Aradan haftalar geçmiş sonunda Haziran ayı gelmişti. Ilgaz Leonardo ve Yaşam'a giydirdiği şort tulumla kahkaha attı.
Ne güzel olmuşlardı böyle!
Salvatore odanın kapısını tıklatarak, "Ilgaz,"diye seslendi. "Girebilir miyim?"
Leonardo yataktan inmeye çalışarak kapıya koştu.
"Gir ama kapının ardında Leo var dikkatli aç!" Dedi Ilgaz.
Salvatore kapıyı yavaşça açarak kafasını çıkarıp Leonardo'nun konumuna baktı ve çocuğun kendisine baktığını gördüğünde gülümsedi.
"Oğlum,"dedi eğilip kucaklayarak. "Ne güzel giyinmişsin."
Leonardo babasının omzuna başını koyarak sarıldı.
Salvatore da oğluna sarılarak Robert'ı giydiren Ilgaz'a baktı.
"Ilgaz, biliyorum şu an bırak karı kocayı, sevgili bile sayılmayız ancak sormam gereken bir şey var."
Ilgaz kaşlarını çatarak,"Ne oldu?"dedi.
"Haziran ayındayız. Tatile gitme fikrinden vaz geçmediysen yer ayırtacağım."
Leonardo babasının kucağından indi ve Yaşam'ın yanına koştu.
Ilgaz tatile gitmek istiyor muydu bilmiyordu.
Salvatore tek kaşını kaldırıp,"Gideceğimiz yer Hawai."dedi.
Ilgaz derin bir nefes aldı.
Hawai.
Görmek istediği bir yerdi ancak Salvatore ile gitmek... Hâlâ onu izliyordu. Boşanma fikrinden hâlâ vaz geçmemişti.
Salvatore'un olası bir şeyde nasıl davranacağını öğrenmeden de vaz geçmeyecekti.
"Bilmiyorum."diye mırıldandı. Salvatore oğlunu yere indirerek yakasını düzeltti. "Ben şirkete gidiyorum, sen akşama kadar düşün."
Yaşam'a baktı. "Kızım, baba gidiyor!"
Yaşam koşarak Leo ve babasının yanına gitti ve adamın bacaklarına sarıldı. "Padre."dedi sakince.
Ilgaz, iç çekti.
Boşanmak ya da boşanmamak,
İşte bütün mesele bu muydu?
Salvatore kızını ve oğlunu bırakarak yatakta oturan Robert'ın yanına gitti. "Benim tosunum," çıplak baldırına eğilip ısırdı. Robert kahkaha attı. Ellerini oynatarak babasına tokatlar attı ve,"Anne!"dedi.
Salvatore gülümseyerek kafasını kaldırdı. Yanaklarına bir öpücük kondurdu. "Anne size emanet."diye fısıldadı.
Ilgaz tebessüm ederek oğluna baktı. Robert keyifle kendisini geriye attı.
Salvatore karısına dönerek,"Hadi görüşürüz."dedi.
Ilgaz kafasını salladı. "Görüşürüz."
**
Salvatore ilk defa kapıyı çalmadan anahtarla içeri girmişti.
Ilgaz Robert'a emeklemeyi öğretmeye çalışıyordu ve bunu Leonardo ile Yaşam da eğlensin diye biraz çok çocukça yapıyordu.
"Robert, bak böyle köpek gibi-"demişti ki Leonardo kahkaha attı. Ilgaz oğluna bakarak havladı. "Köpek şimdi Leo'yu ısıracak!"diye bağırıp çocuğuna doğru hızla emekledi.
Yaşam kahkahalarla yere düştü.
Robert da sırıtarak annesiyle ağabeyini izliyordu. Salvatore, kapıda izlediği bu manzarayla tebessüm etti.
Ilgaz siyah beyaz yaşantısına bir gökkuşağı gibi doğmuştu.
Onu kaybederse ne yapardı bilmiyordu.
"Merhaba."dedi uzak bir tonda. Ilgaz kafasını kaldırıp koltuğun tepesine, adama bakmaya çalıştı.
"Merhaba."
Leonardo babasına koşarak,"Baba, anne köpek oldu!"dedi ve güldü.
Yaşam annesinin yanına giderek elini omzuna koydu.
Ilgaz oturarak sırtını koltuğa yasladı, kızını kucağına çekti. "Nasıl geçti günün?"diye sordu adama bakmadan.
आप पढ़ रहे हैं
Hiç
सामान्य साहित्यYok oluşu ve baştan başlamayı anlatan bir başyapıt Yetişkin sahneler içermektedir Karanlık dünyanın vicdansız prensi Salvatore ve sıradan hayatında kavrulup giden Ilgaz'ın eşsiz hayat hikayesi. © Hakları saklıdır. Tek bir cümlesi ya da benzer bir ko...
