Chapter 6 : နတ်ဘုရား၏လိုအင်ဆန္ဒကို ဆန့်ကျင်ရမည့် ကံတရား
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ရှုပ်ထွေးနေသည်။ ဤအဖိုးအိုက သူမ၏အဖိုး သို့မဟုတ် သူမ၏ဘေးများ ဖြစ်နေလေမလား။ သို့သော် အဘယ်ကြောင့် သူ့ကို ထွင်းဖောက်မြင်နေရသနည်း။ ထို့အပြင် သူတို့နှစ်ဦးစလုံးသည် ဤကျောက်စိမ်းဆွဲသီးအတွင်းထဲတွင် ရှိနေသည်ဟု သူက ပြောခဲ့သည်၊ ဤသို့ စိတ်ကူးယဥ်ဆန်သည့် နေရာလွတ်နယ်မြေကဲ့သို့သော သဘာဝလွန် တစ်စုံတစ်ရာ အမှန်တကယ်ပင် တည်ရှိနေခဲ့လေသလား။
"ကျင်းယွင်ကျောင်းလို့ ခေါ်ပါတယ်။"
ဤအဖိုးအိုသည် မည်သည့်နေရာမှ ထွက်ပေါ်လာသည်ကို မသိသော်လည်း သူမသည် သံသယဝင်နေရမည့်အစား သူ၏မေးခွန်းကို ရိုရိုသေသေ အဖြေပေးလိုက်၏။
"ယွင်ကျောင်း၊ ငါ့ကို မင်းရဲ့ဘိုးဘေးအဖြစ် မှတ်ယူနိုင်တယ်။ ငါ့နာမည်က ကျင်းဟယ်လို့ခေါ်တယ်။ တခြားကမ္ဘာမှာတော့ ငါက အရည်အချင်းရှိတဲ့ သမားတော်တစ်ယောက်ပေါ့။ နှစ်တစ်သောင််းကံတရားက ငါ့ကို လက်ရှိကမ္ဘာဆီ ပို့ပေးခဲ့တာပဲ။ ပြန်ပြောင်းပြောရရင် လူများစွာရဲ့အသက်တွေကို ကယ်တင်ဖို့အတွက် ငါ့ရဲ့ဆေးပညာစွမ်းရည်တွေကို ကျေကျေညက်ညက်ဖြစ်အောင် ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားပြီး နေထိုင်ခဲ့တာ၊ ဒါပေမယ့် ငါ့ရဲ့သက်တမ်းက သုံးရာလောက်နဲ့ အဆုံးသတ်ခဲ့ရတယ်။ ငါ့မှာ လူပြန်ဝင်စားဖို့ အခွင့်အရေးရှိခဲ့ပေမယ့် ငါက ငါ့ရဲ့နှစ်နဲ့ချီတဲ့ ဆေးပညာအသိနဲ့အတွေ့အကြုံတွေကို စွန့်ပစ်ဖို့ ဆန္ဒမရှိခဲ့တာကြောင့် ငါ့ရဲ့ဝိညာဥ်အပိုင်းအစလေးတစ်ခုကို ဒီကျောက်စိမ်းနေရာလွတ်ထဲမှာ ချန်ထားခဲ့တာ။ ငါ လေ့လာဆည်းပူးခဲ့သမျှ အရာအားလုံးကို ရေစက်ပါတဲ့ ဆက်ခံသူတစ်ယောက်ကို လက်ဆင့်ကမ်းဖို့ စောင့်ချင်ခဲ့တယ်။"
(T/N: သူက အရှေ့တိုင်းဆေးပညာကို လေ့လာခဲ့တဲ့ သမားတော်တစ်ယောက်ပါ)
"ဒီကျောက်စိမ်းနေရာလွတ်နယ်မြေကို ဝိညာဥ်စွမ်းအားနဲ့ ဖြည့်ထားတာ။ ဒီဟာရဲ့ပိုင်ရှင်က နတ်ဘုရားရဲ့လိုအင်ဆန္ဒကို အံတုဆန့်ကျင်ဖို့ ကံဇာတာပါကို ပါရမယ်။ ဒါကြောင့်မို့လို့ ငါ နှစ်ရာပေါင်းများစွာ စောင့်နေခဲ့ရတာပဲ။"
သူက ထပ်ဖြည့်ပြောသည်။
