သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်၏ သန္ဓေသားနှင့်အတူနိုးထခြင်း(MMtranslation)

Chapter 29.1

အတိတ်ဘဝ(7)

ကျန်းချိုး လီစူးအား သင်္ကာမကင်းဟန် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

"ခများဟာပျောက်သွားလို့လား"

"မင်းကော *င်ယားနေပြီလို့လား?"

လီစူး၏ပေါ့ပေါ့လေးမေးခွန်းနှင့်မလိုက်စွာသော မျက်နှာကြီးကြောင့် ကျန်းချိုးတုန်လှုပ်သွားရ၏။ လီစူး၏ ဟိုနေရာကြီးကိုပြန်မြင်ယောင်ရုံနှင့်ပင် သူ့ဂန္ဓာပန်းလေးက တင်းခနဲဖစ်သွားရလေသောကြောင့် သူရယ်မောဟန်စကားအသုံးပြောင်းလိုက်လေသည်။

"ခများက အကောင်းဆုံးပါ..ခနလေးဆုံရင်တောင်မမေ့နိုင်တဲ့သူမျိုးလေ.. ကျတော့အိမ်ဦးနတ်မှန်း တစ်ချက်ကြည့်ရုံနဲ့သိပါတယ်"

ဒီစုန့်ပေါင်လေးက ဘယ်လိုနေနေဘာကြောင့် အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေရတာလဲ!

လီစူး၏ တပ်မက်မှုအပေါင်းခညောင်းနေသည့်မျက်ဝန်းတစ်စုံကြောင့် ကျန်းချိုး တံတွေးတွေမြိုချနေရပေပြီ။ ထိုလူကြီး၏ အကြည့်ကိုပဲကြည့်လေ..မသိလျှင် သူ့အင်္ကျီထဖြဲတော့မည့် ဒီဇိုင်းနှင့်။ သူ့ဦးနှောက်ကြီးတစ်ခုလုံ ရှက်ရွံ့ခြင်းတို့ပြည့်နှက်သွားရလေသည်။**ဟီးဟီးဟီး ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ***

"ခန မင်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးဖို့လိုတယ်"

လီစူးစကားသံတိုးလွန်း၍ ဘာပြောနေမှန်းသေချာမကြား..သူတို့ကားအောင်တွင် ဂူများရှိနေနိုင်မလားသာတွေးလိုက်မိ၏။ ဒီခနတွင်တော့ ပိဇန်က အပြင်လူသက်သက်သာ။

သူ လီစူးရွံရလောက်အောင်အထိ ညစ်ပတ်နေခဲ့သည်ကတော့ ဖြစ်ရပ်မှန်ပင်။

သူသန်းဝေလိုက်ရင်း ကျန်းချိုးမျက်လုံးတို့မှေးစဉ်းလိုက်ကာ ထိုင်ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်၏။

"ခများလဲ လာတက်အိပ်လိုက်ဦးလေ..ကျတော်ခနလောက်စဉ်းစားပြီး.."

သူစကားပင်မဆုံးသေးကျယ်လောင်သောပေါက်ကွယ်သံကြီးက သူတို့နှင့်မနီးမဝေးနေရာကနေ တတောလုံးပဲ့တင်ထပ်သွားလေသည်။

'boom´

ကျန်းချိုးအိပ်ချင်စိတ်တို့ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ပျောက်သွားလျက် သတိကပ်လိုက်မိ၏။ သူအဝေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သော်လည်း အမှောင်ထုထဲက မြက်ပင်တို့ပင်ထပ်လွှမ်းနေသဖြင့် ဘားမှမမြင်ရ..အသံကတော့ မမေ့နိုင်စရာ..ထိုအုပ်စု ဖောက်ခွဲအပေါက်ဖောက်လိုက်ခြင်းပင်။