your pride

نقشه

از بازوی چان کشیدم و به محض برگشتنش، با چشمهایی که سعی کرده بودم تو مظلوم ترین حالت ممکنش باشه، گفتم:

_چان...خواهش میکنم.

* نه جین حتی فکرشم نکن...من تو این کار کمکت نمیکنم.

دوباره پشتش رو به من کرد تا حرکت کنه که دوباره از بازوش کشیدم:

_لطفا...قرار نیست کار دیگه ای کنی، فقط یک دقیقه کارگرا رو داخل بکش و در اون کامیون لعنتی رو باز بذار...مثه یک خطای سهوی دیده میشه.

بازوش رو از دستم کشید و با عصبانیتی که تا به حال ندیده بودم، با صدایی که سعی میکرد به گوش کارگرا نرسه غرید:

* این خودکشیه جین...به فرض اینکه بتونی بری توی اون کامیون...دم در از بازرسی بار میخوای چطور رد شی؟؟؟ از دوربینا چی؟؟؟من نمیتونم بذارم دستی دستی خودتو زیر تیغ ببری.

محکم تر ایستادم و با خوشحالی گفتم:

_فکر همه جاشو کردم...اون دختره که نامجون فرستاده بود تو عمارت...باهاش صحبت کردم، گفت برای دو دقیقه میتونه دوربین این سمتو هک کنه...برای دم درم با جیمین حرف زدم قبول کرده کمکم کنه.

دستی به سرش کشید و با کلافگی گفت:

* اون جیمین احمق چطور قبول کرد.

_اون قبول کرد چون خودش، اون شب، اونجا بود و حرفای سولار رو شنید...شنید که جانگکوک بین رابطه هاش اسم منو صدا میزنه...فهمید من اینجا امنیت ندارم...فرقی نمیکنه فرار کنم و گیر بیوفتم و جانگکوک منو بکشه...یا اینجا بمونم و یک شب تو‌ مستیش بهم تجاوز کنه و خودم، خودم رو بکشم.

آشفته نگاهی به اطراف انداخت و بعد اینکه مطمعن شد کسی حرفهامون رو نشنیده، با صدایی آروم تر لب زد:

* جیوون چی میشه؟؟؟میدونی بفهمند تو فرار کردی اولین نفر سراغ اون میرن؟؟؟

_به اونم فکر کردم...من برادرشم نمیذارم بهش آسیب برسه...بعد از اینکه رفت خوابگاه کمپانیی که قبولش کرده، فرار میکنم...گفتی هفته بعد میره درسته؟

* آره یکشنبه قراره...

حرفش رو قطع کردم و با هیجان گفتم:

_امروز جمعه ست...پس میشه دو روز بعد...من سه شنبه این کارو میکنم.خوبه؟

نفسشو با صدای‌بلندی بیرون داد و تقریبا ناله کرد:

*جین...بازم فکر کن...من زیاد خوشبین نیستم.

_فقط بگو کمکم میکنی...

به چشمهام نگاه نمیکرد اما با همین حال هم میتونستم اضطراب و نگرانی رو داخل چشمهاش ببینم...دوباره از بازوش گرفتم و فشاری دادم که زمزمه کرد:

*فقط دو دقیقه.

محکم بغلش کردم و با خوشحالی گفتم:

_ممنونم رفیق...جبرانش میکنم.