your pride

سوتفاهم

وسط اتاقش، داخل شرکت قدم میزد و عصبی دستش رو بین موهای مشکی پرش میکشید...کروات آبی رنگش رو کمی شل کرد و با باز کردن دکمه ی اول پیراهن سفیدش، نفس عمیقی گرفت...

چرا جین جواب تلفنش رو نمیداد؟؟؟

عصبی نفسش رو بیرون داد و بدون توجه به جیمینی که به حرکات استرس زا اش خیره بود، لگدی به صندلی کنارش زد...

×واااای جانگکوک بس کن...اون یه مرد بزرگساله...

از حرکت ایستاد و با سرعت به سمت دستیارش، چرخید:

+تو خفه شو...فقط دعا کن دستش به جین نخورده باشه، فقط دعا کن جیمین وگرنه اول زبون تو رو در میارم.

پسر مونقره ای ترسیده کمی عقب رفت و در دفاع از خودش گفت:

× به من چه ربطی داره؟؟ من فقط پیشنهاد مصاحبه رو دا...

حرفش با حمله ای که جانگکوک به سمتش کرد، تمام نشده ماند و همراه با گرفته شدن یقه ی پیراهن زرشکی رنگش، بازهم به عقب تر قدم برداشت:

+ غلط کردی پیشنهاد دادی...تو غلط کردی...

رئیس مو مشکی اش فریاد زد و جیمین ترسیده به چشمهای قرمز رنگش خیره شد:

× باشه باشه...آروم باش جانگکوک... اتفاقی واسش نمی افته...

یقه ی لباسش رو محکم رها کرد و در حالیکه پشت به پسر میچرخید با گذاشتن دستهاش به روی صورتش، سرش رو به سمت بالا انداخت:

+دارم دیوونه میشم...چرا تلفنش رو برنمیداره؟؟

دستش رو از روی صورتش برداشت و به سمت تلفن روی میزش حرکت کرد...دکمه ی پیجر رو فشار داد و با پیچیدن صدای دختری از پشت دستگاه به سرعت پرسید:

+چی شد؟؟

دختر که نگرانی رئیسش بهش سرایت کرده بود، تقریبا نالید:

* جواب نمیده...از اون موقع دارم میگیرمش...چرا بهم نمیگی چی شده؟؟ دارم از نگرانی میمیرم...

دستی به صورتش کشید و با بیرون دادن نفسش جواب داد:

+ چیزی نیست هارا...به چوی خبر بده بدون معطلی آماده باشه، شرکت سئول ایر میریم.

.

دخترک منشی، موهای صورتی رنگ شده اش رو به پشت گوشش فرستاد و صورتش رو برای دیدن برگه های بازی داخل کامپیوتر مقابلش جلوتر برد که با صدای بلند قدم هایی که به سمتش می اومدند، سرش به سرعت به بالا حرکت کرد...

جانگکوک جلوتر از همه قدم برمیداشت و پشت سرش با وجود مخالفت اکیدی که کرده بود، باز هم پسری مو نقره ای و دختری با موهای قهوه ای روشن، حرکت میکردند و کمی عقب تر از اون دو نفر، بادیگاردهای عظیم الجثه ی همیشه همراه رئیس کوچک با نگاهی به جلو قدم برمیداشتند...