Chapter 108 : ပိုးကောင်ငယ်လေးများကြားမှ ဘုရင်ကြီး
သူမသည် ဤဓါတ်ပုံများအား မကူးဘဲ သူတို့အား အပြင်သို့ မဖြန့်စေချင်သည့် အကြောင်းအရင်းမှာ ချောင်ဟုန်ယဲ့အား လူအများက သူမ၏ အကြောင်းကို သက်သေမရှိဘဲ အဓိပ္ပါယ်မရှိ လျှောက်ပြောကြသည့် ခံစားချက်ကို ခံစားစေလိုသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ထို့အပြင် ထိုဓါတ်ပုံများထဲမှ တစ်ပုံသာ ကျောင်းဖော်တစ်ဦး၏ လက်ထဲသို့ ရောက်သွားပါက ဤကိစ္စသည် ဆရာ၊ ဆရာမများ၏ အာရုံစိုက်မှုကို နိုးထစေလိမ့်မည်ပင်။ ထိုသို့သာ ဖြစ်သွားပါက ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ ဂုဏ်သတင်း ပျက်ဆီးသွားမည်ဖြစ်သော်လည်း ပို၍အရေးကြီးသည်မှာ ကျောင်းနှင့် မသက်ဆိုင်သောသူများက စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုများ လုပ်ကြသော အရေအတွက်များပါ တိုးလာလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ စင်စစ် ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် အသက်မပြည့်သေးသူတစ်ယောက် ဖြစ်နေဆဲပင်။
ဖုန်းချပြီးနောက် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သူမ၏ နေ့စဥ်လုပ်ရိုးလုပ်စဥ် လမ်းကြောင်းအတိုင်း ပြန်သွားခဲ့ပြီး ဆေးပညာ သင်ယူရန် နေရာလွတ်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။
ပထမ ကျောက်စိမ်းအပိုင်းအတွင်းမှ အချက်အလက်များကို အကုန်အစင် စုပ်ယူပြီးနောက် သူမသည် ဒုတိယအပိုင်းက အများကြီး ပိုလွယ်နေသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရ၏။ သူမ၏ သင်ယူမှုနှုန်းသည်လည်း ယခင်ကနှင့်ယှဥ်လျှင် တိုးတက်လာသည်။
သူမ၏ နေရာလွတ်နယ်မြေထဲရှိ အရာအားလုံးသည် စည်ပင်ရှင်သန်နေပြီး ဆေးဖက်ဝင်အပင်များ၏ ရနံ့များဖြင့် ပြည့်နေ၏။ ဆေးရနံ့သည် လူတို့အား သူတို့၏စိတ်အာရုံသည် ပို၍ ကြည်လင်ကာ ထက်မြက်လာသကဲ့သို့ ခံစားရစေပုံပေါ်သည်။
သို့ရာတွင် ကျင်းယွင်ကျောင်း ပေါ်လာသည့်အခိုက်၌ အပြာရောင် ရေခဲပြာရောင် နေရာလွတ်ပိုးကောင်လေးတစ်ကောင်သည် မြေဆီလွှာထဲမှ တိုးထွက်လာ၏။ အကောင်ငယ်လေးသည် သူမ မြင်ခဲ့ရသည့် ပထမဆုံးအကြိမ်နဲ့ယှဥ်ပါက အများကြီး ပို၍ ဝဖီးလာသည်။ ၎င်းက သူမ ကိုယ်ခံပညာလေ့ကျင့်နေသည်ကို မြင်သောအခါ ၎င်း၏ အသားများ ပြည့်နေသော ခန္ဓာကိုယ်လေးက သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုများအတိုင်းလိုက်၍ တလူးလူး တလွန့်လွန့်ဖြစ်နေ၏။ မြင်ကွင်းမှာ အမှန်ပင် ရယ်စရာကောင်းလှသည်။
