Chapter 152 : မိတ်ဆွေဟောင်း
အတိတ်ဘဝက ကျင်းယွင်ကျောင်း သိသောလူ အရေအတွက်မှာ ကရုဏာသက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် နည်းပါးပြီး တစ်ဦးချင်းကို ကြည့်လျှင်လည်း ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က ပို၍ပင် နည်းပါးပေသည်။ သို့သော် သူမ၏ ရှေ့ရှိလူမှာ သူမအား အကြိမ်ရေမနည်း ကူညီပေးခဲ့သူဖြစ်၏။
ဤလူ၏ အမည်မှာ ပိုင်ယွီအန်း ဖြစ်ပြီး လူအများပြောစကားအရဆိုလျှင် နာမည်ကြီးကျောင်းတစ်ခုမှ ဘွဲ့ရခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ သူသည် မြို့တော်၌ အလုပ်လုပ်နေသူဖြစ်ပြီး သူ၏ မိဘနှစ်ပါးလုံးကမူ သူတို့၏ ဇာတိဖြစ်သော နင်းရှန်မြို့၌ နေထိုင်ကြ၏။ မူလအတိုင်းဆိုပါက ဤကဲ့သို့သော လူမျိုးသည် မြို့တော်၌သာ ချမ်းချမ်းသာသာ နေထိုင်နေသင့်၍ သူမနှင့် ဘာမှဆိုင်မနေသင့်ပေ။ သို့သော် ကံဆိုးစွာဖြင့် ပိုင်ယွီအန်း၏ ကံတရားသည် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင်ပင် ညံ့လှသည်။
သူ၏ ရည်းစားမှာ တက္ကသိုလ်မှ အတန်းဖော်တစ်ဦးဖြစ်၏။ သူတို့သည် ကျောင်းမှ အလုပ်ထဲအထိ အတူတကွ နေထိုင်ခဲ့ကြ၍ အဆင်ပြေပြေပင် လက်ထပ်ခဲ့ကြသည်။
သို့ရာတွင် ပိုင်ယွီအန်းသည် အလွန်ကောင်းမွန်သော အလုပ်တစ်ခုရှိ၍ သူ၏ မျှော်မှန်းချက်များမှာ အတော်လေး ကောင်းသော်လည်း အဆုံး၌ သူ့တွင် ထောက်ပံ့ပေးမည်သူ မရှိသလို အတွေ့အကြုံလည်း မရှိခဲ့ပေ။ ထို့အပြင် သူ၏ မိသားစုအခြေအနေကလည်း သာမန်ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုစုံတွဲသည် ရွေးခြယ်စရာမရှိသောကြောင့် မြို့တော်တွင် နေစရာအိမ်တစ်လုံး ဝယ်ရန် ချေးငွေယူခဲ့၏။ ထိုအကြောင်းကို ပြောရလျှင် သူတို့သည် သားအမြွှာလေးကို ရရှိခဲ့၍ အခက်အခဲများကြားမှ ပျော်ရွှင်မှုကို ရှာတွေ့ခဲ့သည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။
သို့သော် ပျော်ရွှင်မှုမှာ ကြာကြာမခံခဲ့။ ပိုင်ယွီအန်းသည် သူ့ မိန်းမ ဖောက်ပြန်နေသည်အား မမျှော်လင့်ဘဲ သိလိုက်ရ၍ သူမနှင့် ဖောက်ပြန်သောသူမှာလည်း သူ၏ သူဌေးဖြစ်နေခဲ့၏။
သူဌေးကြီးမှာ ဇနီးနှင့်သမီးရှိသူဖြစ်သည်။ သို့သော် ပိုင်ယွီအန်း၏ မိန်းမသည် ဆင်းရဲမှာကို ကြောက်၏။ သူမသည် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘဲ သူဌေးကြီး၏ မယားငယ်ဖြစ်ရန် သဘောတူခဲ့သည်။ သူ၏ ဒေါသတကြီး မေးခွန်းများအောက်တွင် သူ၏ သားများသည်လည်း အခြားသူနှင့်ရသော ကလေးများဖြစ်ကြောင်း သူမ၏ ဇနီးဖြစ်သူက ဝန်ခံခဲ့၏။
