Hiç

20

Salvatore ilk defa geç uyanmıştı ve yatakta yalnız olduğunu fark ettiğinde şaşkın bir sinirle üstünü giyindi. Merdivenlerden inerken kızın ismini seslendi birkaç kere ancak ses seda yoktu.
Salona geçip telefonu aldı ve kızı aradı.
Ilgaz telefonu açmamıştı.
Homurdandı ve mutfağa giderek bir şeyler atıştırmaya başladı.

Sonraki birkaç saat boyunca sürekli olarak kızı aradı, mesajlar attı ancak yanıt alamadı.
Sinirleri iyice gerilmişken şirkete uğradı.
Genç kız şirkete de gelmemişti. Son bir kere daha aradığında da yanıt alamayınca öfkesi gün yüzüne iyice çıktı ve tekrardan herkese hayatı zindan etmeye başladı.

Nereye kaybolmuştu bu lanet olası böyle?

Akşam telefonu çaldığında genç kızın aradığını düşünerek heyecanla ekrana baktı ancak gördüğü isimle sinirlendi.
"Ne var Ateş?"

"Birkaç saate bize geliyorsun."

"Hayır gelmiyorum."

Ateş ofladı. Tam konuşacakken arkadan gelen kız sesini tanıdı bir an Salvatore. "Kim o?"diye sordu öfkeyle.
"Ilgaz."dedi Ateş. "Akşam geliyorsun, kesinlikle itiraz kabul etmiyorum."

Salvatore kaşlarını çattı. Kızın ne işi vardı orada ve neden bunca saat telefonlarına bakmamıştı?

Bir sürü şey söylemek istedi o an.
Ilgaz'ın ne işi var orada demek istedi.
Telefonu Ilgaz'a ver demek istedi.
Ancak sustu.
Telefonu arkadaşının suratına kapatarak dirseklerini masaya yasladı ve yüzünü sıvazladı.

Sonunda şirketten çıktığında eve doğru arabayı sürerken kafasındaki soru işaretleri ve hissettiği kırgınlıkla gittiği yoldan dönerek Ateş'lerin evine sürdü.

İçeri girdiğinde Ateş gülümsedi. "Ben gelecek demiştim."

Salvatore hiç mutlu ya da sakin değildi.
Ilgaz'ı gördüğü gibi kaşlarını çattı ve sesini yükseltti. "Sen ne yaptığını sanıyorsun?"

Ilgaz şirkete gitmediği için kızdığını düşündü.
"Çağla bugün çok kötü olunc-"diye söze başladı ancak Salvatore bağırdı.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun Ilgaz!"

Herkes sustu.
Salonda ölüm sessizliği kol gezmeye başlamıştı.
Ayağa kalktı Ilgaz. Yavaşça adamın karşısına geçti.

"Ne oldu?"diye korkarak sordu.

Salvatore elini kaldırıp tehdit edercesine salladı. "Sen kimsin?"

Ilgaz bu cümle ile sarsılsa da bakışlarını sert tutmaya çalıştı.
"Ne oldu Salvatore?Ne yaptım?"

"Sabahtan beri sana ulaşmak için uğraşıyorum ancak sen bana nereye gittiğini diyemeyecek kadar akılsız ve kendini bilmez biri olduğunu gösteriyorsun! Benden izin almadan iş yerini ekemezsin! Benden izin almadan benim evimden çıkamazsın! Sen kimsin Ilgaz! Sen beni sıradan biri mi sanıyorsun!"

Ilgaz'ın şaşkınlıkla ağzı aralandı. Gözlerinin dolduğunu hissetti. "Herkesin içinde konuşmasak."diye mırıldandı.
Salvatore öfkeyle güldü. "Sınırlarını çok zorluyorsun!"dedi. "Sana iyi davranıyorum ancak görüyorum ki yanlış yapmışım!''
Ateş daha fazla dayanamadı ve arkadaşına yaklaşarak,"Sakin ol kardeşim otur kızı bir dinle."dedi.
Salvatore öfkeyle ona döndü. "Kes sesini."

Ilgaz yutkundu. "Hata etmişim."dedi gözünden akan yaşı hızla silerek.
Salvatore hak verdi. "Evet, hata ettin!"

"Sana bir şans vererek çok büyük bir hata etmişim."dedi Ilgaz sinirle. Salvatore şaşkınlıkla kaşlarını havaya kaldırarak,"Öyle mi Ilgaz?"dedi. O kadar öfkeliydi ki kırgınlığını bile bastırdı.
Ilgaz bir adım atarak,"Öyle!"diye bağırdı. "Herkesin içinde bana dediğin tüm bu lafları asla unutmayacağım! Ve gün gelecek hepsini sana bir bir yedireceğim!"