Hiç

48

Genç kız çok suskundu.
Konuşmuyordu çünkü ağzını açarsa tekrardan hüngür hüngür ağlayacaktı.
Biliyordu.
Genç adam evin içinde laptopla işlerini hallederken karşısında açık olan televizyona bakıyordu ancak izlemiyordu.

İnanır mısınız Ilgaz düşünmüyordu da.
Donuktu.
Salvatore bilgisayarın üstünden kıza baktı. Sonra da çığlıklar gelen televizyona.
Korkunç bir filmi bu kadar donuk izleyebildiğine göre Ilgaz çok korkusuz bir kız olmalıydı.
Boğazını temizleyerek,"Ilgaz?"dedi.
Genç kız cevap vermedi çünkü adamı duymamıştı.
Elini kafasına yaslamış, dirseği koltuğun kenarında gözlerini kırpmadan televizyona bakıyordu.

"Ilgaz?"dedi tekrar Salvatore. Genç kız oralı olmayınca bilerek yaptığını düşünüp kaşlarını çattı.
Laptopu yanına koyup ayağa kalktı ve kızın yanına giderek oturdu.
Elini kızın koluna koyduğu an olduğu yerde sıçradı Ilgaz.
Korkuyla göğsünü tutarak,"Ne yapıyorsun ya? Ödümü kopardın!"diye kızdı.

Salvatore anlamaya çalıştı. Kaşları hala çatıktı. "Sen beni duymuyor musun?"

Ilgaz adama baktı.
Ağlayacaktı.
Yanında ancak çok uzaktaydı.
"Konuştun mu sanki?"dedi hüzünle. Titreyen dudağını birbirine bastırarak ağlamasını engellemeye çalıştı.

Salvatore ofladı. "Ağlayıp durma."

Ilgaz adamı göğsünden iterek kendisinden uzaklaştırdı."Uzak dursana sen."

Salvatore kızın onu iten elini tutarak kendisine doğru çekti ve burunları birbirine çarptı.
"Ağlama."diye fısıldadı kızın dudaklarına doğru.

Ilgaz boğazındaki yumru geçsin diye yutmaya çalıştı ancak başaramadı.
"Neden?"dedi hüzünle. "Beni düşündüğün için mi ağlama diyorsun yoksa çocuklarını taşıyorum diye mi?"

Salvatore derince bir nefes aldı. Kıza biraz daha yaklaşarak,"İkisi de."dedi. "Sana olan ilgime neden inanmıyorsun?"

"Rol yapıyorsun çünkü!"diye çıkıştı Ilgaz ve elini adamın sıcak elinden kurtararak ayağa kalktı.
"Ben uyuyacağım."dedi merdivenlere doğru yönelerek.
Salvatore kızın arkasından bıkkınlıkla baktı.

Sonra ayağa kalktı ve neredeyse koşarak ardından gitti.
"Ilgaz,"diye seslendi ancak genç kız onu duymamış gibi davranarak odaya girdi.

"Ilgaz!"diye sesini yükseltti Salvatore. Odaya peşinden girip,"Kızım neden duymuyorsun beni ya?!"diye kızdı.

Ilgaz adama öfkeyle baktı. "Sen beni duydun mu dört ay boyunca?"diye sordu sert bir şekilde.
Salvatore kızın dediği şeyle nefesini tutarak kaşlarını havaya kaldırdı. "Ilgaz ben, biliyorsun. Zor şeyler yaşadım."

Ilgaz kafasını iki yana salladı. "Zor şeyler yaşadın evet ama daha zor şeyleri bizzat yaşattın!"diye bağırdı. "Tek günde birden hislerinden bu kadar emin olarak yanımda kalma isteğinin samimiyetine inanmamı bekliyorsan, boşuna! Defol git. Evinde istenmiyorsun."

"Ilgaz korktum."dedi Salvatore zar zor. Sesi çıkmış mıydı emin bile değildi. "Pişmanım."

Genç kız yataktan aldığı yastığı sert bir şekilde adama fırlattı ve bağırdı. "Bende senin gibi korkak bir adamı sevdiğim için pişmanım!"

Genç adam göğsüne çarpıp yere düşen yastığa bakmadı. Gözlerini kızın yaşlı gözlerinden çekmedi. "Ben tek günde değişebiliyorum ancak sen tek günde affedemiyorsun değil mi?"dedi yüzünü buruşturup.

Ilgaz yanağına akan yaşı öfkeyle silerek,"Aynen öyle!"diye bağırdı. Sonra sesini biraz daha yükselterek,"AYNEN ÖYLE!"diye tekrarladı.

Salvatore kıza yaklaştı. "Affet."dedi sert çıkmıştı sesi ancak hiç de sınırlı değildi. "Affet yoksa ben de beni affedemeyeceğim."