Hiç

2.sezon 66.bölüm

Gençler sözde ara verdim, bu ne oğlum, sürekli bölüm yazasım geliyor. Eğlendim.

**

Salvatore acıyla irkildi ve gözlerini açtığında karısının ona sarıldığını gördü.

Ah, lanet!

Canı çok acıyordu ama kızı uyandırmak istemedi. Derin bir nefes alarak duruşunu düzeltti. Karısının o güzel kokusunu içine içine çekti. Çok güzeldi, fazla güzel.
Sonra kızın omzuna koyduğu başına bir öpücük kondurdu. Ilgaz kaşlarını çatınca tebessüm etti. "Sakin ol sevgilim,"diye fısıldadı. "Benim."

Ilgaz kollarını iyice sıkınca acıyla inledi. Gözlerini belerterek,"Hay,"diye homurdandı. "İmdat diye bağırsam ne olur acaba?"
Sonra güldü. "Senden gelen acıya katlanmak boynumun borcu be güzelim. Ah be Ilgaz, o kadar pişmanım ki delireceğim. Beni affet. Yalvarıyorum affet." Fısıldıyordu ama bağırmak istiyordu.
Kolunu inleyerek kaldırdı ve karısını sarmaladı. "Sen, ince belin, güzel saçların, narin kalbin. Ben sizi çok seviyorum."

Gözlerini yumdu ama uyumadı. Tanrıya yalvardı. Ilgaz onu affetsin diye yalvardı.

**

Sabah uyandığında sıcak bir kucağın içinde olduğunu fark ederek gözlerini açmadan kaşlarını çattı. Gözlerini açtığında kocasının göğsüne yaslanmış ve sımsıkı sarmalamış olduğunu görünce korkuyla doğruldu.
"Ay."dedi gayri ihtiyari. Onun kıpırdanıp konuşmasıyla uyanan Salvatore uykulu sesiyle,"Ne oldu?"diye sordu. Ilgaz dudağını dişledi. "Canın acıdı değil mi?"

Salvatore yorgun bir halde gülümseyerek gözlerini tekrar yumdu. "Aksine,"dedi. "Acım azaldı." Esnedi. "Ben biraz daha uyuyacağım sanırım, saat kaç?"

"Yedi." Dedi Ilgaz duvardaki saate dönerek. Salvatore homurdandı. "Kesinlikle uyuyacağım. Sende çocukları okula gönderip uyumaya devam edebilirsin,"
Acıyla yüzünü buruşturdu ve yatakta durduğu pozisyonu düzelterek uyuklamaya devam etti.

Ilgaz kocasının dediği gibi yaparak tüm çocuklarını giydirdi ve hepsini aşağı indirdi. Andreas'a Layla mama verdiğinden o daha bir üç saat uyanmazdı. Rahattı.
Tekrar odaya çıktığında içindeki kötü sesi dinlemedi.

Duygular ve düşünceler, tüm hisler insanın kendisine ait olmadığını öğrenmişti.

Bunu uygulayacaktı.

Odaya girdiğinde Salvatore gözünü açtı. "Yine bana sarılır mısın?"diye çocuk gibi sordu. Ilgaz kaşlarını bir kere havaya kaldırarak,"olmaz."dedi.
Salvatore ofladı. Genç kız yanına uzanıp adamın üstündeki yorganı düzelterek,"T-shirt giymen iyi oldu."dedi. "Hasta olacaktın yoksa."

"Ev sıcak."diye mırıldandı Salvatore. "Bugün biraz iyiyim, yarın daha da iyi olacağımı düşünüyorum."

Ilgaz gülümseyerek,"Morlukların rengi de açıldı."dedi. "Ay Salvatore hâlâ düşününce mantığıma oturtamıyorum, bir insan neden kendisine bunu yapar?"

Salvatore sustu. "Yaparmış demek."diye mırıldandı.

Ilgaz kocasının mavi gözlerine bakarak,"Rüyamda bana yalvarıyordun."dedi. "Neden yalvardığını hatırlamıyorum ama."

Salvatore kafasını çevirip kıza baktı. "O rüya değildi."

Ilgaz anlamadı. "Nasıl yani?"

Sustu genç adam.
Sabaha kadar kızın kulağına yalvardığını söylemedi.

İstemedi. Gözlerini yumdu ve uyumak için kendisine biraz süre tanıdı.

Ilgaz iç çekti. Salvatore neden sürekli bilmece gibi konuşuyordu ki.