Hedgehog And Tiger [Myanmar Translation]

|46|

[Unicode]

ယန်ထန်က အကြာကြီးနေလို့မရဘူး၊ နှစ်သစ်ရဲ့ပထမဆုံးနေ့ရက်မှာ သူ့အဖေနဲ့အတူ မိထွေးရဲ့အိမ်ကိုလိုက်သွားရမှာမို့လိုလေ။

ယုအိမ်တော်။

ယုချင်ရဲ့မျိုးရိုးဟာ သူ့အမေဆီကနေယူထားတာ၊ ကွာရှင်းတုန်းက မျိုးရိုးနာမည်ပြောင်းခဲ့တယ်။

ယန်ချောင်ဖန်းနဲ့ သူမလက်ထပ်ခဲ့တဲ့နေ့...နှစ်သစ်ရဲ့သုံးရက်မြောက်နေ့။

"ထန်ထန် အိမ်ရောက်ရင် အဘွားလို့ခေါ်ဖို့မမေ့နဲ့ဦးနော်"

အဘွား...

သူ့မှာ အဘွားတစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ...သူ့အဘွားက ရွာငယ်လေးဆီမှာဟာ။

"ပျော်ရွှင်စရာနှစ်သစ်ပါ အဘွား!"
ယုချင်ရဲ့အသံဟာ အရမ်းကိုလိမ္မာတဲ့မြေးငယ်လေးတစ်ယောက်လိုပဲ...မသိရင် ယန်ထန့်ကိုသရော်နေကျက သူမဟုတ်သည့်အလားပင်။

အဘွားယုက သဘောကောင်းတယ်၊ ယန်ထန့်အဘွားလိုပဲ...ဆံပင်ဖြူတွေနဲ့အဘွားအိုတစ်ယောက်။
ယုချင်ပုခုံးကို အပြုံးနဲ့ပုတ်ပေးရင်း၊ အိတ်ကပ်ထဲမှစာအိတ်နီကို ထုတ်ပေးနေတယ်။

မိသားစုသုံးယောက်ဟာ အပြုံးတွေစီရီလို့...တံခါးအဝင်ဝမှာရပ်တန့်နေမိသူကတော့ ယန်ထန်။
အဘွားယုက သူ့ကိုဧည့်ခန်းထဲဆွဲခေါ်တယ်
"ကလေး သားနာမည်ကဘာလဲ?"

"ယန်ထန်"

"ထန်ထန်ပေါ့! လာ အဘွားကိုခေါ်ကြည့်စမ်းပါဦး!"

အသံထွက်လာဖို့ ယန်ထန်အချိန်ယူလိုက်ရတယ်
"အဘွား...အဘွားယု"

အဘွားယုက မျိုးရိုးနာမည်ထည့်ခေါ်တာကို ဂရုစိုက်ပုံမပေါ်ဘူး၊ စာအိတ်နီကိုသာ ကမ်းပေးလာတယ်
"လိမ္မာတဲ့ကလေး ပျော်ရွှင်စရာနှစ်သစ်ပါ!"

ထို့နောက်မှာတော့၊ အိမ်ခန်းထဲ ဖြေးညင်းစွာလျှောက်သွားခဲ့တယ်။
လက်ထဲကစာအိတ်နီကိုငုံ့ကြည့်ရင်း၊ ယန်ထန်ဟာ
အတွေးများနေခဲ့ရတယ်။

အဘိုးယုဆုံးသွားတာကြာခဲ့ပြီ၊ ထမင်းစားစားပွဲရဲ့ထိပ်ဆုံးနေရာမှာ အဘွားယုကနေရာယူထားတယ်။
ဟင်းပွဲတွေရောက်လာချိန်မှာတော့ စားသောက်ခြင်းကိုစတင်လိုက်တယ်၊ ယုမိသားစုက စည်းကမ်းကြီးတယ်...ထမင်းစားချိန်မှာ စကားပြောခွင့်မရှိဘူး။