သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်၏ သန္ဓေသားနှင့်အတူနိုးထခြင်း(MMtranslation)

Chapter 18.1

ဖီးနစ္​​ေသြး (7)

"​ေရာင္​းရင္​း လီစူး မင္​း​ျမင္​လား?"

ထိုသို႔အစခ်ီလိုက္​​ေသာ က်င္​း​ေလာင္​ဒါးမွ လီစူးအား အ​ေ႐ွ႕က အရင္​ ဦး​ေဆာင္​သြား​ေစခ်င္​မွန္​း သိသာလွ​ေပသည္​။

​ေဘးက ​ေလာင္​​ေဖမွာ မ်က္​စိဆံပင္​​ေမြးစူးလွ​ေနၿပီျဖစ္​​ေသာ​ေၾကာင္​့ စိတ္​မ႐ွည္​စြာ​ေျပာလိုက္​၏။

"တုံ႔ဆိုင္​း​ေနတာက ​ေယာက်ာၤးစစ္​တစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ လုပ္​ရပ္​မဟုတ္​​ေပ​ေတာ့ က်​ေတာ့ကို အရင္​သြားခြင္​့ျပဳပါ"

​ေယာက်ၤား​စစ္​စစ္​ဆိုသည္​့စကားအား ​ေျပာ​ေနခ်ိန္​တြင္​ လီစူးအား ​ေစ့​ေစ့ၾကည္​့ထားသျဖင္​့ လီစူးအား ​ေစာင္​း​ေ​ျမာင္​းဆိုျခင္​းမွန္​းသိသာလွသျဖင္​့ ​က်န္​းခ်ိဳး အလြန္​ကို စိတ္​တိုသြားရ​ေလသည္​။ ကာယကံ႐ွင္​လီစူးကိုယ္​တိုင္​က ျပံဳး​ေယာင္​သန္​း​ေသာ မ်က္​၀န္​းတစ္​စံုျဖင္​့ပင္​ က်န္​းခ်ိဳးလက္​အား ဖိထားၿပီးဆြဲထားရ​ေလသည္​။ သူ႔အျပံဳးဆိုသည္​၌ ​ေအးစက္​ျခင္​းက ႐ိုးတြင္​းျခင္​ဆီထဲသို႔ပင္​ ​ေအးခဲသြား​ေစႏိုင္​​ေသာ အျပံဳးမ်ိဳး။

​ေလာင္​​ေဖ သူ႔လူတို့အား အရင္​ဆင္​း​ေစလ်က္​ ​ေနာက္​မွ ​ေလာင္​ဒါး ​ေနာက္​မွ က်န္​းခ်ိဳးတို႔တစ္​သိုက္​ဆင္​းၾက​ေလသည္​။ လီစူးက​ေတာ့ ​ေနာက္​ဆံုးက။ အခုခ်ိန္​တြင္​​ေတာ့ ​ေဖာက္​ထား​ေသာ က်င္​း​ေတြထဲ တြားသြားရသည္​ကို အသားက်စျပဳ​ေနၿပီျဖစ္​​ေသာ က်န္​းခ်ိဳးမွာ အ​ေၾကာက္​အလန္​႔မ႐ွိစြာ ​ေခ်ာ​ေခ်ာ႐ွဴ႐ွဴ ျဖင္​့ သြားလိုက္​၏။ မ​ေၾကာက္​ရျခင္​းအ​ေၾကာင္​းတရားအမွန္​က သူ႔အ​ေနာက္​တြင္​ သူ႔၏ ပင္​တိုင္​႐ွင္​ လီစူးပါ​ေႏုျခင္​းပင္​မဟုတ္​ပါလား။ ဖင္​​ေလးကုန္​းကုန္​းႏွင္​့ တြားသြား​ေန​ေသာ က်န္​းခ်ိဳးမွာ အ​ေနာက္​က လီစူး​​ေစာင္​့​ေနရမည္​စိုး၍ ျမန္​ျမန္​ပင္​ ​ေ႐ွ႕ခ်ီတက္​​ေန​ေလ၏။

လိႈင္​ဂူမွာ ႐ွည္​လ်ားက်ဥ္​း​ေျမာင္​းသျဖင္​့ အ​ေ႐ွ႕ကသာ ျပ​ေနရ​ေသာ မီးအလင္​းက အ​ေနာက္​သို႔ ျဖာက်​ေနပံုက အလြန္​​ေဖ်ာ့​ေတာ့လြန္​းလွ၏။ ​ေနာက္​ဆံုး လီစူး​ေနရာတြင္​ အလင္​း​ေရာင္​ပင္​မ႐ွိ။ ႐ွိ​ေနသည္​က အနီ​ေရာင္​မ်က္​၀န္​းတစ္​စံု..ထိုတစ္​စံုလံုးကလည္​း အ​ေ႐ွ႕တန္​းတန္​း..ဆိုရ​ေသာ္​ မ်က္​လံုးႏွင္​့ တစ္​တန္​းတည္​း​ေသာ ​ေနရာကိုသာ စိုက္​ၾကည္​့​ေနသည္​။ ထို​ေနရာက က်န္​းခ်ိဳး၏ တင္​...တစ္ဖက္​တက္​ တစ္​ဖက္​က်လ်က္​ တြားသြားသြား​ေန​ေသာ က်န္​းခ်ိဳး၏ .*င္​...ထို​ေနရာသာ စိုက္​ၾကည္​့​ေနရ​ေသာ လီစူးမ်က္​လံုးတို႔ ​ေမွာင္​တထက္​​ေမွာင္​လာရ​ေလသည္​။ က်န္​းခ်ိဳး သူ႔အ​ေနာက္​က ခ်မ္​းစိမ္​့စိမ္​့အ​ေအးဓာတ္​တစ္​ခု​ေၾကာင္​့ ..အထူးသျဖင္​့ သူ႔*င္​​ေနရာသို႔ ​ေရာက္​​ေန​ေသာ အ​ေအးလိုင္​းတစ္​ခု​ေၾကာင္​့ မ​ေနသိမထိုင္​သာ ျဖစ္​သြားရလ်က္​ တိုးတိုး​ေလး​ေခၚလိုက္​၏။