Chapter 190 : ရည်မှန်းချက်
ချင်ဇစ်ရွှယ်၏ ကုမ္ပဏီသည် မသေးငယ်သော်လည်း ထန်မိသားစုအတွက်မူ ဖျစ်ညှစ်ထားသည့် နှမ်းစေ့တစ်စေ့နှင့် ဖရဲသီးတစ်လုံး ကဲ့သို့ ကွာဟချက်ရှိနေသည်။ သူတို့အရှေ့၌ သူ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းသည် တောင့်ခံနိုင်စွမ်း နည်းနည်းလေးပင် ရှိမနေခဲ့။
တစ်ရက်တာအချိန်ကာလအတွင်းမှာပင် နင်းမြို့တော်၌ ကိစ္စများစွာ ဖြစ်ပျက်သွား၏။
ချင်ဇစ်ရွှယ်သည် ရှန်းကျင်က သူ့ အမေအကြောင်း ပြောလိုက်သည်ကို ကြားသောအခါ သူ့ ရပ်တည်ချက်က ယိမ်းယိုင်သွားပြီး မျက်လုံးများက ပေါက်ထွက်လုမတက် ပြူးကျယ်လာကာ သူမအား အရှင်လတ်လတ် မြိုချပစ်ချင်နေသည့်အလားပင်။
သို့သော် သူ တောင့်ခံထားရန်လိုအပ်သေးသည်။ သူ ရမ်းကားကြမ်းတမ်းလို့ ရသော အခြေအနေသို့ အခုထိ မရောက်သေးပေ။
"အားကျင်၊ ကိုယ့်အမေရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က မကောင်းတော့ဘူး။ ပြီးတော့ သူက အသက်လည်း ကြီးနေပြီ။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ခဏတစ်ဖြုတ် ဂရုစိုက်ပေးဖို့အတွက် ကိုယ်က မင်းကို သူနဲ့အဖော်ပြုခိုင်းခဲ့တာပါ။ ဒီအတွက်ကြောင့် မင်းမှာ မကျေနပ်ချက်တွေအများကြီး ပေါက်ဖွားလာလိမ့်မယ်လို့ ကိုယ်တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့မိဘူး။ မင်း စိတ်ဆိုးနေတာကို ကိုယ်နားလည်ပါတယ်။ မင်းနဲ့ မင်းရဲ့စိတ်အပြောင်းအလဲတွေနောက်ကို ကိုယ် ဘယ်လိုလိုက်ရမလဲ။ မင်း ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်နေသရွေ့တော့........"
ချင်ဇစ်ရွှယ်က သူ့ လမ်းစဥ်ကို မပြောင်းလဲဘဲ ဆက်ပြောပြန်သည်။
"နောက်ကျလွန်းသွားပြီ။ ရှင် ကယောင်ကတမ်းတွေ ဆက်မပြောခင်မှာ ရှင့်ရဲ့ရုံးကို ဖုန်းခေါ်ပြီး သူတို့ကို အခြေအနေလေး တစ်ချက်လှမ်းမေးဖို့ ကျွန်မ အကြံပေးလိုက်မယ်"
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ဘေးမှနေ၍ သူ့ကို အေးစက်စက် သတိပေးလိုက်၏။
သူမ့ သတိပေးချက်ကြောင့် ချင်ဇစ်ရွှယ်၏တစ်ကိုယ်လုံး ကြောက်စိတ်ဖြင့် မလှုပ်ရှားနိုင် ဖြစ်သွားသည်။
သူ့ ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်ရာ မရေမတွက်နိုင်သည့် ဖုန်းခေါ်ဆိုထားမှုများကို မြင်လိုက်ရ၏။ ခုနက ဆူညံသံများကို ကျော်၍ သူ ဘာကိုမှ မကြားနိုင်ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်ပုံရလေသည်။
