adam düşündü. "Onu bir sebeple öpmek zorunda kaldım, tadı, hissiyatı muazzamdı. Lanet olsun ki o günden sonra kadınlardan iğrendim." Yüzünü buruşturdu. "Bana laf edince boğazlayasım gelmiyor, yanında ciddi durasım da gelmiyor,"omuz silkti. "Bilmiyorum, güldüğünde benimle de gülsün diye kıskanıyorum."
Ateş yüzündeki tebessümle,"Evet."dedi. "Aşık olmuşsun."

"Sen de bana iyice aşk doktoru oldun Ateş. Sen demeseydin aşık olduğumu düşünmeyecektim(!)"

"Oğlum senle de sohbet edilmiyor ya!"

Salvatore derin bir nefes aldı. "Korkuyorum Ateş."dedi. "Ilgaz'ı seviyorum ancak bunu kendime bile dün itiraf edebildim. Babama bakınca öfke duyuyorum. Beni ne hallere düşürdü. Ulan herif müthiş bir kumar oynadı. Şansı o kadar yaver gitti ki gerçekten de aşık oldum."
Ateş elini adamın omzuna atarak güven verircesine sıktı. "Bize geldiğinde babanı görmeliydin. Sadece Ilgaz ile sohbet etti."

Salvatore gülümsedi. "Ilgaz'ı çok tanımıyorum ama beni affetmesi zor olacak bundan eminim."dedi usulca. Ateş,"Gece yarısı ona git."dedi.
Salvatore ofladı. "Kızın kendi evi yok ki rahat olayım anasını satayım!"
Ateş hak verdi. "Olsun, sen yine de git. Ben Ilgaz'ın fazla naz edeceğini düşünmüyorum. Mantık çerçevesinde bakıyor genelde, akıllıca konuş və onu tavla."

**

Salvatore arabasından inerken ellerinin terlediğini hissetti. Ne hallere düşmüştü böyle!

Apartmana girip evin kapısına geldiğinde yutkundu. Usulca zile bastı.
Ilgaz'ın,"Geelllddiiiimmm!!!"sesiyle gülümsedi. Sesini özlediğini o an fark etti.

Kapı açıldığında karşısında duran uzun boylu adamla kaşlarını çattı ve açığı kapıyı hızla kapattı.
Salvatore kapı tam kapanacakken elini koyarak engelledi.
Ilgaz,"Çek elini!"diye bağırdı.
Salvatore kapıyı ve kızı rahatlıkla iterek içeri girdi.
"Merhaba."dedi gülümsemeye çalışarak.
Ilgaz ofladı. "Eşsiz nerede?"