Hiç

2.Sezon 61.Bölüm

Okursanız Sevinirim!

Neyi fark ettim biliyor musunuz? Sizlerin beklentilerinin beni korkuttuğunu.
Hepinizi çok seviyorum ve sizler olmadan ben de hikayede birer hiç ancak ben bu kurguyu her zaman kendim için yazdım, çizdim, hayal ettim.

Ne zaman sizlerin yükü omzuma bindi o zaman ben korktum.
Çok korktum.
Kaygı seviyem maksimuma çıktı.
Kendime hatırlatmam gereken yegane şey şu oldu,
Omzuma yüklenen sorumlulukları görmüyorum ve bu işi tekrar kendim için yapıyorum. Sizlerin beğenmesi önemli evet ama bunu artık umursamadan olması gerekeni yapacağım.

Yoksa gençlik ben bu işi devam ettiremem.
Sizlerin isteklerini yerine getiremediğim her an kendimi suçladım, hor gördüm.
Yanımda olduğunuz için minnettarım,
Sizleri çok seviyorum.

Esen kalın,
Sevgiyle kalın.

**

Salvatore eve girdiğinde ne karısının ne de çocuklarının yüzüne bakmış direkt çalışma odasına çıkmıştı.

Kucağındaki Andreas ile ayağa kalkıp,"Hoş geldin yiğidoo!"diye konuşan Ilgaz yanıtsız kalınca kaşlarını çattı.

Genç adam çok öfkeli duruyordu.

Belliki kötü bir şey olmuştu.

Yine mi kötü bir şey olmuştu ya!
Delirecekti!

Çocuğu yavaşça eğilerek yere bıraktı ve Andreas hemen emekleyerek ağabeyi Leonardo 'nun yanına gitti.
Ilgaz hızla merdivenlere yönelerek,"Salvatore?"diye seslendi.

Genç adam sinirinden kızı duymadı ve kapıyı sertçe kapatarak kilitledi.

Sonrada öfkeyle küçük sehpaya tekme attı.
Kırılma seslerini duyan Ilgaz hafifçe koşmaya başladı. "Salvatore!?"

Çalışma odasının önüne kadar giderek kapıyı açmak için elini kulpa götürdü ancak açılmadı. "Salvatore!"diyerek yumrukladı. "Açsana."

Salvatore ofladı. "Gitsene Ilgaz başımdan!"
Ilgaz,"Gitmem."dedi. "Neye canın sıkıldı anlat, rahatla gideyim."

Salvatore,"Defol!"diye kükredi. "Anlatmak istesem anlatırım zaten!"

Ilgaz gözlerini yumdu. "Neden açmıyorsun?"diye mırıldandı. "Ben sana merhem olmak istiyorum." İç çekti. "Ama sen yaralandığını bile kabul etmiyorsun."

Salvatore eline geçirdiği bibloyu o an farkında bile değildi ama kapıya atınca korkarak irkildi Ilgaz.

Ona attığını düşünüp üzüldü ve gözleri doldu. "Neden bunu yaptın?!"diyerek sordu.
Ama Salvatore onu duymayarak masasındaki tüm kağıtları, dosyaları, kalemleri yere devirdi. "Tanrım!"dedi. "Hayatımda ilk defa dört yaşında bir veledi öldürmek istiyorum!"

Ilgaz duyduklarıyla gözlerini sonuna kadar açtı.
Yoksa onu mu görmüştü?
Üvey kardeşini.

"Annesini, lanet babasını ve onu!" Duvara yumruk attı. "Yavşak babam ölünce çocuğuna benim bakacağımı düşünüyor! Bana b pmela edecek onu!" Bir yumruk daha. "Çünkü beni saf buluyor!"
Ilgaz kulak kesildi. Dudağını ısırıp dinledi.

"Şirkete getirdi çünkü beni alıştırmaya çalışıyor!"

Lanet ceketini çıkarıp fırlattı ve yakasındaki düğmeleri kopararak açtı.
Saçını dağıttı ve öfkeyle bağırdı. "Ulan hazmedemiyorum, hazmedemiyorum!"

Sinirle kapıya yürüdü ve hızla açınca yaslandığı için ona doğru düşen Ilgaz'ı sinirle itti. Ilgaz karşı duvara uçarken,"Hey!"diye ciyakladı.