I Just Want to be Happy [Completed]

I Just Want to be Happy

Yow wazzup.

Ang story na ito ay kathang isip lang, kung meron mang mga kakaibang name o ano pa na mababasa n'yo ay gawa-gawa ko lang 'yan. Kung meron mang totoo ay yung mga definition lang ng kung ano ano na isinaliksik ko lang po sa Google (- -,) CTTO. At may iilang part na nakabatay sa mga experiences ng may akda, the rest ay purong imahenasyon lamang. Hindi totoo ang ilan sa mga mababasa ninyo.

I'm not a pro writer. Trip ko lang talaga 'to, kaya kanya kanyang trip 'to. Uulitin ko, hindi ako magaling na manunulat, sadyang ginagawa ko lang ito para libangin ang sarili o sa mga may bumabasa man nito, kung meron man, salamat at sana maging satisfied ka sa kwento.

May mga maraming bad words at karahasan dito sa kwentong ito, kaya warning sa mga menor de edad na nagbabasa nito. Kung isa ka sa mga iyon... say hi.

Char, please be open minded na lang po. Wala na akong magagawa kung gusto niyo talagang bumasa ng ganitong genre.

Sa mga nakabasa na nito noon, asahan niyong may mababagong mga scenes, iyon ay upang pagandahin ang kwento. This story is edited.

Kahit edited na ito, asahan niyo pa ring may mga grammatical and typographical error pa rin kayong mababasa kase sabog ang tarantadong author.

Ge final na talaga 'to, bye yow dude. (-_-)

Disclaimer

This is a work of fiction. All the names, characters, places, business, events and incidents in this book are all part of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actually events is purely coincidental.

______________________________________

Chapter 1

Alexander's POV

I'm Alexander David Williams, call me Alex or what so ever, i don't care. I'm the Son of the owner in this School Saint Briant Williams Academy. I'm a basketball player with my friends Mike and Dave.

Call me a f*cking bad boy in this Campus. I don't care. I'm the Campus heartthrob and the King of Bullies here at SBWA. Wala akong pinipiling biktima.

It's crowded here on my way and I just got out of my Lamborghini car.

Matapos kong alisin ang itim kong sunglasses ay napalingon pa akosa kawalan nang makarinig ng maingay na tunog ng motor na para bang nakikipagkarera sa bilis ng pagkakatakbo pero hindi ko iyon makita kung saan banda, sa dami ng tao ditong nakapaikot sa akin.

Pinapalibutan na naman ako ng mga nagtitiliang mga babae, may tarpaulin pang dala ang ilan habang may pictures ko na nakalagay.

I'm so f*cking handsome. 

Suddenly, my phone rang causing me to stop walking from the crowded area here on our Campus.

"What do you want dude?" I answered the call.

I'm using a Bluetooth headphone so I can hear Ranz speak on the call as I continue to walk and my both hands are in my pocket, wearing a black leather jacket, ignoring the people who admire me. I'm used to this kind of sh*ts, so noisy, it's annoying.

"Hey! dude where are you? we're waiting for you" he said.

"I'm on my way"

"Ok. Ok. Faster, baka malate tayo, first day pa naman ng klase. You're like a girl or a gay, ang kupad kumilos" mapang asar niyang ani.

"The f*ck? Did you just f*cking called me a f*cking gay, dude?"
My forehead furrowed as I tried to stay away from the noisy women here.