Hedgehog And Tiger [Myanmar Translation]

|Extra 7|

[Unicode]

ကိုကာကိုလာနဲ့တန်ရှန်း။

ဟယ်ရှင်းလျန်အတွက်တော့၊ နွေရာသီဟာ ကိုလာအချိုရည်ဗူးဖြင့် ပုံဖော်လို့ထားတယ်။
ဘတ်စကတ်ဘောကစားပြီးချိန်တိုင်း၊ ကန်တင်းသွားပြီး ကိုလာဝယ်သောက်လေ့ရှိတယ်။
ဖန်ပုလင်းတွေက ပြန်လည်အသုံးပြုလို့ရတဲ့ပစ္စည်းတွေ...ဟယ်ရှင်းလျန်ဟာ အတန်းထဲပြန်မသွားဖြစ်သေးဘူး။

ကာဗွန်ဟိုက်ဒရိတ်ရဲ့အမြှုပ်ထမှုများ...ပုလင်းဝအထိတက်လာတတ်တယ်။
ပိုက်ထည့်သွင်းလိုက်ချိန်မှာတော့...ပိုက်ဟာ အပေါ်အောက်ကူးလူးလို့။

ဟယ်ရှင်းလျန်က ပိုက်ကိုနှုတ်ခမ်းနားတိုးကပ်ထားရတာသဘောကျတယ်။ ပိုက်ဝလေးက သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ပွတ်တိုက်နေတဲ့ခံစားချက်။

အနမ်းကိုတောင်းခံနေတဲ့ ခပ်ချွဲချွဲချစ်သူလေးအလား။

သူ့ဘေးရှိအတန်းဖော်လေးက ယောက်ျားလေးတွေအကြားမှာပါ ရေပန်းစားတာကိုရိပ်မိတယ်။
သူ့ရဲ့ခပ်သေးသေးခန္ဓာကိုယ်လေးကြောင့်နေမှာပေါ့။
အတန်းထဲမှာက ယောက်ျားလေးအယောက်၃၀...သူ့အတန်းဖော်လေးကိုတော့ ညီအစ်ကိုလို့မမြင်နိုင်ကျဘူး။

"ဟန်ချုံး! ကိုလာသောက်မှာလား?"

"သောက်မယ်!"

ဟယ်ရှင်းလျန်က ငြိမ်သက်သွားတဲ့ပိုက်ကို ငုံ့ကြည့်မိတယ်...အမြှုပ်တွေကုန်သွားခဲ့တာပဲ။
အေးစက်စက်ကိုလာအချိုရည်ဟာ ပူလောင်တဲ့နေအောက်နွေးနေခဲ့ပြီ။

"ဘာလို့ ဒီမှာထိုင်နေတာလဲ?"

အသံကြားရာဘက် ဟယ်ရှင်းလျန်လှည့်ကြည့်ဖြစ်တော့၊ ဟန်ချုံးက ကိုလာဗူးလေးကိုင်လျက် သူ့ဘေးနားဝင်ထိုင်နေခဲ့ပြီ။

ဟန်ချုံးက အရပ်မရှည်ဘူး...နူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့မျက်နှာလေးရှိတယ်...မျက်လုံးလေးတွေကတော့ မြင်ဖူးခဲ့သမျှမိန်းကလေးတွေထက်တောင် လှသေးတယ်။

ဘာမှပြန်မပြောတဲ့သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေကာ၊ ဟန်ချုံးက ပြုံးပြတယ်။
"မင်းရဲ့ကိုလာက အမြှုပ်တွေမကျန်တော့ဘူး!"

ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုငေးရင်း၊ ဟယ်ရှင်းလျန်နှလုံးသားကြီးက ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါဘဲ...တင်းကြပ်လာရတယ်။
မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး၊ ချွေးစိုနေတဲ့ဆံပင်တွေကို လှန်တင်တယ်။