Hiç

89

Cansın telaşla Ilgaz'ın evine girdiğinde Dawson keyifle kızı süzdü. Güzel bir kızdı, Ilgaz'a benziyordu ancak saçı da gözü de daha açık renkti.

Ilgaz ablasının telaşını fark ederek,"Ne oldu?"diyerek ayaklandı.

Cansın,"Kızım,"dedi. "İstanbul'da ne yaşamışsın sen öyle?"

Keyifle Dawson'un yanına oturdu. Ama bunun farkında bile değildi.
Genç adam gülümsedi.
Ilgaz yutkunarak,"Kötü şeyler yaşadım evet."dedi.
Salvatore ofladı. "Cansın, gerçekten ailenden birilerine bir şey yapmamak için ekstra bir çaba gösteriyorum."

Cansın kahkaha attı. "Boşver Salvatore."dedi. "Amerika'ya taşındığımdan beri bizim ailənin saçma sapan bir yapısı olduğunu fark ettim. Kimsenin kimseye saygısı yok."

Ilgaz,"Ben artık ablamlarla görüşmeme kararı aldım."dedi utanarak.
Cansın,"Bu biraz abartı olmuş ama tabii sana mutluluk getirmeyen herkesi ardında bırakman iyi bir seçenek."dedi.

Dawson yanında oturan kumral saçlı ve son derece tatlı konuşan kızı nasıl süzdüyse Salvatore arkadaşına kaşlarını çatarak baktı. Dawson,"Ne?"dedi ellerini kaldırarak. "Neden öyle bakıyorsun?"

Dawson'un sesini duyan Cansın ona dönerek gülen yüzüyle,"Merhaba, sizi bir anlık telaşla girince fark edemedim. Ben Cansın."dedi.
Dawson çapkın bir tavırda,"Dawson."diyerek elini uzattı. Cansın ele bakarak tekrar gülümsedi ve adama karşılık verdi.

Salvatore arkadaşının bu tavrına sabır çekti.

Tekrar Cansın onlara döndüğünde,"Açıkçası ilk hadsiz davrananlar onlar."dedi. "Bana borç olarak açtığın kreşten haberdar oldular. Para kazandıkça sana ödeme yapıyorum ama ablamlar para pul için senin yanında olduğunu söylediler. Bende sinirlendim tabii, en iyisi ne küs olmak ne barışık. Arıyorlar müsait olmuyorum diyip açmıyorum."

Dawson boğazını temizleyerek,"Kreşiniz mi var?"diye sordu.
Cansın ona dönerek kafasını salladı. "Evet."

Ilgaz ablasının yaşadığı şeyden dolayı ailesine sinirlendi. "Aman Cansın."dedi. "Boşver gitsin."

Leonardo koşarak teyzesine yaklaşarak kucağına atladı. "Canşın!"

Cansın, Leonardo'yu kucaklayarak yanaklarını öptü. "Leonardo."dedi keyifle. "Benim güzel yeğenim."

Dawson Leonardo'nun yanağını sıkınca Leonardo sinirlenerek adamın eline vurup bağırdı. "Dawson!"dedi.

Dawson oflayarak,"Babasının oğlu."diye homurdandı.
Salvatore gülümsedi. Robert annesinin kucağında kahkaha attı. Ilgaz merakla,"Ne oldu?"diye sordu. Salvatore,"Leonardo'ya gülüyor." Dedi.

Biraz sonra kapı tekrar çaldığında Salvatore,"Beklediğin birileri mi var?"diye sordu.
Ilgaz kafasını salladı. "Azar çekeceğim insanlar var."

Salvatore kaşlarını kaldırarak gülümsedi. "Azar çekeceksin?"

"Evet."

Kenan ve Ateş merakla içeri girerken Eşsiz keyifliydi. Çünkü Ilgaz'ın soğuk mesajını sadece Kenan ve Ateş almıştı.
Dawson'u gören Ateş kaşlarını çattı. "Sen ne zamandan beri ev gezilerine gidiyorsun?"

Cansın anlamayarak adama baktı. Eşsiz şaşkınlıkla,"Aaa! Cansın abla!"diyerek kıza doğru koştu. Cansın keyifle ayağa kalktı ve Eşsiz'e sarıldı. "Sen ne zaman geldin Amerika'ya?"diye sordu.

"Bayadır buradayım valla, Robert doğduğundan beri hatta."dedi Cansın. Eşsiz sinirle Ilgaz'a baktı. "Hiç söylemiyorsun!"

Ilgaz kaşlarını çatarak,"Gerekli görmemişim."dedi. Salvatore karısının sert sesiyle şaşırdı. Kenan da. "Ilgaz ne oluyor güzel arkadaşım? O attığın mesaj da neyin nesiydi?"