Hiç

2.Sezon 62.Bölüm

"Çok, çok pişmanım."

Ilgaz kaşlarını çattı. "Ben senin stres topun değilim Salvatore. Benim için bir insanın canı senin yaptığın kadar kolay yanmıyor. Ne kadar stres olsam yapmak istiyorum sansam da asla birine zarar vermem. Bu nedenle bunun kaygısını yaşıyorum ama sen öylece beni-"
Sustu. "Neden bana o istemediğim şeyi yaptın, canım nasıl acıdı haberin var mı senin? Maksadın beni kendinden soğutmaksa başardın Salvatore. İğreniyorum şu an senden."

Salvatore duyduklarıyla taş kesti ve nefes alamadı. "Ilgaz, affet yalvarıyorum."dedi. "O an kafam yerinde hiç değildi, kör olmuştum. Benden iğrenmene katlanamam. Gözünü seveyim yapma bunu bana."

Ilgaz oflayarak ayağa kalktı. "Ben uyumaya gidiyorum, sana iyi geceler."

Salvatore hızla peşinden gidip kolunu tuttu ve kendisine bakmaya zorladı. "Bu hatayı düzeltmek için bana bir şans daha ver."dedi. "Bir daha asla ama asla bunu yapmayacağım, ne kadar delirirsem delireyim. Beni affet. Yalvarıyorum."

Ilgaz adamı göğsünden iterek,"Dokunmasana kardeşim bana!"diye gürledi. "Dokunma Salvatore! Dokunma!"

Salvatore yutkunarak geri çekildi. Kızla boy farkı çoktu ve diz çöküp kafasını eğerek yalvarmaya başladı. "Beni ne olur affet Ilgaz, ne olursun."

Ilgaz adamın önünde diz çökmesine şaşırdı ama bu onu yumuşatmaya yetmedi.
Salvatore'un öperken kanattığı dudağı kabuk tutmuştu. "Affetmiyorum."diye mırıldandı Ilgaz. "Sen önce git kendini affet."

Sonra da çekip gitti.

Salvatore karısının arkasından hüsranla baktı. Çok üzgündü, kötüydü.

Bugün öğrendikleri ama onu çok zorlamıştı.
Ailesinin nasıl insanlar olduğunu her öğrendiğinde kalbi sıkışıyordu.

Mesela Linda onun öz kardeşi değildi, bunu öğrenmişti bugün.

Annesi zamanında büyük bir şey yaparak babasının bir gayrimeşru çocuğunu daha kabul etmişti.
Belki de Robert bey bundan bu kadar rahat ardında çocuk bırakıp duruyordu.

Ya da Ilgaz'ı o bilerek seçmiş Salvatore'un da kendisi gibi olmasını istememişti.

Zira Salvatore da zamanında babasından farksız değildi.
Aynı anda beş farklı mankeni hamile bırakmıştı.

Ama sonra o gelmişti.

İlk ve tek aşkı.

Ilgaz.

Yumruk yaptığı elini sinirle yere dik şekilde vurup ayağa kalktı ve kızın ardından koşarak yatak odasına ilerledi.

"Ilgaz,"diye açtığında karşısında boş bir odadan başka hiçbir şey yoktu.
Hızla diğer odalara koştu. Karısını aradı. O kapıyı açtı sonra bu kapıyı açtı ancak yoktu.

Lanet ev çok büyüktü.

Derken denediği son kapı kilitliydi. Hızla yumrukladı."Ilgaz."

Ilgaz gözlerini yumdu. "Ne?"

"Aç kapıyı güzelim, lütfen aç. Konuşalım, nefret etme benden."

"İstersen kapıyı kır Salvatore, ben açmayacağım."

Salvatore gözlerini yumdu ve biraz geri çekilip kapının kilit kısmına ani güçlü bir tekme attı.

Kırılıp birden açılan kapıyla sıçradı Ilgaz.
Salvatore hemen içeri girdi ve karısına yaklaşarak,"Ilgaz yemin ederim ki beni affetmezsen hemen şimdi şu an düşünmeden kafama sıkacağım."
Genç kız doğrulup güldü.