Chapter 163 : မင်းသမီးနှင့် သူမ၏အစေခံ
ချောင်ဝေ့မင်၏ ခြေထောက်များမှာ တုန်ယင်နေကြသည်။ ကျင်းယွင်ကျောင်းဆီမှ တစ်ချက်အကန်ခံရရုံနှင့်ပင် သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက ဘောလုံးတစ်လုံးကဲ့သို့ လိမ့်သွား၏။ သူ၏ မျက်လုံးများထဲတွင် ဒေါသများ ထင်ဟပ်သွားသော်လည်း ချက်ချင်း ပြန်သတိရလိုက်ရ၍ သူ လှုပ်တောင် မလှုပ်ရဲတော့ချေ။
ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် ကိစ္စများကို ဥပဒေစည်းမျဥ်းများအရ မလုပ်သော ယောက်ျားတစ်ယောက် ရှိနေသည်ကို သူ လွယ်လွယ် မယုံကြည်နိုင်သေးချေ။
ထိုလူက သူ့အား ကားတစ်စီးပေါ်၌ လက်များကို ကြိုးနှင့်တုတ်ကာ သတိမပေးဘဲ အားပြင်းပြင်းနှင့် ရိုက်တော့သည်။ သူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျလာသော ထိုလက်သီးချက်သည် ဓါးနှင့်ထိုးသည်ထက်ပင် ပို၍ နာပြီး ထိုလက်သီးနောက်တွင် ကျင်းပေါင်း သောင်းနှင့်ချီသော ကျောက်တုံးများရှိနေသလိုပင်။ သူသည် အသက်မရှုနိုင်လောက်အောင်ပင် အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။ သူက စတင်ပြီး ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်လိုက်၍ ထိုလူသည် သူ့အား မတော်တတ သတ်မိမည်ကို စိုးရိမ်သွားလိမ့်မည်ဟု တွေးလိုက်သော်လည်း တစ်ဖက်လူက လုံးဝ စိုးရ်ိမ်မှုမရှိသည်ကို မည်သူ သိမည်နည်း။ ထို့အပြင် သူတို့၏ ဘေးမှလူများကလည်း ရယ်ပင် ရယ်မောနေကြ၍ အကယ်၍ သူတို့က သူ့အား အမှန်တကယ် သတ်ခဲ့လျှင်တောင်မှ မည်သူကမှ သူ၏ ခေါင်းကို သူ့အတွက် ဂရုစိုက်ပေးနေလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ထိုလူ့ထံမှ သတ်ချင်ဖြတ်ချင်စိတ်များ ထွက်ပေါ်နေသည်ကို သူ သိသိသာသာပင် ခံစားနေရသည်။ ထိုအခိုက်တွင် အာဆူရာ၏ ရှေ့၌ သူကိုယ်တိုင် ရောက်နေသည့်အလားပင်။ ထိုလူ့ထံမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် အအေးလှိုင်းများကိုလည်း ခံစားခဲ့ရ၏။ ဤကဲ့သို့သော နှိပ်စက်ညှင်းပန်းခြင်းမျိုးက သူ၏ နှလုံးသားအား တုန်လှုပ် ကြောက်ရွံ့သွားစေသည်။
(T/N : အာဆူရာဆိုတာ အိန္ဒိယဒဏ္ဍာရီထဲက နတ်မင်းတစ်ပါးပါ)
ယခုအချိန်၌ပင် ထိုလူက သူ၏ လည်ပင်အား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ညှစ်ထားသကဲ့သို့ သူ၏ စိတ်ကလည်း ကျဥ်းထဲကျပ်ထဲ ကျနေ၍ မွန်းကြပ်နေဆဲပင်။
