Chapter 123 : ပုံမှန်ဝင်ငွေ
တုလင်း၏ သဘောထားသည် တစ်ရာ့ရှစ်ဆယ်ဒီဂရီ ပြောင်းပြန် ပြောင်းလဲသွားပြီး သူ စိတ်ကြီးဝင်မိသွားသည့် အခိုက်အတန့်ကြောင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းက သူမ၏ ပစ္စည်းများကို ယူ၍ ပြန်ထွက်သွားမည်ကို ကြောက်နေမိသည်။
သူက တစ်စုံတစ်ယောက်အား သီးသန့်ခန်းပြင်ပေးရန် ပြောလိုက်ပြီး စားပွဲအပြည့်ဟင်းပွဲများကို တည်ခင်းဧည့်ခံ၏။ ၎င်းမှာ သင့်တင့်လျောက်ပတ်ပုံရပြီး သူ၏ ရိုးသားမှုကို အတတ်နိုင်ဆုံး ဖော်ပြနိုင်သည်ဟု တုလင်း ခံစားနေရ၏။ စားသောက်ပြီးစီးသွားသောအခါ သူက တည်ကြည်သော အမူအယာဖြင့် မေးလိုက်သည်။
"ညီမလေး ယွင်ကျောင်း၊ မင်းဆီမှာ ဒီထုတ်ကုန်တွေ အများကြီးရှိလား။ မင်း ဒီပစ္စည်းတွေကို ဘယ်လောက်ကြာကြာ ဆက်ပြီး ထောက်ပံ့နိုင်မလဲ"
အကယ်၍ သူမ၌ ဤထရပ်ကာတစ်စီးစာသာ အပြည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်ပမာဏ ရှိလျှင် စီးပွားရေးပူးပေါင်းခြင်းက ဘာအကျိုးရလဒ်မှ ရှိမည်မဟုတ်ပေ။ သူ့၌ စားသောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်ရှိ၍ အနာဂတ်တွင်လည်း ချဲ့ထွင်ဦးမည်ဖြစ်သည်။ သူလိုအပ်သောပမာဏသည် ရယ်စရာမဟုတ်ပေ။
"ကျွန်မ သိုလှောင်ထားတာတွေ အတွက်တော့ စိတ်မပူပါနဲ့။ ကျွန်မရဲ့ရှစ်ဖူးက ကျွန်မကို ပစ္စည်းတွေအများကြီး လက်ဆင့်ကမ်းပေးခဲ့တာ၊ ပြီးတော့ ကျွန်မကို ဘယ်လို ဖြန့်ဖြူးရမယ်ဆိုတာကိုလည်း ဆုံးဖြတ်ထားခိုင်းခဲ့တယ်။ တကယ်လို့ ရှင် ပစ္စည်းတစ်ခုကို လိုချင်တယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဆိုရင်၊ စျေးနှုန်းကလည်း သင့်လျော်တယ်ဆိုရင် ပမာဏနဲ့ ပစ္စည်းအမျိုးအစားကိုသာ ချရေးလိုက်ပါ။ နောက်နေ့ကျ ကျွန်မ ရှင့်ဆီကို ပို့ပေးပါ့မယ်"
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ရှင်းပြလိုက်သည်။
ဤသစ်သီးများနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များသည် နေရာလွတ်နယ်မြေထဲမှ ထုတ်ယူထားခြင်း ဖြစ်သောကြောင့် မည်သို့ပင် ဆိုစေကာမူ ၎င်းတို့သည် နေရာလွတ်နယ်မြေ၏ ဝိညာဥ်အငွေ့အသက်များကို သယ်ဆောင်ထားဆဲပင်။ ထို့ကြောင့် သူတို့သည် သာမန်အစားအစာများထက် အချိန်အနည်းငယ် ပိုကြာပြီးမှ ပုပ်သိုးသွားနိုင်သည်။ တစ်နည်းပြောရလျှင် ၎င်းတို့အား နေ့စဥ် သယ်ယူပို့ဆောင်ရာ၌ တစ်စုံတစ်ရာ အခက်အခဲရှိလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
