Chapter 80 : အရှုံးကို ဝန်ခံခြင်း
ပထမစာမေးပွဲနှင့် ယှဥ်ပါက ဤဒုတိယစာမေးပွဲသည် ကန်ကျင်းချန်နှင့် စူးချူအတွက် ပို၍ လွယ်ကူပေသည်။ သို့ရာတွင် ကန်စုန့်ပိုင်က ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိပင် ခက်ခဲမှုကို တိုးမြှင့်ထားလိုက်၏။ ထို့ကြောင့် မရင်းနှီးသော ဆေးပင်ပေါင်းတစ်ရာ ပါဝင်သော မေးခွန်းစာရွက်က သူတို့နှစ်ယောက်အား ဦးနှောက် အရည်ခမ်းအောင် ညှစ်ထုတ်နေသကဲ့သို့ပင်။
သို့သော် နှစ်ဦးသား အဖြေလွှာတစ်ဝက်ခန့် ဖြေဆိုပြီးစီးချိန်၌ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ဘောပင်ကို ချထားလိုက်ပြီး ကန်စုန့်ပိုင်ဆီသို့ အဖြေလွှာစာရွက် ပြန်သွားအပ်သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ကန်ကျင်းချန်သည် အံ့သြဆွံ့အသွားရ၏။ ထပ်ပြီးတော့ သူမက ပြီးသွားပြန်ပြီလား။
သူမသည် ဘာကိုမှ မဖြေနိုင်တော့၍ အဖြေလွှာစာရွက်အလွတ်ကို သွားအပ်လိုက်သည်ရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား။
ထိုသို့ တွေးလိုက်ပြီးနောက် ကန်ကျင်းချန်သည် အနည်းငယ် စိတ်အေးသွားပြီး စာမေးပွဲ ဆက်ဖြေနေလိုက်သည်။ နောက်ဆုံး နာရီဝက်ခန့်ကြာပြီးနောက် သူ ဖြေဆိုပြီးစီးသွားသည်။ သို့သော် ကန်စုန့်ပိုင်သည်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အဖြေလွှာကို စစ်ဆေးပြီးသွားပြီဖြစ်၏။ သူသည် သူမ၏ လက်ရေးလက်သားများမှာ လှပ၍ သပ်ရပ်လှသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အဖိုးကန်သည် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အဖြေလွှာပေါ်တွင် မည်သည့်အမှတ်ကိုမှ ချန်မထားခဲ့သော်လည်း ထိုအစား သူမ၏ ကိုယ်ပိုင် အမှတ်စာရင်းစာရွက်ထဲတွင် သူမအား အမှတ်တစ်ရာပေးလိုက်၏။
ကန်ကျင်းချန်၏ မျက်ဆန်အိမ်များမှာ ထွက်ကျလုမတက် ပြူးကျယ်သွားသည်။ သူသည် ချက်ချင်းပင် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ စာရွက်အား ဆွဲယူလိုက်၏။ ရေးသားထားသော အကြောင်းအရာများမှာ အလွန်ရှင်းလင်းလှသည်။
"နင် ဒါတွေကို ဘ...ဘယ်လိုများ ဖြေနိုင်တာလဲ။ ဒီဆေးပင်တွေအားလုံးက တွေ့ရခဲတယ်လေ"
ကန်ကျင်းချန်သည် သူ၏ မာနကိုပင် ဂရုမထားနိုင်တော့ပဲ အံအားသင့်နေသော အမူအယာဖြင့် မေးလာ၏။
