အကျော်ဇေယျ အရှင်သခင်၏ ဇနီး (Myanmar Translation)

Chapter 103 Appraising Treasures (Z & U)

Zawgyi
အခန္း ၁၀၃ ရတနာမ်ားကုိ တန္ဖိုးျဖတ္ျခင္း

You XiaoMo သူ႔ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ ၾကီးမားခန္႕ညားတဲ႕ ေလလံပြဲ ျပဳလုပ္မယ့္ အေဆာက္အဦးက မိုးထိုးေနသည္။ အံ႕အားသင့္ျပီးေတာ့ ပင့္သက္ရွိဳက္တာသာ သူတတ္ႏို္င္သည္။
ဒီ ေလလံပြဲအဆာက္အဦးက အေတာ့္ကို ၾကီးမားလြန္းသည္။ အိုလံပစ္ ပြဲ က်င္းပဖို႕ ေဆာက္ထားတဲ႕ ‘ ငွက္သိုက္’ ေတာင္ သူ႕မ်က္စိေရွ႕က အေဆာက္အဦးေလာက္ မၾကီးေတာ့။ အဲဒိတုန္းက အိုလံပစ္ပြဲက ျပိဳင္ပြဲေတြၾကည့္ဖို႕ေတာင္ သူအထူးခရီးစဥ္ လုပ္ျပီး သြားေသးသည္။ အဲဒိမွာ ငွက္သိုက္ အေဆာက္အဦးရဲ႕ ခမ္းနားမႈနဲ႕ အရြယ္အစားကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ေတာင္ အံၾသခဲ႕ရသည္။ အခု HunJi ျမိဳ႕ရ႕ဲ ေလလံပြဲအေဆာက္အဦးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ အဲဒိႏွစ္ခုကို ႏွိဳင္းယွဥ္ ၾကည့္လုိ႔ေတာင္ မရတာကို သတိထားမိသြားသည္။ ငွက္သိုက္ က အခုအေဆာက္အဦးရဲ႕ တစ္၀က္ေတာင္ မရွိ ထပ္ျပီးေျပာရရင္ သံုးထားတဲ႕ပစၥည္းေတြက အစ သာမာန္မဟုတ္တာ သိသာထင္ရွားသည္။ တစ္ခုလံုးကို အနက္ေရာင္ ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႕သာ ေဆာက္ထားသည္။ ဘယ္ေလာက္ ႏွစ္ေတြၾကာေနျပီလဲ ဆိုတာ မေျပာနိုင္ေပမယ့္ ပြန္းရ  ျခစ္ရာေလး တစ္ခုေတာင္ ရွိမေန။
ဒီအဆာက္အဦးၾကီးရဲ႕ နာမည္က ၾကယ္ခုနစ္လံုး ေလလံအိမ္ ဟု ေခၚသည္။ ေနာက္ကြယ္ကေန အရမ္းကုိ သန္မာျပီး အင္အားရွိတဲ႕HunJiျမိဳ႕ရဲ႕ သခင္ က ေထာက္ပံ့ေပးထားသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သူ႕ရဲ႕အမိန္႕ေအာက္မွာ သန္မာတဲ႕ စစ္သားေတြနဲ႕ သတၱိရွိတဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ရွိသည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘယ္သူမွ ၾကယ္ခုနစ္လံုးေလလံအိမ္ကို ျပႆနာမရွာရဲၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ၾကယ္ခုနစ္လံုးေလလံအိမ္ အျပင္က တံခါးနားတြင္ ခြ်န္ထက္တဲ႔ လက္နက္ေတြ ကိုင္ထားတဲ႕ အမည္းေရာင္ယူနီေဖာင္း၀တ္ အေစာင့္ ႏွစ္ဆယ္ဦးထက္ မနည္းရွိသည္။ သူတို႕ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက တိုးေဖာက္ျမင္ႏိုင္တဲ႕ သိမ္းငွက္ေတြ အလား လမ္းေပၚသြားလာေနတဲ႕ လူေတြအေပၚေကာ ေလလံအိမ္ထဲကို ၀င္ထြက္ေနတဲ႕ လူေတြအေပၚမွာပါ အကဲခတ္ေနၾကသည္။ သူတို႕ေတြဆီက ထုတ္လႊတ္ေနတဲ႕ စြမ္းအင္ေတြေၾကာင့္ You XiaoMo ကို အားနည္းသလို ခံစားရေစတာမို႕ သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာ အံၾသမႈေတြက အတိုင္းသာျပေနသည္။ ဒီလူေတြက အေတာ္ကို အထင္ၾကီးဖို႕ ေကာင္းတာပဲ Long Xiao တိုက္ရဲ႕ တတိယ အၾကီးဆံုး ျမိဳ႕ ျဖစ္ေနတာကို အံ႕အားသင့္စရာ မလိုေတာ့ ဒီလုိ အရာေတြ ပုိင္ဆို္္င္ထားဖို႕ ဆိုတာကလဲ ခြန္အားၾကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္ေလ။
သူတို႔ေပၚလာတာနဲ႕ ႏွစ္ဆယ္ႏွင့္ အထက္ ရွိတဲ႕ ယူနီေဖာင္းအနက္ေရာင္၀တ္ အေစာင့္ေတြထဲက ခုနစ္ေယာက္ ရွစ္ေယာက္က မ်က္လံဳးေတြကသူတို႕ဆီေရာက္လာသည္။ တကယ္တမ္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူတို႕ ၾကည့္တာက Ling Xiao ကို။ You XiaoMoေလးကို ေတာ့ လံုး၀ကို အာရံုကို မထား။
လွည္းေပၚကေန ဆင္းျပီးတာနဲ႕ Ling Xiao က မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ျမင္းကို အသာပြတ္သပ္ေပးျပီးေတာ့ နားနားကပ္ကာ ေလသံတုိးတိုး နဲ႔   “သြား မင္းဘာသာ အဆင္ေျပတဲ႔ေနရာ ရွာျပီး ေစာင့္ေန”
အဲဒိစကားနဲ႕တင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ျမင္းက သူ႕ဘာသာ လွည္းကို ျပန္လွည့္ျပီး ျမိဳ႕တံခါးဆီကို ကဆုန္ေပါက္ ေျပးသြားေတာ့သည္ ။
You XiaoMo အသံၾကားလုိ႔ လွည့္ၾကည့္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ အဆုိပါ ျမင္ကြင္းကို ျမင္သြားသည္။ သူအံ႔အားသင့္သြားျပီး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ျမင္းကို သြားျပန္ဆြဲဟန္ျပင္ေနတုန္း Ling Xiao ကေအးေအးေဆးေဆး သူ႕ဘက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
“ဘာလို႔ ျပန္ဆြဲထားတာလဲ ျမင္းက ထြက္သြားျပီေလ”
You XiaoMoက ခ်က္ခ်ငး္အေလာတၾကီးျပန္ေျပာသည္။
“စိတ္မပူနဲက သူထြက္ေျပးလုိ႔မရဘူး” Ling Xiao အသာႏွစ္သိမ့္လုိ္က္သည္။
You XiaoMo ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး သူေျပာတာ မွန္ရဲ႕လားဆိုတဲ႕အၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ မွန္ သလား မွားသလားက အခုအခ်ိန္မွာေျပာဖို႕ အလြန္ေနာက္က်သြားေလျပီ မီးဟုန္ဟုန္းေတာက္ျမင္းကလဲ အစပင္ ရွာမရေတာ့ေအာင္ပင္ ထြက္သြားေလျပီ။
အနက္ေရာင္၀တ္အေစာင့္ေတြရဲ႕ အၾကည့္ေတြေအာက္မွာပင္ Ling Xiao You XiaoMoကို ေကာက္ေပြ႕ျပီး ေလလံအိမ္ထဲကို ၀င္ေနတဲ႕ လူေတြနဲ႕ ေရာျပီး ၀င္သြားသည္။
ေလလံပြဲက မစေသးေပမယ္ အ၀င္အထြက္ လုပ္ေနသူ အမ်ားအျပားတာ့ ရွိသည္။ က်ယ္ျပန္႕တဲ႕အတြင္းပိုင္းမွာလဲ အဆံုးနုိင္တဲ႕ လူပင္လယ္ၾကီးက ဥဒဟို ေရြြေနၾကည္သည္။ You XiaoMo ကေတာ့ Ling Xiao က သူ႔ကို ေအာက္ခ်ေပးျပီး ခန္းမၾကီးရဲ႕ အလယ္ေကာင္ကို ဆြဲေခၚလာသည့္တုိင္ အလြန္႕ကို က်ယ္ေျပာလွတဲ႕ ေနရာၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ေၾကာက္ရြံေနဆဲ။
ခန္းမၾကီးရဲ႕ အလယ္ေခါင္ အေပၚဘက္မွာ ေက်ာက္စိမ္းနဲ႕ လုပ္ထားတယ္လို႕ ထင္ရတဲ႕ အနက္ေရာင္ပိတ္ကားတစ္ခ်ပ္ကို ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာေတာ့ ပစၥည္းအမ်ားစုကို အၾကမ္းဖ်ငး္ ေဖာ္ျပထားသည္။ အဲဒိမွာ ေမွာ္ေဆးလံုးေတြ၊ ေမွာ္ေဆးပင္ေတြ၊ နည္းနာေတြ နဲ႕ ေလလံတင္မယ့္ အျခားေသာ စရာေတြကုိ ေဖာ္ျပထားသည္။ ၾကယ္ခုနစ္လံုးရဲ႕ စံႏႈန္းေတြအရ အဆင့္နိမ့္ ေဆးလံုးေတြနဲ႕ ေဆးပင္ကို ဒီမွာ ေဖာ္ျပခြင့္မရွိ၊
You XiaoMo ေခါင္းကိုထုတ္္ျပီး သင္ပုန္းေပၚက ပစၥည္းေတြကို စစ္ေဆးလိုက္သည္။ အျခားသူေတြအတြက္ကေတာ့ ဒါေလက ပံုမွန္ပစၥည္းေတြပ္ ဒါေပမယ့္ သူ႕အတြက္ကေတာ့ ဒါေတြက သူလုိအပ္တာေတြပဲ ျဖစ္ေနည္။ ရွားပါးတဲ႕ ပစၥည္းေတြကေတာ့ သင္ပုန္းမွာ မၾကာ္ျငာထား။ အကယ္လုိ႕ အဲဒါေတြကို သူရမယ္ဆိုဦးေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြကို သူခံစားဖို႕လဲ အခြင့္အေရး မရွိ။ ေသခ်ာေအာင္ေျပာရရင္ သူကအခုခ်ိန္မွာ ငမြဲပင္ သူ႕မွာ အခု ရွိေနတာ ဆယ္ျပားလား ဘာလားေတာင္ မေသခ်ာ။
Lin Xiao ေဘးဘီ၀ဲယာ တစ္ခ်က္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရတနာမ်ားတန္ဖိုးျဖတ္သည္လုိ႕ ေရးထားတဲ႕ ေက်ာက္တံုးအခန္းေလးကုိ မ်က္စိက်သြားသည္။ လူထြားၾကီးႏွစ္ဦး က တံခါးကို ေစာင့္ေနသည္။ သူတို႕ လမ္းေလွ်ာက္လာတာျမင္တာနဲ႕ သူတို႕ကို ေပး၀င္ခင္ ဖ်တ္ခနဲ တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။
You XiaoMo LinXiaoရဲ႕ အေနာက္ကေန ေခါင္းကေလးထုတ္ျပီး ေက်ာ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္အခန္းေလးေတြ အမ်ားၾကီးကို ျမင္ရသည္။ အထဲက လူေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို လဲ ေရးေရးေလး ျမင္ႏိုင္သည္။ ဒီလို သီးျခားလုပ္ထားတာက ရတနာေတြကို ယူလာတဲ႕သူေတြက အျခားသူေတြမျမင္ေစပဲနဲ႕ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ျခင္းကို ျပဳလုပ္ ႏိုင္သည္။ ဒီနည္းနဲ႕ အလစ္သုတ္မယ့္ သူေတြ လိမ္ညာတဲ႔ သူေတြကို လဲ ေရွာင္ဖယ္နိုင္သည္။
သူၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ မလံု႕တလံု ၀တ္ထားတဲ႕ အေစခံ၀န္ထမ္း အမ်ိုဴးသမီးတစ္ေယာက္ သူတို႕ဆီ ေလွ်ာက္လာသည္။ ႏွင္းလုိေဖြးေနတဲ႕ ရင္ကို ေဖာ္ထားတာက အျပင္ ခုန္ထြက္ေတာ့မတတ္ ေဖာ္တဲ႔ေနရာကေတာ့ ေခတ္သစ္အခ်ိန္ထက္ေတာ့ မေလ်ာ့။ ထုိအေစခံရဲ႕ မ်က္လံုးက You XiaoMo ကို တစ္ခ်က္သာ ၾကည့္ျပီး အရပ္ရွည္ျပီး ခန္႕ညားလွတဲ႕ Ling Xiao ေပၚမွာ အၾကည့္မလႊဲပဲ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႕ ရုတ္တရက္ဆြဲေဆာင္လုိက္သည္။ နားေထာင္သူေတြ စိတ္လြတ္ေလာက္တဲ႕ အသံမ်ိဳးေလးနဲ႕ “ဆရာ ႏွစ္ေယာက္က ပစၥည္းေတြကို ရာျဖတ္ဖိုု႕လာတာလား ေလလံတင္ခ်င္လို႕ လာတာလားရွင့္”
အေစခံကို သတိလြတ္ျပီး ေငးေနတဲ႕ You XiaoMoရဲ႕ အၾကည့္ကို ျမင္တာနဲ႕ Ling Xiao တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျဖလုိက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကလဲ မေက်နပ္မႈေၾကာင့္ မႈန္ကုတ္သြားသည္။ အေစခံ၀န္ထမ္းေလးကေတာ့ Ling Xiao က သူစကားေျပာတဲ႕ ေလသံကို မၾကိဳက္ဘူးလုိ႕ ထင္တာေၾကာင့္ ခ်က္္ခ်င္းကို အကူအညီေပးတဲ႕ပံုစံကို ေျပာင္းလဲလုိက္ျပီး လ်ိဳ႕၀ွက္ခန္း တစ္ခုကို တေလးတစားနဲ႕ ပို႕ေဆာင္ေပးသည္
အမ်ိဴးသမီးလွည့္ထြက္သြားတာနဲ႕ You XiaoMoကို လွမ္းကိုင္လုိက္ျပီး Ling Xiaoတစ္ေယာက္ မသာမယာေမးေတာ့သည္။
“ဘာေတြ ၾကည့္ေနတာလဲ”
You XiaoMoက သူ႔အမူအယာကို သတိမထားမိပဲ အံ႕အားတၾကီးနဲ႕ “အေစာက မိန္းမေလ အဲသေလာက္ ပြင့္လင္းလိမ္႔မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္မထားဘူး သူတို႕ေတြ ပိုျပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနသင့္တယ္လုိ႕ထင္တယ္ အေတာ္ ဆိုးတာပဲ”
“အဲဒိေတာ့ ညီေလးမင္းက အဲဒိလုိ မိန္းမမ်ိဳးကို ၾကိဳက္လား” Ling Xiao မ်က္လံုးေလး အသာေမွးရင္းနဲ႕ ႏူးႏူးညံ႔ညံ႔ေလး ေမးလုိက္သည္။
“မျဖစ္ႏိုင္တာ” You XiaoMo မစဥ္းစားပဲနဲ႕ ျပန္ေခ်ပလုိက္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္က မ်က္ခံုးလွျပီး အျပစ္ကင္းတဲ႔ ပံုစံေလးေတြ ပိုၾကိဳက္တာ ဒီဟာၾကီးက သြက္လြန္းတယ္ မၾကိဳက္ဘူး”
သူ႔ရဲ႕ျပန္ေခ်ပတာကို ၾကားလုိက္တဲအခါ Ling Xiao ရဲ႕ အမူအယာက ခ်က္ခ်င္းေတာ္ေတာ္ကို ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားသည္။ ဒါေပမယ့္သူ႔အေပ်ာ္က စကၠန္႕ပိုင္းေလာက္သာ ခံလုိက္ျပီး ေနာက္ပိုင္းက ဟာေတြၾကားတဲ႔ အခါမွာေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္က မုန္တိုင္းထန္မယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ ေပၚလာေပမယ့္ ေသခ်ာတဲ႕လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ မသိေသး
“မင္းက လွျပီး အျပစ္ကင္းတဲ႕သူမိ်ဳးကို ၾကိဳက္တာလား”
Ling Xiao သူ႔ေဘးကလူကုိ ခပ္တင္းတင္းဖက္လုိက္သည္။ သူ႕ပင့္သက္ေတြက ပူထူလာေပမယ့္ စကားလံုးေတြက ေတာ့ေရခဲေတြ သံုးလက္မေလာက္ခဲေနသလုိကို ေအးစက္ျပီး ျပတ္သားလွသည္။ သူ႔စကားေတြက မ်က္ခံုးလွတယ္ဆိုတာက မိန္းမေတြကို ဆိုလိုမွန္း သူ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္သည္။ ေနာက္ဆံုးက်မွသာ ေသခ်ာတဲ႕ ခပ္တံုးတံုးလူရြယ္ေလးက နားလည္သြားသည္။ သူေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အရမး္ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာျပံဳးေနတဲ႕ Ling Xiao ကို သူျမင္လုိက္သည္။ မ်က္လံုးေတြက အစ ျပံဳးေနာ အခုပဲ ေျပာစရာ ရွိတာက အဲဒါေတြက လူယုတ္မာအျပံဳးဘက္ ေရာက္ေနတာပါပဲ ရုတ္တရက္ You XiaoMoရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ သတိေပးေခါင္းေလာင္းသံေတြ ဆူညံသြားသည္။
ဒါ အဆံုးသတ္ပဲ အဆံုးပဲ Ling Xiao အဲလိုျပံဳးတာကို သူတို႕ စျပီးဆံုထဲက တစ္ခါမွ မျမင္ခဲ႕စဘူး။ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ Black Friday ရွိသည္ Ling Xiao မွာ Black Smile ရွိ…….
“အ အကိုၾကီးLing  ကၽြန္ …..ေတာ္တို႕ ၀င္သင့္…….”
You XiaoMo ေၾကာက္ျပီး အသံေတြတုန္ေနသည္။ ႏွလံုးသားႏုငယ္တဲ႕ သူေလးက ဒီေနရာမွာတင္ ဆုတ္ျဖဲခံေနရသလုိမ်ိဳး ဒီတစ္ၾကိမ္ကေကာ ဘာျဖစ္တာလဲ မ်က္ရည္ေတာင္ က်ခ်င္လာျပီေနာ္
မင္း ငါ့ေမးခြန္းကိုမေျဖရေသးဘူးေလ Ling Xiao အသာေလး ျပံဳးျပလုိက္သည္
ေၾကာက္ရြံ႕မႈ၊ သူ ေၾကာက္စရာဇာတ္လမ္းေတြ ၾကည့္ေနတဲ႕ အခ်ိန္နဲ႕ ႏိႈငး္ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဒီအျပံဳးက ပိုျပီးေတာ့ ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းသည္။ ေတာ္သးတာေပါ့ သူအရိပ္အျမြက္ေတာ့ နားလည္လုိက္သည္ ဒီအျပံဳးၾကီးက သူ႔တစ္ဘ၀လံုးကို ေျခာက္လန္႕ေတာ့မွာ။ အခု သူ႕ကို ျပံဳးျပီး ၾကည့္ေနတာနဲ႕တင္ သူ႕ႏွလံုးသားက ေၾကာက္လန္႕မႈေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ေနသည္။
“ဒါ …..က နားလည္မႈ လြဲတာပါ” You XiaoMo သေတြးမ်ိဳခ်လုိက္သည္ သူ႔မ်က္လံုးအိမ္က ထြက္ေပါက္ကို အသဲအသန္ရွာေနသလုိမ်ိဳး တျဖည့္းျဖည္း ၀ိုင္းစက္လာသည္။
“ဘာကို ငါက နားလည္မႈ လြဲတာလဲ” Ling Xiao မ်က္လံုးေတြ က်ဥ္းသြားသည္။
You XiaoMo ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို သူအာရံုစိုက္ျပီး ေျပာေနသလုိ  ၀ိုင္း၀ိုင္းလာသည္ ။
“ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႕ ၾကိဳက္တယ္ ဆိုတာက တကယ္ေတာ့…. လုိလားတာ၊ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုလိုတာက လုိလားတာ အေစာက အကိုၾကီးေတြ႕လုိက္သလိုမ်ိဳးပဲေလ အဲဒိ အေစခံ ၀တ္ထားတာက ေဖာ္လြန္းတယ္ေလ သိကၡာမရွိေအာင္ကို ဖိတ္ေခၚေနသလုိမ်ိဳး အဲလို မိန္းမမ်ိဳးကို ဘယ္သူက ၾကိဳက္မွာလဲ ေနာ့္. အဲဒါေၾကာင့္ အျပစ္ကင္းတာက ပိုေကာင္းတယ္ေလ အနည္းဆံုးေတာ့ လက္ထဲက ထြက္မသြားဘူးေပါ့….”
Ling Xiao မ်က္ခံုးေတြျမင့္တက္ကာ ေန႕တစ္၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ မ်က္လံုးက်ဥ္းမ်ားနဲ႕ ၾကည့္ျပီး “ဟုတ္လို႔လား”
“ဒါေပါ့” You XiaoMo ေခၽြးေတြသုတ္လုိက္ျပီး ေသခ်ာတဲ႕အေနနဲ႕ ေခါင္းပါ တဆတ္ဆတ္ ျငိမ့္ျပလုိက္သည္။
သူဘယ္လိုလုပ္ မဟုတ္ဘူးလုိ႕ ေျပာရဲမွာလဲ အကယ္လုိ႕ သူသာ ေခါင္းခါျပီး ေျပာထဲ့လုိက္လို႕ကေတာ့ Ling Xiao လက္ခ်က္နဲ႕ သူေသသြားနုိင္သည္။ သူရဲ႕ ဘ၀ေလးက ဖူးရာကေန အခုမွ ပြင့္ဖို႕ တာဆူေနတာ သူတကယ္ကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ မေသခ်င္ေသးပါ
“ညီေလး စကားေတြကလဲ ျဖစ္နုိင္တာပဲ…..”
Ling Xiao သူ႕ရဲ႕ ျခိမ္းေျခာက္တဲ႕ အၾကည့္ေတြကို ျပန္သိမ္းသြားတာနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ၾကည့္ေကာင္းတဲ႕ နဂို ခန္႔ညားမႈေတြ ျပန္ေရာက္လာသည္ ပခံုးကို အသာပုတ္ျပီး ပီတိအျပံဳးေလးနဲ႕ “ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ မင္းကို လႊတ္ေပးလုိက္မယ္ေနာ္”
You XiaoMo ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းစြာပင္ ေက်းဇူးအထူးတင္သြားမိသြားသည္ သူဒီေန႕ ထြက္တဲ့ ေခၽြးေစးေတြက ဟိုးအရင္ ထြက္ဖူးတာေတြေပါင္းတာနဲ႕ ညီတာကို ေကာင္းကင္ဘံုေတာ့ သိမွာပါ
အေစခံ၀န္ထမ္း ညႊန္ျပသြားတဲ႕ လွိ်ဳ႕၀ွက္ခန္းထဲကို ႏွစ္ေယာက္ ၀င္လုိက္ၾကသည္။ အထဲေရာက္တာနဲ႕ You XiaoMo က တံခါးကို ခ်က္ခ်င္းပိတ္လိုက္သည္။ တံခါးက သံနဲ႕ ျပဳလုပ္ထားတာျဖစ္သည္ အရမ္းကို ထူျပီးေတာ့ အသံလံုသည္ အျပင္က လူေတြ ခိုးနားေထာင္မွာကို လဲ ကာကြယ္ေပးနုိင္သည္။
လွိ်ဳ႕၀ွက္အခန္းက အရမ္းေတာ့ မၾကီး။ အလယ္ေခါင္မွာေတ့ ဆံပင္မီးခိုးေရာင္ႏွင့္ အသက္ၾကီးၾကီး လူၾကီးတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ အဆိုပါ အဖိုးၾကီးကလဲ အမဲေရာင္၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားသည္ သူ႕မ်က္ႏွာက အေရးအေၾကာင္းေတြနဲ႕ ျပည့္ေနေပမယ့္ သူ႕မ်က္လံုးေတြကေတာ့ လိမၼာပါးနပ္စြာနဲ႕ ေတာက္ပေနသည္။ အခုေတာင္ သူ႔ရဲ႕ ထိုးထြင္းျမင္နုိ္င္တဲ႕ အၾကည့္ေတြက သူတို႕ကို အကဲခတ္ေနသည္။
You XiaoMo ကေတာ့ အဲဒိအဖိုးၾကီးက ေမွာ္ဆရာျဖစ္မယ္ဆိုတာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားသည္။ သူဘာလုိ႕သိတာလဲ ဆိုေတာ့ သူအျခားတစ္ေယာက္ဆီကေန သန္မာတဲ႕ စိတ္၀ိဥာဏ္ကို ခံစားမိသည္။ သိုင္းသမားေတြက ေမွာ္ဆရာေတြ မဟုတ္ၾက။ သူတို႕က စိတ္၀ိဥာဏ္ကို ေလ့က်င့္လို႕မရတာေၾကာင့္ ေမွာ္ဆရာေတြနဲ႕ ယွဥ္တဲ့အခါက်ရင္ အနည္းငယ္ အားနညး္တတ္ၾကသည္။
“ေက်းဇူူးျပဳျပီး ထုိင္ပါဦး”
အဖိုးၾကီးက စားပြဲခံုေရွ႕က ထုိင္ခံုႏွစ္ခုကို ညႊန္ျပလုိ္က္သည္။ ထုိင္ျပီးတာနဲ႕ သူက ေအးေအးေဆးေဆးႏွင့္ စကားစေျပာေတာ့သည္ “ဒီက ဆရာႏွစ္ေယာက္ က ရတနာကို ရာျဖတ္ခ်င္တာဆိုရင္ အခု ထုတ္လုိ႕ ရပါျပီ”
You XiaoMo ထိုင္ခ်လုိက္ျပီး သူ႔ေမွာ္အိတ္ထဲေန အိတ္အရြယ္အစားေလာက္ရွိတဲ႕ ေရခဲ တံုးၾကီးကို ဆြဲထုတ္ျပီး စားပြဲေပၚကို တင္လုိက္သည္။
အဖိုးၾကီး ထင္ထားတာက သူတို႕ေတြ ေမွာ္ေဆးလုံးေတြနဲ႕ အျခားသူနဲ႕ ဆင္တူတဲ႕အရာေတြပဲ ယူလာမယ့္ ထင္ထားသည္။ ရုတ္တရက္ၾကီး ေရခဲတံုးၾကီးကို ျမင္လိုက္ရတဲံ အခါက်ေတာ့ မ်က္လံုးေတြေတာင္ ေမွးဆင္းသြားသည္။ သူက နဲနဲေတာ့ အံ႕အားသင့္သြားေပမယ့္ ေလလံပြဲကို လာတဲ႕ ပစၥည္းေတြက ဆန္းက်ယ္တဲ႕ ပစၥည္းေတြသာျဖစ္ရမည္ ေရခဲတုံုးထဲကေန စိတ္စြမ္းအားေတြကို အာရုံခံလုိက္မိတဲ႕အခ်ိန္က်ေတာ့ သူၾကက္သီးေတြေတာင္ ထြက္သြားသည္။ မ်က္လံုးေတြလဲ ခ်က္ခ်င္း က်ယ္ထြက္ သြားသည္။ “ဒါက ….”
အဖိုးၾကီးက ေရခဲတံုးကို သူ႕နွာေခါင္းနားကို ဆြဲယူျပီးအနံ႕ခံၾကည့္သည္. မ်က္ႏွာ အမူအယာပါ ေျပာင္းလဲသြားသည္ ။
“ဒါ စိတ္၀ိဥာဏ္အရည္ေတြမလား”
စိတ္၀ိဥာဏ္အရည္ ဆိုတာက ရတနာတစ္မ်ိုဳပဲျဖစ္သည္ Long Xiao တိုက္မွာဆိုရင္ အလြန္႕ကို ရွားပါးသည့္စာရင္း၀င္သည္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အဲဒါက သိုင္းသမားေတြရဲ႕ ၀ိဥာဏ္ခြန္အားကို အသစ္ျပန္ျဖစ္ေစသည္။ တိုက္ပြဲရဲ႕ အလယ္ေခါင္္မွာဆိုရင္လဲ ဒါမိ်ဳးအရာက အသက္ကယ္ေမွာ္ေဆးလံုးနဲ႕ တန္းညီသည္။ ဒါမိ်ဳးက သိုင္းသမားတိုင္း က အျမဲတမ္း အိမ္မက္ မက္ေနရတာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဘယ္သူကမွ မေရာင္းခ်င္တာေၾကာင့္လဲ ဒါက တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္ပင္ မရွိ။
You XiaoMo ေခါင္းညိမ့္လိုက္သည္။ “ ဒါက နဲနဲပဲ ရွိေသးတာ တစ္ခ်က္ေလာက္ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ေလလံတင္ရင္ ေစ်းဘယ္ေလာက္ရမလဲ ဆိုတာ ေျပာေပးပါ”
အဖိုးၾကီးက စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲက မ်က္ႏွာကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ျပန္ထိန္းလုိက္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ၾကည့္လုိက္သည္။ သူစကားမေျပာခင္ အရင္ေတြးဆျပီးမွ “ ဒါက တကယ့္ကို စိတ္၀ိဥာဏ္ အရည္ပဲ ဒါေပမယ့္ သူက မစင္ၾကယ္ဘူး အထဲမွာ မသန္႕ရွင္းမႈေတြ ရွိတယ္။ မသံုးခင္မွာ သန္႕စင္မႈေတြ လုပ္ဖို႕ လုိလိမ့္တယ္ အဲဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ဒီအရြယ္အစား နဲ႕ဆို စိတ္၀ိဥာဏ္တစ္စက္ပဲ ရလိမ့္မယ္ HunJi ျမိဳ႕ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္နဲက ခန္႕မွန္းရမယ္ဆိုရင္ စိတ္၀ိဥာဏ္အရည္ တစ္စက္က အနည္းဆံုး တစ္သိန္း ရလိမ့္မယ္”
You XiaoMo အရသာစံုကို ျမည္းလုိက္ရသလုိပင္……
ဒီေလာက္အတုံးၾကီးက တကယ္တမ္းက်ေတာ့ စိတ္၀ိဥာဏ္အရည္ တစ္စက္ပဲ ရမယ္ ဒါေပမယ့္ ေပးႏိုင္တဲ႔ေစ်းကေတ့ာ တစ္စက္ကို တစ္သိန္းေတာင္တဲ႕လား ဒါသူေမွ်ာ္လင့္တာထက္ေတာင္မ်ားေနေသးသည္။ သူထင္ထားတာက တစ္ေသာင္းထက္ေတာ့ မပ္ိုေလာက္ဘူးေပါ့