SEPALIKA | COMPLETED

151 කොටස

මම උදේ නැගිටලා මූණ සෝදගෙන ට්‍රැක් කිට් එක ඇඳගත්තා.. ඊටපස්සෙ කියාරගෙයි රෙක්සිගෙයි බෙල්ට් දෙක අරගෙන සාලෙට එද්දි කියාරා මගේ පස්සෙන්ම ඇවිදගෙන ආවා.. එයාගෙ කකුල් දෙකනම් ගෙවෙනවා දැන් මෙච්චර පස්සෙන්ම ඇවිල්ලා.. මම පටිය උඩට කල්ලා රෙක්සිට පෙන්නුවම එයා පාඩුවෙ මං ගාවට ඇවිත් ඉඳගත්තා.. මම දෙන්නගෙම කරට බෙල්ට් එක දැම්මා.. දිව්වොත් එහෙම මොන දෙයියට කියන්නද මම.. 

ඊයෙ රෙක්සි බෙහෙත් විදින්න ගිහින් මාත් එක්ක තරහා වෙලා ඉන්නෙ.. ආපු වෙලේ ඉඳලම කතාකරන්නෙ නෑ.. මාව දැක්කම නැගිටලා යනවා.. මගෙත් හිත චුට්ටක් රිදුණා.. දැන් නම් යාළුවෙලාද කොහෙද.. ඉතින් මගෙ හොඳටයැ බෙහෙත් විදින්නෙ.. එයාගෙ හොඳටනෙ.. ඒක තේරෙන්නෙ නෑනෙ මේ යක්සනීට.. දත් ටික උල් කරගෙන බෙරිහන් දෙන්න විතරයි දන්නෙ..

" අපි යමු ළමයි.. අද අපිට නිවාඩුනෙ.. ගෙදරට වෙලා මොකද කරන්නෙ.."

*බුහ්*

" මොකක් හරි කරමු බං.. දැන් දුවලා එමු.."

මම ගෙදර වහගෙන ගිහින් ගේට්ටුවත් ඇරගෙන එළීයට එද්දි ඉස්සරහ ගෙදර ආන්ටි බැල්කනි එකේ බෝගන්විලා පැල වලට වතුර දානවා.. ආන්ටි මාව දැකලා අත වැනුවා.. මේ ලේන් එකේ මනුස්සයො හිතාගෙන ඉන්නෙ මම ඇවිල්ලා මේ අනාදිමත් පොහොසත් කොල්ලෙක් ගෙදරින් අයින් වෙලා තනියම ඉන්න අරගෙන කියලා.. ඇයි මෙහෙට හැමතිස්සෙම වාහන එනවා.. හිටපුගමන් චමිරුවා බොඩිගාඩ්ලා හතරපහක් විතර පිරිවරාගෙන ඇවිත් තේ බීලා යනවා.. කියාන් අයියලා සෙනුකලා හැමෝම එනවා.. හෙන ලොකු බල්ලො දෙන්නෙක් ඉන්නවා.. තනි මටත් බී එම් ඩබ්ලිව් එකක් තියනවා.. මම කියන්නෙ ඒ ටික තියන හැමෝම පොහොසත් කියලා නෙමේ.. ඒත් මනුස්සයො මනින මිමි තියනවනෙ.. 

අපේ මාමගෙ දිවිහිමියෙන් තියාගෙන ඉඳපු වාහනේ.. අඩුමතරමෙ හීරෙන්නවත් දෙන්නෙ නෑ.. ළමයෙක් වගේ බලාගත්තෙ.. ඕකෙ යන හැමතිස්සෙම මට මතක් වෙනවා.. අන්තිමට මම පාරෙ ඇදේ යන්න හරි හෙන ඉලීගල් විදියට ලයිසන් එක හදවගත්තා.. 

මම මූණට වැටිලා දුවන පාරට ගැස්සෙන කොණ්ඩෙ අත් දෙකෙන්ම පිටිපස්සට කල්ලා හදාගෙන කලිසමේ සාක්කුව අස්සෙ දාගෙන ඉඳපු කියාරගෙයි රෙක්සිගෙයි බෙල්ට් දෙක අතේ පටලගත්තා.. මම මේක අල්ලගෙන ගියාට එයාලා දෙන්නා තමා මාව ඈදගෙන යන්නෙ.. ලබන සතියෙ මම කැම්පස් යනවා.. ගිය සතියෙ මැච් එකක් තිබුණා අපිට.. කොහොම හරි ඒකත් මම වින් කළා.. මම වින් කරනවා.. බෑන්ක් එකට සල්ලි වැටෙනවා.. සරලයි.. ඒවුණාට මම සැලරි එකටම නෙමේ ප්ලේ කරන්නෙ.. ඒක මගේ හිතට ලොකු නිදහසක් ගේනවා.. සැලරි එකෙන් මම මගේ ජීවත් වෙන වියදම හොයාගන්නවා.. නැත්නම් ගෙදරටම බරක් වෙලා ජීවත් වෙන්න වෙනවනෙ.. එහෙම ඉන්න එක මට පොඩි කාලෙ ඉඳලම මහා මදිකමක් වගේ දැනුණෙ.. හැබැයි දැන් මට ආත්ම තෘප්තිය කියන දේ දැනෙනවා..