Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
PAUNAWA:
Plagiarism is a cybercrime. Sige gumawa ka ng krimen kung ikakasaya mo ang pag nanakaw mo. Hindi lang sila ang niloloko mo kundi pati na rin ang sarili mo. Nais ko ring ipabatid sa mga mambabasa na ang mga detalyeng nakapaloob sa aking kwento ay kathang isip lamang. Ang anumang pag kakahawig ng pangalan, tauhan at kaganapan ay hindi sinasadya ng manunulat. Ito ay BXB na maaaring hindi naaayon sa panlasa ng iba. Kung hindi mo gusto ang ganitong tema ay maaari kang lumisan sa aking pahina. Maraming salamat po.
The Handsome Flower
AiTenshi
March 2, 2020
Part 5
"Anak, ayos ka lang ba? Baka naman tumaba ka ng husto niyan, ang lakas mong kumain at halos ikaw ang umubos ng lahat. Dipres ka ba? Bakit napaka takaw mo yata?" tanong ni mama na may halong pag tataka noong makitang namumuwalan ako sa pag kain.
"Ma, diba ang pangalang Blas ay isang magiting na mandirigma noong panahon ng Renaissance? Na ang ibig sabihin ay kahit na ilang beses akong dapurakin pababa ay babangon at babangon ako?" ang tanong ko habang puno ang bibig.
"Eh siguro anak, ang pangalang Blas ay galing lang sa lolo mo. Hindi ko alam kung saan niya iyon nakuha. Siguro ay pangalan ito ng isang malakas na mandirigma sa paborito niyang komiks noong kabataan niya." sagot ni mama.
"Mainam naman kung gaano ma, kailangan kong kumain at mag palakas ng katawan dahil nahaharap ako sa isang madugong digmaan!" ang sagot ko sabay lagok ng isang basong batas ng kalabaw pati naka lagay sa bote ay ininom ko na rin, gulat na gulat si mama at napa nga nga nalang ito.
Agad akong tumayo at nag tungo sa likod bahay, inilabas ko ang mga lumang gym equipment ni papa sa bodega at nag simula akong mag exercise. Sit ups, buhat ng barbel, push up, takbo dito takbo doon. Kailangan kong mag palakas ng katawan upang muling makasabak sa laban doon sa campus. Nanood rin ako ng mga videos ng self defense at inaral itong mabuti. Buo sa aking loob na lumaban at huwag mag pasindak sa anumang pang aapi nila. Ang lahat ng nakakatanggap ng red card ay hindi tumatagal ng isang araw at lahat sila ay umaalis. "Pwes! Ibahin nila ako dahil hindi ako mag papatalo! Lalaban ako sa huling patak ng aking dugo at pawis!" ang sigaw ko sa aking sarili sabay sipa ng malakas gate ng campus dahilan para mapatingin sila. Hindi na rin ako nakasuot ng uniform dahil abala lang ito.
Walang guard sa tarangkahan kaya malayang nakakalabas ang mga estudyante. Pag pasok ko sa hallway ay nakatingin na sila sa akin at nag bubulungan. "Natagpuang duguan sina Mang Bill at Gerry noong isang gabi sa eskinita dahil sa kanya. Delikado pala ang isang iyan, kaya nga ang bitiw na ko sa pagiging participant dahil baka magaya ako sa kanila na naospital." ang wika ng isa.
Humarap ako sa kanila at tiningnan sila ng masama. "Isa pang bulungan ninyo babasagin ko ang bibig niyo." ang seryoso kong salita kaya natakot sila ay nag tatakbo palayo.
Ang lahat ng mga estudyante ay lumalayo kapag ako ay palapit na, ang iba ay natatakot, ang iba ay naka sunod sa akin hawak ang kanilang pang hampas pero kapag tinitingnan ko sila ng masama ay napapa atras sila lahat na parang mga asong bahag ang buntot.
