Unicode
ကျန်းယုံအန်းက စိတ်လှုပ်ရှုားစွာ ထအော်သည်။
"လူကြီးမင်း၊ ကျွန်တော်ပြောသားပဲ ရှိပါတယ်ဆို!"
ကြည့်ရတာ သူ အမှတ်မှားခဲ့ပုံပင်။ အဲ့စာကို တင်းရှန်ကို သိမ်းခိုင်းထားသင့်တာ။ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲ့စာ ရှိနေသရွေ့ စုချင်က သူ့ကို မြှူဆွယ်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ သက်သေရှိတယ်!
အမှုစစ်က သွေးစွန်းနေတဲ့ စာရွက်ကို တရားသူကြီးဆီ ကမ်းပေးလိုက်သည်။ စာရွက်က အလွန်သေးပြီး အမျိုးသမီးနာမည်တချို့ကို ချရေးထားသည်။
"ဒီထဲမှာ မိန်းကလေးနာမည်တွေပဲ ရှိတယ်။ ဒါက စုချင်က မင်းကို မြှူဆွယ်ပါတယ်ဆိုတာ ဘယ်လို သက်သေပြမှာလဲ"
"ဘယ်...ဘယ်လို? နာမည်တွေ?"
မုယွမ်ယောင်က ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရလိုက်သလိုဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"လူကြီးမင်း၊ ကျွန်မသိပြီ။ ကျန်းချိုင်ကျူးနဲ့ သူ့အစေခံနဲ့ တစ်ခုခုကြောင့် ရန်ဖြစ်နေတာ... အဲ့တာ ဒီစာရွက်ကြောင့် ဖြစ်လောက်တယ်"
"ဒီစာရွက်လေးအတွက်နဲ့ ရန်ဖြစ်စရာ ဘာများရှိလို့လဲ။ ဝူမိန်၊ ချီယန်..."
"ချီယန်?"
စာရေးကြီးက ဝင်ပြောလာသည်။
"လူကြီးမင်း၊ လူကြီးမင်း ပြောသွားတဲ့ နာမည်တွေကို အရမ်း ရင်းနှီးနေတယ်။ ဒီငယ်သား အရင်မှုခင်းတွေရဲ့ စာရင်းတွေကို လှန်ကြည့်လိုက်တော့ ချီယန်ဆိုတာ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ဝက်က ပျောက်သွားတဲ့ မိန်းကလေးပဲ။ သူ့မိသားစုက ကျွန်တော်တို့ဆီ တိုင်ကြားထားပေမယ့် ဘယ်တော့မှ ပြန်ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး။ ဒါ တိုက်ဆိုင်မှုလား ဒါမှမဟုတ်..."
"ချီယန်...ဝမ်နီ..."
နာမည်တွေကို ဆက်ဖတ်ကြည့်ပြီးနောက် တရားသူကြီးမင်းစိတ်ထဲ တစ်ခုခု မူမမှန်သလို ခံစားလာရ၏။ စောနက မုယွမ်ယောင် ပြောသွားတာကို သေသေချာချာ တွေးကြည့်ပြီး သူမကို ဆတ်ခနဲ မော့ကြည့်လိုက်သည်။
"မုယွမ်ယောင်၊ ခုနလေးက မင်းပြောတာက သတ်ပြီး ပန်းခြံထဲမှာ မြေမြှုပ်တယ်လို့ ပြောတာမျိုး ကြားခဲ့တယ်ဆို"
YOU ARE READING
တော်ဝင်မိန်းမပျို၏သွေးကလဲ့စား (၁)
Historical Fictionစာမြည်း ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီးနောက်မှာ မုယွမ်ယောင်က အရာသုံးခုကို လက်ကိုင်စွဲထားသည်။ ၁။တခြားသူတွေအပေါ် စိတ်ထားကောင်းမပေးနဲ့ ၂။ရန်သူဆို ခေါင်းပြန်မထောင်နိုင်အောင်ရိုက်ချပစ် ၃။ခံစားချက်တွေအပေါ် အယုံအကြည်မရှိနဲ့ သူမက အကြင်နာတရားကင်းမဲ့၊ အကြောက်တရားကင်းမဲ...
