I Just Want to be Happy [Completed]

Chapter 28

Alex's POV

Tomboy is already here, in front of us. I am comfortably sitting here in a chair and resting my right foot on my seat to where I'm sitting while my elbow is resting on my knee.

Sinulyapan ko ang mga kasama ko, hanggang sa napahinto ako ng tingin kay Calix, kakaiba ang napapansin ko sa paraan ng pagtingin n'ya kay Tomboy.

Naagaw ang atensyon ko ng bumuntong hininga si Tomboy.

"Anong kailangan nyo?" Tomboy said in a calm voice while staring at me straightly in the eyes with an emotionless face.

I did not answer her, instead I just looked down at her left foot. With the way she stood and with her weak demeanor that I noticed earlier, I don't know why my conscience bothers me. I've never felt this way before with my victims.

Silence. No one is talking.

She blew a sigh before she broke the silence.

"Sa ibang araw n'yo na lang siguro ako saktan. Busy ako ngayon" anito na ikinabigla ko. Hindi ko inaasahan ang sinabi n'ya.

Kung magsalita s'ya ay para bang normal na lang sa kan'ya kung sasaktan nga namin s'ya. She's so f*cking weird. Ni hindi man lang matakot dahil puro lalaki ang kinakalaban n'ya.

Napasulyap ako sa mga kasama ko, nangunot pa ang nuo ng ilan sa sinabi ni Tomboy.

"Pshh. We're not going to hurt you" napangiwi kong ani na ikinataas ng parehong kilay n'ya.

"Seryoso ka?" mas lalo pa akong nabigla sa paraan ng tanong n'ya, para bang hindi naniniwala, tinignan pa ako mula ulo hanggang paa.

"What do you think, Tomboy?" napangisi kong ani.

"T*ngina bat ako tinatanong mo? Nauna akong nagtanong uy" nangunot ang nuo ko sa pagkakasabi n'yang 'yon. Lahat kami ay natigilan.

'Bakit ba... ganito lang s'ya ka natural sumagot?.. napakatino kung sumagot.. Hindi man lang ba s'ya natatakot?'

"Pshh. It's because. Ang hirap mong paalisin! God d*mn it, this girl... Nakakabaliw kausap" may diin at inis sa salita kong ani na napabulong pa sa inis.

Ito ang kinaiinisan ko sa babaeng 'to, masyadong mayabang kung sumagot.

Masama ko pa s'yang nabaling ng tingin nang marinig ko s'yang matunog na ngumisi.

"Hindi mo na ako kailangang makausap, mukhang... matagal ka ng baliw.." napakurap pa ako ng ilang beses sa talas ng dila n'ya kung magsalita.

'She heard what I've said?... I'm running out of my patience right now.. '

"Isa pa,.. buti alam mo?.." patuloy n'ya "Kung wala na kayong kailangan sa akin ay aalis na lang ako at marami pa akong gagawin" napabuntong hininga n'yang dagdag.

Nang akma na s'ya aalis sa pagkatalikod n'ya ay kaagad akong napatayo sa kinauupuan.

"Let's have a deal" mabilis kong habol na ani na ikinatigil nito sa akmang pag-alis.

Humarap s'ya ng maayos sa akin bago ako unti unting naglakad papalapit sa kan'ya.

Pinagpantay ko ang mukha namin nang makalapit ako sa kan'ya. Naglalabanan kami ng matalas na tingin. Para bang may kuryenteng naglalabanan sa mga masamang titigan namin.

Binigyan nya lang ako ng nagtatanong na mukha. Hindi namamalayan ang lapit namin sa isa't isa.

"I warn you and your parents.." panimula ko sa pagitan ng titigan namin.