Chapter 185 : တရားမျှတမှုရှာဖွေခြင်း
ကန်စုန့်ပိုင်သည် စားပွဲ၏ အကူအညီဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ ထောက်ကန်ထားရ၏။ သူ၏ အိုမင်းနေသော အရိုးများက ရွဲ့စောင်းနေပြီဖြစ်သည်။ ဒါရိုက်တာက သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ကန်စုန့်ပိုင်က သူ၏ ကြင်နာမှုကို တန်ဖိုးထားရကောင်းမှန်း မသိဟု တွေးနေ၏။
ဤဒါရိုက်တာ၏ မျိုးရိုးနာမည်မှာ လျို့ဖြစ်ပြီး ဆေးရုံ၏ အမှုဆောင်ဒါရိုက်တာ၏ မြေး ဖြစ်သည်။ အမှုဆောင်ဒါရိုက်တာသည်လည်း တိုင်းရင်းဆေးပညာကို သင်ယူလေ့လာခဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ သို့သော် အနောက်တိုင်းဆေးပညာ၏ အလျင်အမြန်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာမှုကြောင့် သူ၏ သားသမီးများနှင့် မြေးများအားလုံးကမူ နှစ်ခုစလုံး၌ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ် တတ်မြောက်ကြသည်။ သို့ရာတွင် ဒါရိုက်တာလျို့ကမူ အသက်ငယ်သေး၍ သူသည် တိုင်းရင်းဆေးပညာ၏ အခြေခံဗဟုသုတလောက်သာ သိ၏။ သူ့ မိသားစုနောက်ခံကြောင့် သူသည် အသက်ငယ်ငယ်၌ပင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျေနပ်အားရနေပြီဖြစ်သည်။
"ဟူး...ဒါဆိုရင်လည်း ဒီမှာပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆွေးနွေးကြတာပေါ့"
ဒါရိုက်တာလျို့က သူ့ ခေါင်းကို မချင့်မရဲဖြင့် ငုံ့လိုက်သည်။ သူက သူ့ မျက်လုံးကို ကစား၍ ချင်ဇစ်ရွှယ်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး စပြောလိုက်၏။
"ဒီက အစ်ကိုကြီး၊ ခင်ဗျားက ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှုမရှိတဲ့သူတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကျွန်တော် မြင်နိုင်ပါတယ်။ ခင်ဗျားက ဒီပြဿနာကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းချင်လဲ"
ချင်ဇစ်ရွှယ်၏ နှလုံးသားထဲ၌ ဝမ်းသာပီတိဖြာသွားသော်လည်း သူ့ အမူအယာကမူ မပြောင်းလဲပေ။
"ဒါရိုက်တာလျို့ကတော့ ပိုပြီးတော့ ကျိုးကြောင်းဆီလျော်တဲ့သူ ဖြစ်နေတုန်းပါပဲဗျာ။ ကျုပ်က ကိစ္စတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖြစ်သွားစေချင်ရုံပါ။ တကယ်လို့ ခင်ဗျားရဲ့အမေကို အိမ်မှာ အစာငတ်ပြီး သေသွားလောက်တဲ့အထိ စွန့်ပစ်ထားခံရပြီး ခင်ဗျားရဲ့မိန်းမက ရှေးရိုးစွဲအဖိုးကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားတယ်ဆိုရင် ခင်ဗျားလည်း စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်နေမှာပဲ"
