အကျော်ဇေယျ အရှင်သခင်၏ ဇနီး (Myanmar Translation)

Chapter 102 Rules (Z & U)

Zawgyi
အခန္း ၁၀၂ - စည္းကမ္းမ်ား
အ၀ါေရာင္ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထေနေအာင္ လမ္းေပၚက လူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ျမင္းေပါင္းမ်ားစြာက အ၀ါေရာင္ဖုန္လံုးၾကီးအျဖစ္ ျဖစ္တည္ေစသည္။ ျမင္းေပါင္းေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာရဲ႕ ကဆုန္ေပါက္ခရီးႏွင္မွဳက HunJu ျမိဳ႕အျပင္ဘက္ မီတာအနဲငယ္ရာခ်ီတဲ႔ အေ၀းမွာ ရပ္နားၾကရသည္။ တိမ္ေတြကို ထိလုအထိ ၾကီးမားတဲ႔ ျမိဳ႕တံတိုင္းၾကီးက လူတိုင္းကို အဆမတန္ကို ေသးငယ္သေယာင္ထင္ေစသည္။
You XiaoMo ကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ အေတာ္ကိုကံမေကာင္းဟု ခံစားရသည္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ျမင္းရထားေပၚကေန ေအာက္ဆင္းလာတဲ႕အခ်ိန္နဲ႕ ျမင္းသမားတစ္ဖြဲ႔ သူ႔အေရွ႕ကေန ျဖတ္တဲ႕အခ်ိန္နဲ႕ သြားတုိက္ဆုိင္တဲ႔ အခါက်ေတာ့ ဖုန္လံုးၾကီးက သူ႔မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုးသာမက ပါးစပ္ထဲအထိပါ ၀င္ကုန္သည္။
အား ဖြီ………..
You XiaoMoႏွဳတ္ခမ္းတစ္စံုလံုး ရွဳံတြလ်က္ အ၀ါေရာင္တံေတြးေတြကို ေထြးထုတ္လုိက္သည္။ ကံမေကာင္းလုိက္တာေနာ္။
ဒီလူေတြက အျခားသူေတြအတြက္ကို လံုး၀ကို မစဥ္းစားၾက။ ဒီေနရာက HunJiျမိဳ႕အျပင္ဘက္ပဲ ရွိေသးသည္။ ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားသလဲ ခန္႔မွန္းလို႔မရေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ႕သူေတြ တန္းစီျပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ ဒီလုိရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေစတာက သူ႔တစ္ေယာက္ထဲကို ကြက္ျပီးခံစားရေစတာမဟုတ္ပဲနဲ႕ လူအေတာ္မ်ားမ်ားလဲ သူ႔လိုပဲ မ်က္ႏွာမွာ ဖုန္ေတြ ေပကုန္သည္။ ေဒါသ အေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေနၾကေပမယ့္ အသံတစ္သံေတာင္ မထြက္လာတာ သူ႔ကုိ အံ႕အားသင့္ေစသည္။
သူ အံ့အားသင့္ေနတုန္း အျခားတစ္ေယာက္က သူ႔ကို အေျဖလာေျပာျပသည္။
“ေကာင္ေလး မင္းက ခုနက ေထြးထုတ္လုိက္တဲ႕ တစ္ေယာက္လား”
ျမင္းၾကီးတစ္ေကာင္ ကို စီးထားတဲ႕ ရွည္ကိုင္းကိုင္း လူတစ္ေယာက္က You XiaoMoဘက္ ရုတ္တရက္ ျမင္းကို လွည့္ျပီးေရာက္လာသည္။ ပါးစပ္ကုိသုတ္ေနတဲ႕ You XiaoMo ကို  သူကအေပၚစီးကေန ပုရြက္ဆိတ္မ်ား ပိုးဟပ္မ်ားကို ၾကည့္သလို မာထန္ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ ၾကည့္ရႈေတာ့သည္။
You XiaoMo ေၾကာင္သြားသည္။ ဒါဘာအဓိပၸါယ္လဲဟ၊ ကိုယ့္ပါးစပ္ထဲက ဖုန္ေတာင္ ေထြးခြင့္ မရွိဘူးေတာ့ သူ႔ကို လာမေျပာနဲ႕။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တံေတြးေထြးသံကေတာင္ မိုးျခံဳးသံေလာက္ က်ယ္က်ယ္ ၾကားရေအာင္ကို တိတ္ေနတာကေတာ့ အေတာ့္ကို အံ႕အားသင့္ေစသည္။
ေဘးက ၀ုိင္းၾကည့္ေနတဲ႕သူေတြရဲ႕ သနားစာနာစရာေကာင္းသလိုအမူအယာေတြကေကာ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ သူ႔ကို လာမကူညီၾက။ အနားမွာ လက္ပိုက္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ ဒီျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနတဲ႕သူအခ်ိဳ႕ပင္ ရွိသည္။ You XiaoMo သူ႔ဦးေႏွာက္ကို ဆြဲဆန္႕ျပီး ေမးလုိ္က္သည္။ “ ဒီက ဘာလိုလုိ႔လဲလို႔ ေမးလို႔ရမလား ခင္ဗ်ာ”
ရွည္ကိုးကိုင္းနဲ႕ လူက ျပံုးစစနဲ႕“ေကာင္ေလး မင့္မွာ သတၱိရွိတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုခ်င္ဘူး၊ ငါလို ၾကီးျမတ္တဲ႕ သူရဲ႕အေရွ႕မွာ သတိၱက အလကားပဲ လက္သီးပဲ အသံုး၀င္တာ”
သတၱိ? You XiaoMo ကေတာ့ သူ႔ဘာသာသူ ကေတာ့ သတၱိမရွိဘူးပဲ ခံစားရသည္။
ေန႕တစ္၀က္ေတာင္ သူေစာင့္ျပီး ဘာကို ဆိုလုိတာဆိုတာ သူမၾကားလုိက္ရတဲကအခိ်န္မွာ သူစျပီး စိတ္မရွည္ေတာ့၊ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေန႔တစ္၀က္ေလာက္ လူးလိမ့္ေနျပီးေနာက္ အခုထိ ေနရတာ အဆင္မေျပျဖစ္ေနသည္။ ဒီကအကိုၾကီး က ဘာကို လိုခ်င္တာလဲ သူေမးေတာ့သည္။
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက စိတ္မရွည္မႈကို ျမင္သည္ႏွင့္ ပိန္ကိုင္းကိုင္းလူရဲ႕ မ်က္ႏွာက ေအးစက္သြားကာ သူ႔ေနာက္ေၾကာက လျခမ္းပံုး ဓါးရွည္ကို ဆြဲထုတ္လုိက္ေတာ့သည္။ ေၾကာင္ေနတဲ႔ You XiaoMoကို ျဖတ္ခုတ္ေတာ့မေလာက္ကို ေ၀႕ရမး္ရင္းနဲ႕ ေျပာေလသည္။ “ ေကာင္ေလး ဒါ မင္းရဲ႕ HunJiျမိဳ႕ကို လာတာ ပထမအၾကိမ္မလား အခု မင္းကို  ဒီက စည္းကမ္းေတြထဲက တစ္ခုသင္ေပးလုိက္မယ္။ ဒီမွာ မင္းကိုယ္မင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္လုိ႔ မထင္နဲ႕ ငါ့မ်က္လံုးထဲမွာ မင္းက ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္မရွိဘူး”
You XiaoMo ကေတာ့ ဒီလူ စကားေျပာေနတာကေန သူ႔ကို ရုတ္တရက္တိုက္ခိုက္တာကို လံုး၀ကုိ နားမလည္ေသး။ အ..ဒါက သူအာခံတဲ႕စကားမေျပာရေသးလုိ႕ေတာင္ ဆိုႏိုင္သည္။
ဒါေပမယ့္ လျခမ္းပံုဓါးသြားက You XiaoMo ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚ က်ဖို႕ေတာင္အခြင့္အေရးမရလိုက္ပါ။ သူ႔ေနာက္က အျဖဴေရာင္ေက်ာက္စိမ္းသားလုိ သြယ္လ်တဲ႕လက္တစ္ေခ်ာင္းက ရထားလံုးရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ကေန ထြက္လာျပီး လျခမ္းပုံဓါးသြားကို လြယ္လြယ္ေလး တားဆီးလုိက္သည္။ ပိန္ကိုင္းကိုင္းလူ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားသံုးသံုး ဓါးသြားကေတာ့ နဲနဲေလးေတာင္ ေအာက္က်မလာ။
ပိန္ကိုင္းကိုင္းလူရဲ႕ မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားသည္။ မေကာင္းတဲ႕ အရိပ္ေယာင္တစ္ခု သူ႔မ်က္လံုးထဲ လက္သြားျပီး ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ဟစ္လုိ္က္သည္။
“ဘယ္သူကမ်ား က်ဳပ္တို႕ ေျမေခြးအစြယ္အဖြဲ႕ကို အာခံရဲတာလဲ? အသက္ရွင္ရတာမ်ား ပင္ပန္းေနျပီလား ? မင္းလုပ္ရဲရင္ ထြက္လာခဲ႕ေလ”
“ေကာင္ေလး ငါ့မွာလဲ မင္းအတြက္ စည္းကမ္းတစ္ခုရွိတယ္ ငါလိုၾကီးျမတ္တဲ႕ သူရဲ႕ အေရွ႕မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့လူကို ထိဖို႔ မၾကိဳးစားနဲ႕”
ေလအလြင့္မွာ ရထားလံုးက လုိက္ကာစေတြ လူးလြန္႕ကုန္သည္။ ေႏြးေထြးတဲ႕ ေလသံနဲ႕ ပ်င္းရိပ်င္းတြင္းစကားသံက ရထားလံုးအထဲမွ လြင့္ပ်ံ႕လာသည္။ ေလသံက တစ္နည္းနည္းနဲ႕  ညွိ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္သည့္အစြမ္းရွိသည့္အျပင္ ႏြမ္းလ်လ်ႏွင့္ အလ်င္လုိ္ျခင္းလဲ မရွိ နားထဲမွာ နား၀င္ခ်ိဳလွသည္။ ဒါေပမယ့္ စကားလံုးေတြကေတာ့ ပိန္ကိုင္းကိုင္းႏွင့္လူကို  ခပ္တင္းတင္း အဖက္မလုပ္သည့္ ဟန္အျပည့္ျဖစ္ေနသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေငြေရာင္ဘရိုကိတ္ ဘြတ္ဖိနပ္တစ္စံုက ရထားလုံး လုိက္ကာေအာက္မွာ သူ႔ဘာသာ ထြက္ေပၚလာသည္။ အဲဒိေနာက္မွာ က်စ္လစ္တဲ႕ ကိုယ္ဟန္နဲ႕ အရပ္ရွည္ရွည္ လူတစ္ေယာက္ေပၚထြက္လာသည္။ ေရႊေရာင္ ပိုးစနဲ႕ အလွဆင္ထားတဲ႕ ႏွင္းျဖဴေရာင္၀တ္ရံုကို ၀တ္ဆင္ထားတဲ႕သူ႕ဟန္က ေလအလြင့္မွာ တဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနသည္။ ဓါးကိုင္းပံုမ်က္ခံုး* နဲ႕ ေတာက္ပေနတဲ႕ မ်က္လံုးမ်ား ေၾကာ႕ရွင္းျပီး ဟန္အမူအယာ အျပည့္ပံုစံက လူတိုင္းရဲ႕အာရံုကို ဖမ္းစားသြားသည္.
အဲဒိလူရဲ႕ ႏႈတ္ခမး္က ေႏြးေထြးတဲ႕ အျပံဳးကို ဆင္ယင္ထားပံုက ပိန္ကိုင္းကိုင္းလူရဲ႕ လျခမ္းပံု ဓါးသြားကို အံ႕တုေနပံုနဲ႕ မတူပဲနဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လုိက္ရပံုသာ ထင္ရေစသည္။
Ling Xiao ကို ျမင္လုိက္တာနဲ႕ သူ႔ေက်ာဖက္ထဲကို တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႕ You XiaoMoတစ္ေယာက္ ၀င္ပုန္းေတာ့သည္။
သူနဲ႕အရမ္းနီးေနတဲ႕ ဓါးကို ၾကည့္တာနဲ႕ ၾကက္သီးေတြထလာျပန္သည္။ တကယ့္ကို အႏၱရာယ္မ်ားတာပဲ။ အကယ္လို႕ Ling Xiao သာ မလႈပ္ရွားခဲ႕ဘူးဆိုရင္ အခုခ်ိန္ဆို သူႏွစ္ပိုင္းျပတ္ေနေလာက္ျပီ။
တကယ္ကိုအႏၱရယ္ထဲ သူေရာက္ေနသလုိကို ခံစားရသည္။ ဒီေလာကၾကီးက တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္။ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္းသတ္ပစ္ႏုိင္သည္။ သူ ကမၻာၾကီးကိုသာ ျပန္သြားခ်င္သည္။
ပိန္ကို္ငး္ကိုင္းလူ စကားျပန္ေျပာတာေတာင္ မေစာင့္ပဲနဲ႕ Ling Xiao လျခမ္းပံုဓါးကို လက္နဲ႕အသာ ပုတ္ထုတ္လုိက္သည္။
သူေတာက္ထဲ႕လိုက္တာကေတာ့ အားမျပင္းေပမယ့္ ပိန္ကိုင္းကိုင္းလူကေတာ့ သီးမခံနိုင္ေတာ့ပံုေပၚသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျမင္းေပၚျပန္တက္ျပီး ထြက္သြားသည္။ အားျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ လူတစ္ကုိယ္လံုး ျမင္းေပၚကေန ၀ုန္းခနဲ႕ ျပဳတ္က်ကာ ဖုန္လံုးတစ္လံုးတက္လာေလသည္။
အြတ္ အြတ္
ပိန္ကိုင္းကိုင္းလူတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းအသားကုန္ဆိုးကာ သူ႔ေျခေထာက္ေပၚ မတ္တက္ျပန္ရပ္နုိင္ဖို႕ အေတာ္ကို ၾကိဳးစားေနသည္။ နံရိုးနဲနဲလဲ ကိ်ဳးသြားသလိုခံစားေနရသည္။ သူ Lin Xiao ကုိ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ၾကည့္တဲ႕ အခါက်ေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးက ေၾကာက္ရြ႕ံမႈ အခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပေနသည္ “မင္းသတၱိရွိရင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေလ ထြက္မေျပးနဲ႕ေျမေခြးစြယ္အဖဲြ႔က မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကို လႊတ္ေပးမယ္ မထင္နဲ႕”
Ling Xiao သူ႔မ်က္လံုးေတြ ပြင့္က်ယ္သြားူျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းက ဓါးေတြကို ေအာက္စုိက္ထားျပီး ရန္ျဖစ္ဖို႔ေတာင္ တြန္႕ေနေသာေျမေခြးအစြယ္အဖြဲ႕ကို လွမ္းၾကည့္လုိ္က္သည္။ Ling Xiao ရဲ႕ အလြယ္တကူ အႏိုင္ယူမႈကို ၾကည့္ျပီး ဘယ္သူမွ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း မလုပ္ရဲတာေၾကာင့္လဲ ျဖစ္နုိင္သည္။ သူကေတာ့ က်ိတ္ရယ္ရံုသာ တကယ္လဲ ဒါေလးက လူရမ္းကားအဖြဲ႕သာ ျဖစ္သည္။ သူတို႕ရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းေလးနဲ႕ေတာင္ သူတို႕ဆႏၵရွိသေလာက္ ျပႆနာရွာေနႏိုင္ေသးသည္။
“အရူးေတြ”
Ling Xiao တဖက္လူကို လွာင္ေျပာင္သလို သေရာ္ျပံဳးေလး ျပံဳးျပီးတာနဲ႕ You XiaoMo ကို ဆြဲေခၚျပီး ျမင္းလွည္းထဲ ျပန္၀င္သြားသည္။ အဲဒိအခ်ိန္မွာပဲ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ျမင္းက အကင္းပါးစြာနဲ႕ထဟီေလသည္။ သူ႔ခြာေပၚကို ေၾကာ့ေမာ့စြာ ျပန္ရပ္ျပီးတာနဲ႕ စျပီး ကဆုန္ေပါက္ေျပးေတာ့သည္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ ခပ္ေႏွးေႏွးေလးပဲ ေျပးတာမို႕ လူေတြကေတာ့ ထူးဆန္းသည္လုိ႕ မထင္ၾကေတာ့။ ဒီ HunJiျမိဳ႕ အျပင္မွာက လူေတြ သြားၾက လာၾကနဲ႕မို႔ အရွိန္နဲ႕ ကဆုန္ေပါက္သြားဖို႔က မသင့္ေတာ္ေသာ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ျမင္းခြာသံေတြက ႏွိဳးေဆာ္သံေတြအလားထြက္မွသာ လူတိုင္းက ျမင္းလွည္းကုိ ဆြဲလာတာက မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ျမင္းမွ သတိထားမိၾကသည္။ ပံုျပင္ဒ႑ာရီေတြအရဆုိရင္ အဲဒိျမင္းေတြက အျပာင္းအလဲျမန္လို႔ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္။  ထင္မထားေအာင္လဲ ခံႏုိင္ရည္ရွိတဲ႔ အဖိုးတန္ျမင္းျဖစ္သည္။ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ျမင္းေတြက MoRiသစ္ေတာထဲမွာသာ ေတြ႕နိုင္တာေၾကာင့္လဲ ေတြ႔ျမင္ရဖို႕ ခက္လွသည္။ အမွတ္မထင္ကို ဒီမွာ ေပၚလာတာက ရုတ္တရက္ကို အုတ္ေအာ္ ေသာင္းနင္းျဖစ္သြားေစေပမယ့္ ျမင္းပိုင္ရွင္ကေတာ့ ထြက္ခြာသြားေလျပီ။
HunJi ျမိဳ႕၀င္ေပါက္ကို ေရာက္တာနဲ႕ ျမင္းရထားကုိ  အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္၏ တားဆီးျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။
မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ျမင္းက လွည္းအတြင္းကထြက္လာတဲ႕ ဖိအားအနည္းငယ္ကို ခံစားမိတာနဲ႕ ဟီသံေပးျပီး မရပ္ခ်င္ ရပ္ခ်င္နဲ႕ ရပ္တန္႕သြားသည္။
အေစာင့္ေတြကေတာ့ အဲဒိေတာ့မွပဲ သက္ျပင္းခိုိးခ်နိုင္သည္။ သူတို႕က မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ျမင္းကို မျမင္ဖူး၍လဲ မဟုတ္ အရမ္းအေျပာင္းအလဲ ျမန္တဲ႔ စရိုက္ကို လဲ သိသည္။ အကယ္လို႕သာ တရၾကမး္၀င္သြားရေတာင္ သူတိို႕ရဲ႕ ခြန္အားနဲ႕ ရပ္တန္႕ခုိင္းဖို႕ေတာင္ မျဖစ္ႏိုင္။ သည့္အျပင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ျမင္းကို ယဥ္ပါးေအာင္ ခိုင္းႏုိင္သည့္ သူဆုိတာကလဲ သာမာန္လူျဖစ္မွာ မဟုတ္။ သူတို႕ကသာ အဲဒိပုဂၢိဳလ္ကို သြားျပီး အာခံမိလိုက္ရင္ ေကာင္းတဲ႕ကိစၥျဖစ္လာမွာေတာ့ မဟုတ္ေခ်။
“အားေတာ့နာပါတယ္ ဒါေပမယ့္ HunJi ျမိဳ႕ထဲကို ၀င္ခ်င္တဲက လူတိုင္းက ေရႊ ႏွစ္ျပားစီ ေပးဖို႕ေတာ့ လိုအပ္လို႕ပါ” အေစာင့္တစ္ေယာက္က ေျပာလုိက္သည္။
ဒီဟာက HunJi ျမိဳ႕ရဲ႕ ၀င္ေငြရေပါက္ရလမ္းမ်ားထဲက တစ္ခုျဖစ္သည္။ အျမဲတမ္း ေနထိုင္တဲ႕သူေတြက လြဲရင္ အျပင္ကေန လာတဲ႕ လူတုိင္းက ျမိဳ႕ထဲ ၀င္တုိင္း ျမိဳ႕၀င္ေၾကးေပးေဆာင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ လူမ်ားမ်ားလာေလ ျမိဳ႕၀င္ေၾကးပိုရေလ ျဖစ္သည္။ ေရႊႏွစ္ျပားက သာမာန္ မိသားစု တစ္ခုကို ႏွစ္လေလာက္ ဖူလံုေစေပမယ့္ လူအမ်ားစုကေတာ့ အဲဒါကို အမ်ားၾကီးေတြးေတာမေန ။ ျမိဳ႕ထဲမွာ ေနရာတစ္ခုေလာက္ရွာျပီး ဆုိင္ခန္းေလးတစ္ခု ခင္းလုိက္ရင္ ေရႊႏွစ္ျပားဆိုတာ အခ်ိန္အေရြးျပန္ရႏိုင္သည္ပင္ ။  ဒါေၾကာင့္ လူအမ်ားအတြက္ကေတာ့ ဒီေလာက္ ျမိဳ႕၀င္ေၾကးဆိုတာက လက္ခံႏိုင္သည့္ အတိုင္းအတာထဲ ရွိေနသည္။
အေစာင့္စကားေျပာတာ ဆံုးတာနဲ႕ ေရႊေလးျပားကိုင္ထားတဲ႕ သြယ္လ်တဲ႕ လက္တစ္ေခ်ာင္းက ျပတင္းေပါက္က ထြက္လာသည္။
ဟသြားတဲ႔ ျပတင္းေပါက္ ကေန အထဲက လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ကို အေစာင့္ တစ္ေယာက္က ျမင္လုိက္သည္။ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ျမင္းကို သံုးတဲ႕သူေတြကလဲ ေရႊျပားနဲနဲေလာက္ေတာင္ မရွိမယ့္ လူေတြမဟုတ္တာမို႕လုိ႕ သူအထဲကို စစ္ခြင့္မေတာင္းေတာ့ပဲ ၀င္ခြင့္ေပးလုိက္ေတာ့သည္။
ျမင္းလွည္းအတြင္းမွာေတာ့ You XiaoMo တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေျပာဆိုေနသည္။ “ ကံေကာင္းတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေရႊျပားေတြ ယူလာလို႕ ႏို႕မို႕ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ၀င္ခြင့္ေတာင္ ရမယ္ မထင္ဘူး”
Ling Xiao ျပံဳးသြားသည္။ အကယ္လို႕ သူတို႕မွာ ေရႊျပားေတြမပါလဲ ကိစၥမရွိတာေတာ့ မေျပာျဖစ္ေတာ့။ အျခားေသာ အဖိုးတန္အရာေတြနဲ႕ လဲလွယ္သံုးႏိုင္သည္။ သူတို႕မွာ ပါလာတာက ေရႊေလးျပားထပ္ တန္ဖိုးရွိေနသေရြ႕ အေစာင့္ေတြက အဲဒိပစၥည္းကို သူတို႕အတြက္ သိမ္းထားကာ သူတို႕ကိုယ္ပိုင္ ေရႊျပားေတြနဲ႕ လဲလွယ္ယူျပီး ၀င္ခြင့္ေပးမွာပင္ ျဖစ္သည္။ အဲဒါကလဲ အဆန္းတၾကယ္ေတာ့ မဟုတ္။ HunJi ျမိဳ႕မွာက အဲလုိလုပ္တာက တားျမစ္ထားတာမရွိေသာေၾကာင့္ အေစာင့္ရဲ႕ ကံေကာင္းမႈနဲ႕ေတာ့ ဆုိင္သည္။
“အကိုၾကီးLing ကၽြန္ေတာ္တို႕အခု ဘယ္သြားၾကမွာလဲ”
You XiaoMo ေရႊျပားေတြပါတဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ကိုင္ထားရင္းနဲ႕ ျပတင္းေပါက္လုိက္ကာကို မကာ အျပင္ကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ၾကည့္ေနသည္။ ပ်ားပန္းခတ္မွွ် လႈပ္ရွားေနတဲ႕ လမ္းေတြက ေနရာေပါင္းစံုမွာ ျမဳပ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ ျဖစ္ေနတဲကေခါင္းေတြနဲ႕ ျပည့္ေနသည္။ ဒီလုိအံ႕မခန္းျမင္ကြင္းက HePingျမိဳ႕ထက္ေတာင္ ပိုျပီး အသက္၀င္သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အေစာကတင္ ျမိဳ႕အျပင္မွာျဖစ္ခဲ႕တာေတြ သူေမ႕ကုန္သည္။
“ပထမဆံုး ငါတို႕ ေလလံပြဲလုပ္မယ့္ေနရာကို သြားျပီးေတာ့ ေလလံပြဲ တက္မယ္ဆိုတာ သြားေျပာမယ္ က်န္တာကို ေတာ့ ျပီးမွပဲ ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့”
Ling Xiao ရထားလံုးထဲမွာ ႏြမ္းႏြမ္းလ်ွလွ်ေလး မွီျပီး စိတ္လွဳပ္ရွားေနလို႕ အနဲငယ္ နီေနတဲ႕ You XiaoMoရဲ႕ မ်က္ႏွွာကို ေဘးတိုက္ေလး ေငးၾကည့္လ်က္သားျဖစ္သြားသည္။ သူ႕ မ်က္လံုးေတြကို ၾကိဳးစားျပီး ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္သည္။
ေလလံပြဲ လုပ္မယ့္ ေနရာက ဘယ္မွာလဲ
You XiaoMo သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမးလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ျမင္း က တကယ္ကို သြားရမယ့္ ေနရာကို သိျပီး သူ႔တို႕ကို ေခၚသြားတာကို လဲ နဲနဲေတာ့ သံသယ ရွိေနသည္။ ျမင္းေတြက လမ္းသိတယ္လို႕ သူတစ္ခါမွ မသိခဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ Long Xiao တုိက္ တိရိစာၧန္ေတြရဲ႕ အသိစိတ္ကို ေတာ့ သာမန္လို႕ ေျပာလို႕မရတာေတာ့ သူသိသည္။
“ဒီလမ္းအဆံုးမွာ” Ling Xiao ျပန္ေျဖသံထြက္လာသည္။
ပုတီးေစ႔လုိက္ကာကို ဖယ္မလို႕ လုပ္ေနတုန္း ျမင္းရထားက ရုတ္ခနဲ ရပ္တန္႕သြားသည္။ သတိထားမေနတာၾကာင့္ လူတစ္ကိုယ္လံုး အေရွ႕ကို ပံ်ထြက္ေတာ့မတတ္ျဖစ္ေနတုန္း မွာ Ling Xiao ရဲ႕ လက္ၾကီးကို သူ႔ကို လွမ္းဆြဲျပီး ေဖးကူထားသည္။ You XiaoMo ေျခကားယား လက္ကားယားနဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ပ်ာယာခတ္ျပီး ဘာျဖစ္သြားတာလဲဆိုတာ မေမးရေသးခင္ Ling Xiao ရဲ႕ အသံက သူ႕ ေခါင္းေပၚက ထြက္လာသည္ “ငါတို႕ ေလလံပြဲ ေနရာ ေရာက္ျပီ”
ေျပာျပီးတာနဲက Ling Xiao က သူ႔ကို ေပြ႕ေခၚျပီး ျမင္းရထားအျပင္ကို ခုန္ထြက္လုိက္သည္။
လူရႈပ္ေနတဲ႕ လမ္းအဆံုးရဲ႕ အလယ္မွာ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္က အျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ေပြ႕ျပီး ေပၚလာသည္။ အေပြ႕ခံရတဲ႔ လူငယ္ေလးက ပိန္ျပီးေသးတယ္လို႕ ေျပာလုိ႕ရေပမယ့္ သူက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆိုတဲ႕ အခ်က္ကို ေျပာင္းလုိ႕ေတာ့ မရ
ဘက္ေပါင္းစံုကေန အံ႕ၾသတၾကီးနဲ႕ အၾကည့္ေတြက ေၾကာင့္ You XiaoMo ရွက္ကာ Ling Xiaoရဲ႕ လက္ထဲက ခ်က္ခ်င္းခုန္ထြက္လုိက္သည္။