Hiç

78

Ilgaz terapiden her çıktığında biraz daha iyi hissediyordu. Kolunu kaldırıp dikiş izlerine bakarak gülümsedi. Yaralarıyla barışmıştı. Barışamadığı tek yarası bacağındaki Salvatore yazısıydı. O iz kalbini çok kırıyordu. Derin bir nefes alarak karanlık gökyüzüne baktı. Korumalar arabanın etrafında öylece Ilgaz'ın binmesini bekliyorlardı.
Pozitif düşüncelerini bozmadan arabaya bindi.
O sıra telefonu çaldı. Arayan manyak kocasıydı.
Oflayarak açtı. "Efendim?"

"Sevgilim çıktın mı?"

Ilgaz dalga geçti. "Bilmiyor gibi konuşma. Korumalar her saniyemi haber ediyor."

Salvatore ofladı. "Çıktın mı Ilgaz?!"

"Çıktın eve geliyorum Salvatore!"

Salvatore az önce sert çıkan sesini yumuşattı. "Özledim."

Ilgaz gülümsedi. "Çocuklar ne yapıyor?"

"Leo anne diyip duruyor, Yaşam şu anda koltuğun kenarlarına çıkmış yürümeye çalışıyor Robert uyuyor."

Ilgaz kıkırdadı. "Leo beni çok seviyor."

"Ben daha çok seviyorum."

Ilgaz bu cevapla kahkaha attı. "Üzgünüm, aynı hisleri beslediğimden şüpheciyim."

Salvatore derin bir nefes alarak arkasına yaslandı.
"Özledim seni."

"Geldim zaten, kapat telefonu."

Salvatore oflaya puflaya telefonu kapattı ve oğlunu yerden alarak,"Leo, anne hala sinirli."dedi.
Leonardo dudak büktü. Salvatore gülümsedi. "Sen nasıl tatlı ağlıyorsun böyle ya," Leonardo birden ağlamaya başladı.
Genç adam tontik oğlunu göğsüne bastırarak,"Gel seninle koruma ağabeyleri tokatlayalım."dedi ve birden koltuktan kalktı. Leonardo'nun ağlaması azaldı.
Mark'ın yanına giderek çocuğu adamın yüzüne uzattı. "Vur oğlum!"
Leonardo birden kahkaha attı. Gülerken bir yanağında gamzesi ortaya çıkmıştı.
Bebek sesleriyle Mark'ın saçlarına yapışıp kendisine doğru çekti ve Mark gülümsedi. "Vur oğlum!"dedi zevkle Salvatore. "Yüzüne vur yüzüne."

Ilgaz gördüğü manzara karşısında kahkaha attı. Arabadan inerek,"Leonardo!"diye seslendi oğluna.
Leonardo Mark'ın saçlarını bırakarak Salvatore'un kucağında annesine doğru döndü. "An-nee!!"diye bağırdı mutlulukla.
Ilgaz koşarak Salvatore ve Leonardo'nun yanına gitti ve Salvatore'un yanağına bir öpücük kondurdu. Oğlunu adamdan alarak,"Pufidiğim!"diye sevdi Leonardo'yu.
Salvatore tebessüm etti. Yanağındaki öpücük onun için çok önemli, çok değerliydi.
Leonardo ağzını kocaman açarak annesinin yanağına dayadı ve onu öpmeye çalıştı.
Ilgaz kıkırdadı. Salvatore'u geride bırakarak eve girdi ve kucağındaki oğlunun yanağını ısırırken Yaşam'ın nerede olduğunu anlamaya çalıştı.

"Kızım,"diye seslendi. Yaşam kafasını kaldırıp oturduğu oyun halısından annesine bakarak,"Mama!"dedi.
Ilgaz,"Mama değil Yaşam, anne,"diye düzeltti kızını.
Salvatore ardından gelerek,"Bırak mama da desin."dedi. "O sadece Türkçe öğrenecek değil ya."

Ilgaz boğazını temizleyerek,"Bana anne demesini istiyorum."dedi.
Salvatore kaşlarını havaya kaldırarak,"Pekâlâ, sen bilirsin. Baba ile padre birbirine benziyor. Benim için problem yok."dedi

Mama kahve rengi gözlerini babasına çevirerek,"Baba!"dedi keyifle. Hızla yanına emeklemeye başladı. Emeklerken sürekli olarak,"Baba."diyordu.
Salvatore kızını kucaklayarak havaya fırlattı. Yaşam kahkaha attı. Salvatore bir kere daha havaya atınca Leonardo birden babasına gitmek istedi. Ilgaz,"Leonardo da istiyor."dedi boğazını temizleyerek. "Ben atamam, Leo çok ağır."

Salvatore Yaşam'ı yere indirip şişko oğlunu kucakladı. "Leo, aslanım senden sonra anneyi de havaya atacağım."
Ilgaz kahkaha atarak,"Saçmalama,"dedi.