Hiç

12

Ilgaz genç adamın arabasından iner inmez gözleri tekrar doldu.
Dönüştüğü kızı tanıyamıyordu. Kendisinden iğrenmişti.
Arkasına baktığında adamın arabanın içinde kızı beklediğini gördü. Ofladı.
Yeni hayatına hazır değildi.
Apartmana girdiğinde çalıştırmıştı Salvatore arabayı.
İç çekti Ilgaz. Ardından apartman kapısını kapattı.

**

Bir hafta geçmişti. Salvatore iş telaşından bu bir hafta kimseyle görüşmemiş, Ateş'in alması gereken ihale ile uğraşmıştı.

Çok öfkeliydi.
İhaleyi alamamışlardı.
Bir hafta boyunca ne ailesi ile ne de Ilgaz ile görüşmüştü. Sinirimden delirecekti. Önüne gelen her şeyi kırıp döktüğünde çalan telefonu alıp hızla açtı.
"Söyle."dedi sertçe.

"Salvatore, akşam bu ihale mevzusunu konuşmalıyız."dedi Ateş sıkıntıyla. "Biliyorum o arsa senin için çok değerliydi ama-"

"Ateş!"diye bağırdı Salvatore. "Başlatma şimdi arsasından!"

"Kardeşim sakin ol biraz."

"Senden hayatımda ilk defa bir şey istedim! İlk defa!" Bağırmıyor adeta kükrüyordu. "O siktiğimin egosunu bana kanıtlaman için sana bir şans verdim ama sen beceriksizliğini bana resmen gösterdin Ateş!"

Ateş arkadaşının hakaretlerine sinirlense de sustu. Kendi derdine düşmekten işi aksattığının farkındaydı.

"Salvatore-"

"Kes!"

"Ulan ne bileyim herifin kadını ayartacağını!"diye bağırdı Ateş de. "Kadın ne kadar para versem vereyim kabul etmedi!" Adamın çekindiği tek arkadaşı Salvatore'du ve ne diyeceğini bilemedi.

"Ateş, eğer o siktiğimin çenesini kapatmazsan gelip ben kapatacağım!"

"Tamam, o zaman sen sakinleş öyle konuşuruz."dedi Ateş ve telefonu yaşadığı sıkıntıyla kapattı.
Kapatmasıyla telefonu tüm gücüyle duvara fırlattı Salvatore.

Telefon parçalanarak yere dağıldığında kapısı çaldı. "Gir!"diye gürledi.
Odasında öfkeyle bir oraya bir buraya giderken kapı açılınca durdu.
Gelen Ilgaz'dı.

"Ne istiyorsun?"dedi sakinleşmeye çalışıp başaramayarak. Sesi çok sert çıkmıştı. Durup elini saçlarından geçirdi.

"Ben, ben-"

Konuşamayan kızın sözünü kesti. "Sen ne? Hızlı konuş!"
Genç kız böyle bir tepki beklemediğinden irkilerek şaşırdı. Nefesini tuttu.

Adamı ilk defa bu kadar sinirli görüyordu ki Salvatore hep sinirliydi.
Şu an ki hali kesinlikle korkunçtu.

"Ben bugün için izin isteyecektim."dedi Ilgaz. Midesi o kadar çok bulanıyordu ki ayakta duracak hali yoktu.

Yüzünü buruşturdu Salvatore. "İzin falan yok."dedi. "Babanızın çiftliği değil burası! İstediğiniz an gelip istediğiniz an gidemezsiniz!"

Ilgaz iç çekti. "İyi değilim Salvatore."dedi zorlanarak. Konuşmaya bile mecali yoktu. Salvatore kızın bu bitap halini görecek bir durumda değildi. Öfkeyle burnundan soludu. "Bana sakın bir daha sadece ismimle seslenme!"diye bağırdı.
Ilgaz şok üstüne şok geçiriyordu. Adam normal bir şekilde bağırmıyor, sesi camları titretiyordu.

"Peki, özür dilerim."diye mırıldandı Ilgaz. Adamla uğraşacak hali yoktu. Yorgundu, halsizdi ve canı acıyordu. Zor bela masasına gidip oturduğunda hissettiği ağrı yüzünden gözlerini yumarak inledi.
Kafasını masaya koydu ve derin derin nefesler almaya çalıştı.